Dagje Amersfoort

Zaterdag 9 maart ging ik op fototocht naar Amersfoort, met Fotogroep Nieuw Perspectief. Ik was al eens eerder naar Amersfoort geweest, met Fotogroep Aalsmeer, maar die dag heb ik zo weinig foto’s gemaakt omdat het toen bijna de hele dag regende. Vandaag dus de herkansing, en hoe! Het was niet supermooi weer, maar wel droog, pas later op de middag werd er regen voorspeld. We begonnen met koffie/thee bij Downeys, een restaurant wat wordt gerund door werknemers met een verstandelijke beperking. Een leuke zaak met een enthousiaste bediening, absolute aanrader, mocht je een keer naar Amersfoort gaan.

Na de thee gingen we op pad. Ik had een aantal locaties op mijn stadsplan aangekruist die ik wilde gaan fotograferen. Ik begon bij de Kamperbinnenpoort. Hij ging er maar net op (met de groothoeklens genomen trouwens), maar het was onmogelijk om geen mensen op de foto te krijgen. Om de haverklap fietsers, scooters en auto’s vanaf mijn standpunt. En dan ook nog een heel lelijk uitklapbord links voor de poort. Ik bedacht dat ik er een fietser o.i.d. voor moest zien te krijgen, maar die wilde ik dan niet scherp in beeld. Dus met een zo lang als mogelijke sluitertijd kreeg ik uiteindelijk voor elkaar, de dame in kwestie fietste mooi richting de poort, net voor het lelijke bord. En zo krijgt het beeld meteen wat dynamiek, je wordt als het ware de poort binnengezogen. En door de poort zie je in de verte trouwens ook nog de Onze Lieve Vrouwetoren.

De rest van de groep ging de poort door, maar ik wilde graag naar het Hofje de Armen de Poth. Ik had er wat over gelezen op Wikipedia en het leek me wel leuk er even te gaan kijken. Het was er lekker rustig, maar het oogde allemaal wel een beetje saai, zonder blaadjes aan de bomen en de dorre beukenhaagjes. Maar ik heb er een paar mooie HDR foto’s kunnen maken, ondanks de harde wind.

De lucht was trouwens al flink dicht aan het trekken met wolken, zoals je ziet. Toch geeft dat best een mooi effect, een beetje een dreigende lucht. Hieronder nog een foto van de kapel. Een schril contrast met de modernere huizen op de achtergrond. De knoestige boom en de lantaarn vond ik er wel weer mooi bij passen.

Na de rust van het hofje wandelde ik verder richting theater de Flint. Op zich was er niets te beleven, maar ik wandelde er even om heen. Bij de achteringang vond ik een bijna symmetrisch plaatje. Toch wel bijzonder in zijn lelijkheid.

Daarna kwam ik bij de ingang tegenover de parkeergarage nog een soort kroonluchter van kerstlampjes tegen, die in een soort glazen koepel hingen. Het was even puzzelen om alleen maar lucht te zien te krijgen, en geen delen van gebouwen. Maar dan krijg je ook wat:

Het beeld leende zich goed voor zwart-wit. Ben benieuwd hoe dit er ’s avonds uit ziet met de lampjes aan… Ik wandelde nog verder om het theater heen en vond aan de achterkant bij het water nog een mooie vlakverdeling in goudgeel/bruin. En heel veel elementen met lijnen naar boven, bomen, lantaarnpalen. Ergens is het lelijk, maar ergens boeide het mee ook wel.

Even verder keek ik weer terug richting de parkeergarage en daar zag ik een mooi lentesfeerbeeld; de krokussen staan al in het groene gras, er komen wat blaadjes aan de bomen en een stelletje loopt hand in hand van mij weg. Idyllisch.

Zodra ik me omdraaide zag ik aan de overkant een electriciteitshuisje o.i.d. staan in het gras. Ik weet niet waarom ik er toch een foto van maakte, zo bijzonder is het niet, maar thuis op de computer zag ik er toch een aardige compositie in, met huizenrij, de kronkelpaadjes en de oude muur die achter het huisje lijken te verdwijnen.

