Tiengemeten

Op 5 oktober 2019 deed ik samen met fotoclubmaatje Annemiek een workshop natuur- en landschapsfotografie op het eiland Tiengemeten. De workshop werd georganiseerd door Outdoorschool SNP Natuurreizen en de cursusleider was Willem Laros. Tiengemeten kun je alleen via het water bereiken, dus we gingen eerst met de pont.

Het beloofde gelukkig wel een mooie dag te worden, het zou in ieder geval droog blijven en wat bewolkt. Wij hadden er in ieder geval veel zin in. Het tochtje met de pont was ook wel leuk. Er was nog een leuk vogelhuisje gemonteerd op de pont. Denk niet dat er ooit een bezoeker is ingekropen, maar leuk detail. Iedereen mag mee…

Aangekomen op Tiengemeten kregen we eerst toelichting van Willem. We kregen een viertal opdrachten mee voor onderweg. Het was dus niet zomaar een stukje wandelen en wat foto’s maken. Ik vind dit soort opdrachten altijd wel leuk. Je bent dan toch wat gerichter bezig met fotografie en je wordt er net even wat creatiever van.

Na een korte stop bij het gebouw van Natuurmonumenten (het Rien Poortvlietmuseum was helaas gesloten) gingen we op weg. Het eerste stuk was een verharde weg met rechts het uitzicht op de natuur van Tiengemeten en links de dijk. Ik zag een beetje symmetrie op de dijk, in de paaltjes. Maar uiteindelijk toch gekozen voor net niet symmetrie. Op de een of andere manier is onderstaande foto zo beter. Het blauwe van de lucht heb ik nog even wat meer aangezet in Lightroom, waardoor de foto net even wat frisser oogt.

Aan de andere kant van de dijk was ook nog een stukje grasland, waar wat paarden liepen. Eentje had zich wel heel mooi versierd.

Maar op rechts van het pad was de mooie natuur van Tiengemeten, een vlak landschap, niet meer zo zomers. Maar zeker nog mooi, ook met bewolkt weer. Ik heb deze foto vanaf de dijk gemaakt. Op het pad beneden aan de dijk kon je eigenlijk niet heel veel van de horizon zien, maar op deze manier wel.

Het eerste stuk was er niet veel verandering in het landschap. Ik stelde dan ook de vraag hoe je nu een interessante landschapsfoto maakt van dit gebied. Wilem gaf aan dat dat inderdaad wel lastig is, omdat er weinig hoogteverschil op Tiengemeten is. Later op de wandelroute zouden we nog een hoogte tegenkomen, daar hadden w nog wat meer overzicht. Dan toch maar zelf een paar pogingen wagen iets te maken van het in mijn ogen wat platte landschap.

Bovenstaande foto vond ik wel mooi, met de kruisende waterweg. Er vliegen wat vogels over en in de verte zijn wat zwanen te zien in het water. De lucht aan die kant was op dat moment ook niet echt spectaculair. Maar als ik iets meer naar links draaide, kon ik toch het zonnetje al een beetje achter de wolken zien. Het was een beetje een wattendekenwolkendek. Daarvan maakte ik onderstaande foto.

Op een bepaalde manier trekken er allerlei lijnen in de wolken en het landschap naar de horizon. Dat maakt de foto voor mij geslaagd. Hij is wel wat donker, maar als ik het lichter maak, dan wordt de lucht zo uitgebeten.

We liepen een aardig eindje over de dijk, totdat we bij een gebouw kwamen waar een zorginstelling was gevestigd. Mooi rustig stekje. Daar in de buurt zijn we aan de slag gegaan met de eerste opdracht. We moesten twee (mooie) dezelfde foto’s maken, eentje met weinig scherptediepte en eentje met veel scherptediepte. Dat bereik je door te spelen met je diafragma. Hieronder mijn foto met weinig scherptediepte:

En hieronder de foto met veel scherptediepte:

Je ziet dat de achtergrond nu iets minder vaag wordt. Hoe kleiner je diafragma, hoe meer je foto van voor naar achteren scherp wordt. Leuk om hier weer even mee te spelen. En dan wordt zelfs dooie natuur ineens mooi, al zeg ik het zelf.

