Met oud-collega Miranda Klijn ben ik op 24 maart 2020 een spel gestart, de kettingfoto. Ik begon met een foto, en zij maakt naar aanleiding van mijn foto weer een volgende foto. Daarna ben ik weer aan de beurt. De regels zijn simpel, binnen 7 dagen moet de vervolgfoto worden gemaakt (eerder mag) en verder laat je je inspireren door de foto die de ander heeft gemaakt. Via de whatsapp bespreken we dan de details, zodat we ook weer van elkaar kunnen leren.
Hieronder vind je onze kettingfoto’s, en nog twee foto’s die wij van elkaar gemaakt hebben tijdens onze eerste fototrip samen, in Haarlem tijdens de kerstmarkt.
Even een portretje van Miranda geschoten, leuke herinnering aan een gezellige middag in Alkmaar, eeeeh, Haarlem 🙂 
Actiefotootje van mij, gemaakt door Miranda Klijn – Kerstmarkt Haarlem
Miranda heeft zich laten inspireren door de scherptediepte. Door een laag diafragma getal te kiezen, krijg je een vage achtergrond.
Ik heb een kikkerknuffel van mijn petekind geleend en deze door een druppel gefotografeerd. Je moet de knuffel wel op zijn kop houden om hem zo in beeld te krijgen.
Miranda heeft de druppel als uitgangspunt genomen en twee lange fotosessies gedaan met dit als eindresultaat. De foto van de eerste sessie wilde ze graag nog verbeteren nadat we samen hadden doorgenomen wat zij nog anders zou kunnen doen. En zo te zien is dat erg goed gelukt! Ik vind de zachte spiegeling links ontzettend fraai, het lijkt bijna wel zijde. En de druppel is verder haarscherp. Het wordt nog moeilijk voor mij om hier op voort te borduren!
Ik heb lang na moeten denken wat ik zou gaan doen a.d.h.v. de foto van Miranda. Uiteindelijk zag ik het bij toeval in deze foto die ik tijdens een avondwandeling heb gemaakt. De rimpeling in het water! De druppel had ik immers al een keer gedaan. In mijn foto veroorzaken de pulletjes een mooie rimpeling. En de kleur roze komt ook nog terug, alhoewel iets feller van kleur. Ik deed de nabewerking met een nieuwe preset van Zoom.nl, ‘magisch bos’. Het geeft een hele mooie sfeer aan de foto. Drie pulletjes de wijde wereld in…
Miranda heeft het ‘lentegevoel’ uit mijn foto als uitgangspunt genomen voor haar foto. Zij zet momenteel de eerste stappen in het bewerken van haar foto’s in Lightroom en Photoshop en zo werd een, naar haar mening, matige foto toch een heel mooie foto met hulp van Photoshop. Ik vind hem prachtig! Het zachte zonlicht is mooi en de compositie is goed gekozen.
Ik kreeg de foto van Miranda op Koningsdag en ik zat me al suf te prakkiseren wat ik met het thema vlinders zou gaan doen. De volgende dag zat ik aan het ontbijt en had ik een afbakbroodje dat, als je de twee helften naast elkaar legde, wel wat weg had van een vlinder. Paul zijn broodje was nog niet gesneden, dus die kon ik nog net even gebruiken voor de kettingfoto (duurde niet lang hoor, deze fotoshoot), ’t vlinderbroodje bij het ontbijt!
Miranda heeft een stilleven van paprika’s gemaakt op een mooie zwarte achtergrond. Gewoon bij het raam, met een mooie lichtinval ’s morgens om 10 uur. Ze geeft aan dat ze door het volgen van webinars en het veel oefenen steeds meer feeling begint te krijgen voor instellingen, licht en achtergrond. Het werpt zeker zijn vruchten af, gezien dit mooie resultaat! Nu moet ik weer wat verzinnen…
Miranda had een zwarte achtergrond, dus ik deed iets tegengestelds, met een witte achtergrond. Ik koos voor de kleur rood en groen uit haar foto en koos ook voor de categorie ‘eten’, een aardbei. Deze was rood met een groen kroontje. Ik heb nog even gepeinsd hoe ik ook nog iets met geel en oranje zou kunnen toevoegen, maar kon niet iets verzinnen dat leuk of toepasselijk genoeg was. Ik volgde een tijdje geleden een webinar van Zoom.nl, waarbij het plonzen met een aardbei ook voorgedaan werd. Dat wilde ik ook eens uitproberen. En aardig gelukt, al zeg ik het zelf!