Hierna liep ik verder richting de Koppelpoort, maar onderweg daar naar toe kwam ik natuurlijk nog van alles tegen. Ook kwam ik er achter dat ik de lunchafspraak met de rest van de groep al gemist had, oeps. Helemaal de tijd vergeten! Dan zelf maar even een pitstop, bij Kafe van Zanten. Ik herkende het nog van het vorige bezoek, toen hebben we hier ook geluncht en dankbaar geschuild voor de regen. Nu stond het terras er heel uitnodigend bij met vrolijke bloembakken met voorjaarsbloembollen. Daar word je toch blij van?

Ik heb er een heerlijk broodje oude kaas gegeten met een cappuccino. Voor ik weer op weg ging heb ik de groothoeklens gewisseld voor de zoomlens (18-70mm), omdat ik het toch wel een beperking vond om geen leuke details te kunnen fotograferen. Dus vanaf dit punt was ik weer wat flexibeler. En vol goede moed op weg naar wat toch wel het mooiste is wat Amersfoort te bieden heeft, al zeg ik het zelf, de Koppelpoort. Maar eerst kwam ik langs Museum Flehite, een vrolijk gebouw met witte steentjes in de gevel en rode luiken. Ik vond een grappige manier om het in beeld te brengen:

Ik ben er verder niet binnen geweest, want ik had nog zoveel op mijn foto-te-maken-lijstje staan. Heb ik nog eens een reden om terug te komen… Even verderop maakte ik op een bruggetje tussen Grote Spui en Kleine Spui nog deze foto, waarop je meer van het Flehite ziet:

Achter mij ligt dan al de Koppelpoort, maar de achterkant was niet zo indrukwekkend, dus ik liep er doorheen. Vanaf een brug over de Eemhaven liep ik een rondje, zodat ik de Koppelpoort van een afstand er helemaal op zou kunnen krijgen. Er kwam echter net een trein achter me langs en ik probeerde hier snel een foto van te maken, met een beetje meetrekken. Hoe ik het gedaan heb weet ik niet, maar het midden, waar twee treinstellen aan elkaar zijn gekoppeld, zit er scherpte in de foto en de rest niet. Heel bijzonder…

Aan de overkant van de spoorbrug daalde ik nog even af naar beneden, onder de brug. Geen idee of er wat te zien zou zijn, maar ik was even nieuwsgierig. Ik maakte een foto van de pilaren. Niet heel spectaculair, maar ze hadden leuke vormen en de boogjes van de spoorbrug zijn speels en in harmonie met de golfjes in het water. Ook de lichtval in het water vond ik mooi. Eenzelfde soort foto maakte ik later aan de andere kant van het water, maar dan in zwart-wit (zie verderop).

En de afdaling was meer dan de moeite waard, want toen ik de trap weer op liep zag ik dit:

Dat was dus niet voor niets geweest. Nu dan toch maar de Koppelpoort op de foto gezet, wat een prachtige oude poort is dit! Als je goed kijkt zie je links de Onze Lieve Vrouwetoren ook nog.

Hier nog een detail van de kleinere zijpoort, met de sluis/waterval die zorgt voor het witte schuim in bovenstaande foto:

Ik liep verder onder de zijpoort door en gelijk rechts achter de poort weer terug naar de andere kant van de poort. Ik wilde namelijk nog even naar het Eemplein, waar modernere gebouwen staan. Dus vanaf de andere kant maakte ik nog wat foto’s van de Koppelpoort, voordat ik daar onder de spoorbrug naar het nieuwe gedeelte zou lopen.

Onder de brug maakte ik ongeveer dezelfde foto van de pilaren als aan de overkant, maar deze heb ik nu naar zwart-wit omgezet:

Dat heeft toch ook wel wat. Ik liep nog wat verder en daar kwam ik toch wel zo iets bijzonders tegen! Er hing een soort kroonluchter aan het rooster wat tussen de twee spoorbruggen ligt. In de muren van de tunnel zaten lichtbalkjes met verschillende lampjes, die steeds van kleur wisselden, van groen naar rood. Vanaf het voetpad van onder de brug zag dat er zo uit:

Ik was zo verrast hierdoor, ik liep nog even naar het water toe (je ziet hierboven net niet de kademuur die ik heb weg gecropt omdat deze onscherp was vanwege de focus op de achterwand). En daar maakte ik de voor mij toch wel foto van de dag:

Wat ben ik blij met deze foto! De bijna perfecte symmetrie, de lichtreflectie in het golvende water, ik vind het zo mooi. Dit is (voor intimi) toch wel de 5-sterren foto van de dag!