Het landschap kan ondanks weinig scherptediepte toch storend zijn. Vandaar dat ik nog even door de knietjes ben gegaan om de distels (die overigens de mooiere naam ‘Kaardebol’ hebben) de lucht aan de fotograferen. Een veel rustiger beeld wordt het dan. Ze steken veel meer af tegen de rustige achtergrond en komen meer tot hun recht, vind ik.

We liepen weer verder. Her en der nog wat mooie plaatjes geschoten. Er waren ook al paddestoelen te zien, er was een cursist die er helemaal op los ging. Ik had geen zin om in het gras te kruipen. Ik heb meer genoten van het zwanenmeer 😉

Het terrein van de zorginstelling was uiteraard niet toegankelijk. Ze hadden er wel mooi oude en verweerde bordjes voor…

We kwamen ook nog een oud zeilschip tegen. Ik heb even gewacht tot het modernere kleine zeilbootje ook in beeld kwam. En met die boom er tussen is er mooie denkbeeldige scheidslijn van vroeger naar nu gemaakt.

We kwamen nog langs een oud vervallen gebouw zonder ramen een deuren. Het vervallen gebouw op de achtergrond vond ik zelf niet zo spannend, maar de boom vond ik wel mooi. De blaadjes zijn al niet meer zo fris groen, de herfst is in aantocht. Mooie overeenkomst met het gebouw, beiden in verval.

Hierna was het tijd voor de lunch. Dat was goed verzorgd trouwens. En tijdens het eten kregen we nog uitleg van Willem over fotograferen met het histogram. Aan dit fenomeen op je camera kun je zien of je een goed belichte foto hebt gemaakt, waar alle details in zitten. Volgens Willem heeft het leven geen zin zonder histogram. Een uitspraak die we niet zo snel meer zullen vergeten, haha.

Na de lunch was het tijd voor de opdracht waarbij je een portretfoto van iemand moest maken, als ware het voor de verkiezing van de nieuwe burgemeester van Tiengemeten. Dat mocht dus ook een andere cursist zijn. Maar deze meneer zagen we al op de pont en hij kwam als geroepen net aangelopen toen wij aan de opdracht moesten beginnen. Ik noem hem maar de jonge Bennie Jolink. Maar inmiddels heb ik via via zijn naam doorgekregen: Merijn van den Hoogenhoff. Een waardige burgemeestersnaam 😁

Daarna gingen we weer verder op pad, het was nog best een eind lopen naar de pont. Maar het was lekker weer, het werd zelfs wat warmer, en we waren lekker bezig met fotografie. Dan merk je eigenlijk niet eens welke afstand je ongemerkt aflegt.

Dit paard stond zo mooi stil in de wei, hij gaat bijna op in de omgeving. Hij was wel nieuwsgierig, er stonden een paar fotografen voor zijn neus. Wat moet hij wel niet gedacht hebben?

We hadden nog steeds wat opdrachten uit te voeren, een daarvan was de opdracht met beweging. We moesten een lange sluitertijd instellen (minstens 1/15 seconde). Ik zag de graspluimen en Annemiek en ik hebben hier driftig mee geëxperimenteerd. Uiteindelijk waaide het niet hard genoeg, dus we hebben het gras maar een paar slingers gegeven. Met onderstaande foto als resultaat. Ik vind het wel artistiek. Er is bijna niets scherp, maar je ziet wel dat het graspluimen zijn. Missie (wat mij betreft) geslaagd!

Een andere opdracht was om een foto te maken van de natuur op Tiengemeten, waarbij je duidelijk de invloed van de mens ziet. Ik maakte hiervoor o.a. deze foto:

De windmolens, ik vind ze landschapsvervuiling, maar ergens geeft het in bovenstaande en onderstaande foto wel een extra dimensie aan de foto. Zeker omdat het landschap op de voorgrond eigenlijk niet zo heel spannend is verder.

De onderstaande foto vond ik wel wat hebben, met het wagenspoor dat met een bocht uit het zicht verdwijnt. Ik ben door mijn knietjes gegaan, waardoor het spoor wat langer leek te worden. Je vraagt je wel af wat voor zwaar verkeer hier de dijk op is gereden. De mens heeft hier een flink spoor achtergelaten (in het kader van de opdracht).

Niet veel later sloegen we een pad in waar een paar mooie runderen liepen. Ze zagen er wel woest uit, menig rockband zou jaloers op zo’n kapsel zijn, haha. En ze liepen ook nog eens behoorlijk in de weg op het pad.