Daar waar ik de beweging in foto door de flits bevroren heb, wilde Miranda juist de beweging laten zien in haar foto. De witte achtergrond en de kleur rood waren het uitgangspunt; een paprika aan een rood touw liet zij heen en weer pendelen. Zij heeft geprobeerd de paprika nog wat meer zichtbaar te krijgen, maar dat bleek op deze manier niet te doen. Ze beschikt nog niet over een flitser, maar wellicht zou je daar nog iets mee kunnen, door te flitsen op het tweede gordijn. Dan wordt het flitslicht gegeven na het indrukken van de ontspanknop, vlak voordat de sluiter sluit. Door de lange sluitertijd ontstaat dan eerst bewegingsonscherpte, gevolgd door de flits die dan het onderwerp bevriest. Leuk om daar eens een keer mee te gaan experimenteren!
Ik bleef nog even in de kleur rood met mijn vervolgfoto. Bij rotonde ’t Haasje zijn dit jaar allerlei bloemen ingezaaid en op een gegeven moment stond heet vol met klaprozen. Ik probeerde ze zo te fotograferen dat je er beweging in ziet, dat je bijna voelt hoe ze bewegen op de wind. Maar dat is op klaarlichte dag nog best lastig. Ik had een groot diafragmagetal nodig (zo min mogelijk licht doorlatend) en dan nog geen hele lange sluitertijd bereikt. En dus niet zo heel veel bewegingsonscherpte te zien. Evengoed heb ik verder wel leuke foto’s gemaakt op die rotonde!
Daarna gooide Miranda het over een hele andere boeg. Ze borduurde verder op het thema van bloemen en zette deze mooie tak met fijne bloemetjes in het ‘zonnetje’.
Zij heeft eerst de camera zo ingesteld dat ze geen omgevingslicht meer had. Daarna is de foto gemaakt terwijl ze een zaklamp op de bloem heeft gericht. Het is dat ze dat er bij schreef, maar anders had ik gedacht dat er een vroege of late zonnestraal op de tak had geschenen. Zo zie je maar weer!
Het is altijd lastig om daarna weer iets creatiefs te verzinnen. Ik bleef toch nog even bij de bloemetjes. Tijdens een fotografiemiddag met wat dames van mijn fotoclub zag ik dit leuke vaasje met lavendel. Daar waar Miranda een hele donkere foto had, koos ik voor de tegenstelling, met een grotendeels witte achtergrond. Daardoor komt de lavendel mooi uit, ondanks dat het vaasje in de schaduw stond en niet in direct zonlicht.
Daarna kwam Miranda met iets totaal anders, een zelfportret. En prachtig uitgevoerd, al zeg ik zelf!
Miranda werd geĂŻnspireerd door het kant van het tafelkleed en aan het flesje van mijn foto. Ze kocht een witte sjaal met iets wat leek op het kant. Net als ik koos ze voor een witte achtergrond en het paars van de lavendel komt weer terug in de bril.
Bij de nabewerking deed ze nog wat blauwe gloed er over heen en lichtte ze de schaduwen wat op. Ik vind het eindresultaat echt heel mooi. Een serene foto, mooie soft tonen. En ook hier geen flits gebruikt, gewoon bij daglicht in de totaal verbouwde huiskamer. Gaaf toch?
Daarna duurde het ruim drie maanden voordat ik met mijn vervolgfoto op de proppen kwam (vakantie, klussen, geen inspiratie en zin/tijd om de studio op te tuigen). Voor een fotocursus kreeg ik een opdracht mee en moest ik in de omgeving van mijn huis twee foto’s maken. Ik besloot twee vliegen in 1 klap te slaan: een zelfportret a la Kim Feenstra (zij maakte iets dergelijks tijdens een editie van het tv programma ‘het perfecte plaatje’). Ik gebruikte voor deze foto geen flitslicht, alleen het omgevingslicht van de plafondlamp op de overloop. Ik gebruikte de zelfontspanner (2 seconden), hield daarna 2 seconden de handen voor mijn gezicht en daarna haalde ik ze weg en probeerde ik nog 2 seconden muisstil te zitten. Met 117 pogingen kwam deze als beste uit de bus. En in zwart wit was het effect het krachtigst.