Totaal onder de indruk liep ik verder het Eemplein, waar weer een nieuwe verrassing wachtte, het Eemhuis, een supermodern gebouw, met uitstekende bouwdelen met halve bollen er op. Knap als je zoiets kunt bedenken. Een feest qua lijnenspel, deze keer geen enkele symmetrie in te ontdekken, heerlijk speels. En mooie kleuren en schaduwwerking. Heel apart.

Bij de foto hierboven speelde ik nog wat met de diverse zwart-wit instellingen in Lightroom, ik vond deze wel apart, zwart-wit met twee kleuren.

Het werd zo zoetjes aan tijd om terug richting auto te gaan, om drie uur voorspelde buienradar een flinke hoosbui en af en toe vielen er al wat kleine spetters. Dus snel richting Onze Lieve Vrouwetoren! Deze foto maakte ik vanaf de Lange gracht, denk ik. Twee torens op 1 foto, het kon niet op vandaag.

En even verderop in de Breestraat maakte ik nog een foto. Er staan onderin nog twee mensen onder een parapluutje te kletsen. Steken leuk af in het blauw.

Om dan uiteindelijk dan toch bij die toren uit te komen. Dat krijg je er dan nooit helemaal op, maar ik deed een poging, snel, want het begon te spetteren. Toch wel indrukwekkend. Hoe hebben ze zoiets gebouwd zonder hijskranen e.d., vraag ik me wel eens af.

Ik wilde tot slot nog naar de Zuidsingel, vanaf daar zou er nog een mooi doorkijkje zijn op de Onze Lieve Vrouwetoren. Maar eerst kwam ik nog op de Varkensmarkt. Daar in de buurt stond voor een café nog een oude motor. Ik ging nog even door de knieën en pakte nog een stukje straatbeeld mee en wachtte op een tegemoetkomende fietser. Toch een net wat interessanter beeld van zo’n statisch ding. Geen idee of ie daar voor de sier stond of dat hij nog echt kon rijden. Het zadel zag er niet echt comfy uit, in ieder geval.

Op de Zuidsingel vond ik dan het zogenaamde doorkijkje, een mooi oud huis ook weer. Geen idee of dit ook zo ’n ‘muurhuis’ is. Dat stukje is het enige dat ik niet heb gezien geloof ik. Daar moet ik nog een keertje voor terug. Misschien van de zomervakantie nog eens samen met Paul. Kunnen we meteen even het Mondriaanhuis mee pakken, dat staat links achter de huizen verscholen.

Ik liep nog een paar passen verder en toen zag ik dus het doorkijkje met het zicht op de Onze Lieve Vrouwetoren, de tip die ik op internet vond met fotolocaties. De lantaarn vond ik wel mooi er bij.

En dat is ook de laatste foto die ik deze dag gemaakt heb van Amersfoort. Ik zag op buienradar dat er een flinke bui aan zou komen en besloot richting de auto te gaan. En onderweg naar huis barstte het inderdaad in alle hevigheid los. Maar het was wel een mooie fototocht, met heel veel prachtige plaatjes rijker ging ik naar huis. Ik ben benieuwd wat er op de bespreekavond te zien zal zijn, we waren er met zestien mensen, dus ik hoop op veel variatie.

Amersfoort heeft op fotografisch gebied zeker heel veel te bieden. Toch miste ik nog een beetje het groen aan de bomen. Wellicht is Amersfoort in de zomer nog net iets pittoresker voor sommige plekjes. Bij het Grote Spui en Kleine Spui was het desondanks een voordeel dat er nog geen blad aan de bomen zat, want anders zag je niets meer van het straatbeeld, vanaf museum Flehite gezien. En ook de kapel aan het Hofje de Armen de Poth had ik waarschijnlijk niet in zijn geheel op de foto kunnen krijgen als de boom in blad staat. Dus elk jaargetijde heeft zijn charme.

Ik ga er zeker nog eens heen, maar dan iets meer relaxt, gewoon de toerist uit hangen, terrasje pakken, museum bezoeken, beetje winkelen, die muurhuizen bekijken. Ja, Amersfoort heeft echt een hoop te bieden!