Gelukkig waren ze banger van ons. Ze gingen al snel de kant in als je wat dichterbij kwam. Annemiek en ik zagen een mooie lady wegspringen, het haar wapperde in de wind. We hebben haar Pamela genoemd (Pam, je haar danst). De rest van de cursisten hadden het net over een vogeltje, de roodborsttapuit, maar dat verstond ik verkeerd. Ik verstond roodborsttapijt. Nou ja, hilarisch natuurlijk. En dus werd Pamela vanwege haar tapijtje op het voorhoofd verder gedoopt in Pamela, de roodborsttapijt van Tiengemeten. Lachen toch?

Nu ook nog jeuk aan het hoofd… Woeste blik in de ogen, maar het ging daarna gelukkig lief opzij voor ons.

Op een gegeven moment kwamen er nog drie zwanen aangevlogen. Dan baal je wel dat je geen 400mm zoomlens op je camera hebt zitten. Maar thuis toch een mooie uitsnede kunnen maken en ze zijn ook nog best scherp. Het waren echt lucky shots, ik had geen idee met welke instellingen op dat moment aan het fotograferen was.

Hier vliegen ze over de dijk van ons weg. Ik vond het wel leuk om dat stukje dijk er nog op te hebben. Er staan nog wel frisse gele bloemen tussen het gras. De lucht was hier alweer een stuk donkerder en meer bewolkt.

Vanaf hier moesten we wat meer doorlopen om de pont van kwart over vijf te gaan halen. Ik was eerlijk gezegd ook wel een beetje fotomoe aan het worden, je krijgt best veel indrukken te verwerken tijdens zo’n fototocht. Maar op een gegeven moment ging de zon wat lager staan en werd het licht wel heel mooi. Toen maakte ik onderstaande foto, voor de laatste opdracht, een foto van Tiengemeten waarbij er geen sprake is van zichtbaar menselijk ingrijpen.

Ik vind het zelf de mooiste foto van de dag, qua sfeer en de weerspiegeling van de wolken in het water. Maar onderstaande foto gooide ook hoge ogen. Maar ik vond de bovenste wat spannender.

Vanaf hier was het niet ver meer naar de pont. We kwamen nog langs het landbouwmuseum en zagen daar David de Kabouterbordjes in de tuin. Vast voor een of andere speurtocht. Maar als bewoonster van “ons kabouterhuisje” (zo heette mijn weblog ooit) moet je dan zo’n vrolijke foto wel maken.

We maakten nog even een usfie bij het bord van Tiengemeten. We zagen op de stappenteller dat we toch zo’n 10 km gelopen hadden. Dat hadden we niet gedacht. Goed bezig.

NIet veel later kwam de pont en gingen we weer richting het vasteland.

En met de laatste foto kwam er dan toch een eind aan een heerlijke dag op Tiengemeten. Ik zei het al op Instagram en Feestboek, Tiengemeten, wat was je mooi! Ik kom zeker nog een keer terug om het andere rondje te lopen en voor het Rien Poortvlietmuseum.

Tiengemeten is zeker een mooi natuurgebied, maar voor het rondje dat wij hebben gelopen moet je toch wel goed ter been zijn. Je moet over hekjes klimmen en door drassig gebied lopen. En eigenlijk ook een flinke telelens meenemen, voor de vogels in de waterpartijen. Er zitten een heleboel vogels, uit mijn hoofd gezegd ook een aantal broedparen van de bruine kiekendief. We hebben ze even zien vliegen, imposante vogels. Maar met een 17-70mm lens is dat niet echt goed vast te leggen. En telelenzen zijn ook zwaar, dus je moet dat de volle 10 km mee sjouwen. Maar er zijn ook verharde paden en ik meen dat er ook fietsen te huur zijn, dus je kunt misschien ook een gedeelte per fiets afleggen.

Er is ook niet heel veel horecagelegenheid, dus ons werd al aangeraden om zelf wat tussendoortjes mee te nemen en drinken voor tijdens het wandelen. Dat hadden we ook wel nodig.

Er is overigens voldoende parkeergelegenheid bij de pont, al kan ik me voorstellen dat het ’s zomers druk kan zijn. Er is vast een website met meer informatie over wat er te beleven is op Tiengemeten. Dus als je er heen wilt, kun je het beste even zoeken op internet naar informatie.