Op 2 juli 2019 gingen we een dagje naar het Openluchtmuseum in Ootmarsum. Het was niet heel groot, maar we hebben er op ons gemak een paar uurtjes rondgelopen. We kregen een apparaatje mee dat bij bepaalde markeringspunten een toelichting gaf op de ruimte waar we op dat moment waren. Zo kwamen we weer heel wat te weten over hoe het leven in Twente geweest was. Ik hou van dit soort musea, met oude ambachten, oude bouwwijzen, oude gewoontes en leuke weetjes. Waar je lekker op eigen tempo rond kunt slenteren en foto’s maken. Ik heb me er dan ook enorm vermaakt en ben een aantal mooie foto’s rijker. Hieronder een selectie.
Het eerste gebouw waar we ingingen bevatte een kleine tentoonstelling met kostuums en er werd een film gepresenteerd. Bij het raam stond een oud weefgetouw. Met al die lijntjes kun je een mooi compositie maken. Misschien is ‘ie ook wel mooi in zwart-wit…
Er stond ook nog een groot mozaïek in de ruimte, met een voorstelling van hoe het er vroeger uitgezien zou kunnen hebben. De vrouw aan het spinnewiel en de man achter het weefgetouw. Kippies erbij, gezellig hoor.
De gebouwen hadden nog van die oude dakpannen, lekker schots en scheef, geen een hetzelfde. Ik zag er een mooi lijnenspel in.
Er stonden een paar karren opgesteld, eigenlijk geen idee wat het precies voor karren waren, maar er zaten een soort stalen veren aan met een lang uiteinde. Ik hou van die kleine details van roestige, oude, verweerde dingen. En dan die vrolijke verf- en roestkleuren die mooi contrast geven aan elkaar.
We roken een zoete geur buiten, en het duurde een tijdje voordat we door hadden waar het vandaan kwam. Van de bomen dus. Mooie gele bloesem die heerlijk rook. Geen idee wat voor boom het is, dat kan iemand me vast wel vertellen, ik hoor het graag!
In een soort boomgaard kwam ik deze vruchten tegen, wat groter dan druiven, ook weer geen idee wat het zijn. Maar ik vond het zonlicht zo mooi door het bladerdak op de vruchten vallen. Echt een zomers plaatje.
De mensen leefden vroeger in een een soort grote stal. In het middengedeelte werd gekookt en werd er ook gedorst. Aan de zijkanten waren dan de slaapgedeeltes en de stal voor de dieren en ook een ruimte waar de melk werd bewaard en kaas werd gemaakt. Er was ook nog een leuk verhaaltje over de balkenhaas. Zo noemden ze de kat, omdat die omhoog klom en over de balken liep. Dus onze Boris is nu Boris de balkenhaas 🙂
Het gedeelte waar de melk werd bewaard en waar ook kaas werd gemaakt.
De raampjes hadden een apart versiersel aan de buitenkant op de kruising van elke dwarslat.
In het gedeelte waar dan de dieren verbleven was een mooie lichtval op dat moment. Het was wel erg donker en ik had geen statief bij me. Geen ideale omstandigheden, maar ik heb er toch een aardig beeld van kunnen maken.
Ik hou erg van dit soort foto’s, mijn oog wordt vaak getrokken naar een bepaalde lichtval of mooi zacht zonlicht dat ergens op valt. Zo kwamen we in een ander huisje, het Klöpkeshoes, ook een mooi tafereeltje tegen, met een spinnewiel.
In zo’n huis woonde een ongehuwde vrouw die veel tijd doorbracht met bidden. In de roerige tijden van het christendom riepen zij vanuit hun vrome onderkomen de rooms katholieken op tot het bijwonen van geheime kerkdiensten in de tijd dat Rooms Katholieke kerkdiensten verboden waren. Zij deden dat door op de deuren van woningen te kloppen, vandaar de naam “klöpke” en “klöpkeshoes”.
We kregen ergens anders nog een film te zien over het dagelijks leven van een boerengezin. Zo zag je de boerin roggebrood maken en bakken, en de boer dorsen. Van de overgebleven stro werden bosjes gemaakt, die tussen de dakpannen werden gestopt. Zo werd de kou een beetje buiten gehouden. Van buiten en van binnen zag dat er zo uit:
In het gebouw waar de smid was gehuisvest kwam ik nog wat mooie detailplaatjes tegen, waaronder deze, van boorgereedschap.
Buiten stond nog een oud wagenwiel. Qua compositie heb ik hier de regel van derden toegepast, die door de zwarte balken en de stenen onderrand eigenlijk al een beetje werd ingevuld. Het groen van het gras geeft weer een mooi contrast met oranje/bruine bakstenen. En die zwarte balken knallen er ook mooi uit.
Het laatste gebouwtje was een woning, iets huiselijker dan de eerdere stal. Er waren aparte kamers, de woonkamer, slaapkamer, een kinderkamer en al iets van een keuken. In die dagen had elk huis een eigen houten gevelfiguur. Elk huisje had weer een ander figuur.
En ja, dan kom je in de keuken dan ineens weckpotten met groente tegen, waaronder bonen. Intimi weten dat mijn zus en ik uit principe geen bonen eten. ‘Ons vader’ heeft een groententuin, daar groeit van alles in. Toen we nog thuis woonden kregen we zomers heel veel bonen te eten. En ’s winters ging dat nog even door vanuit de vriezer. Ergens zijn we een keer in staking gegaan, we hebben de bonen afgezworen. Dus als we ze ergens tegenkomen, dan is dat natuurlijk een fotomomentje waard. Zolang we ze maar niet hoeven te eten….
Nou, dit was een kleine selectie uit de foto’s die ik in het museum heb gemaakt met de spiegelreflexcamera. Er zitten weer hele mooie bij, ik ben erg blij met deze ‘oogst’. Het helpt ook wel als je rustig de tijd hebt om rond te kijken en foto’s te maken. Als je met een rondleiding mee gaat, dan heb je daar vaak de tijd niet voor. En je gaat dan ook niet zo snel meer terug na de rondleiding omdat je iets eigenlijk al gezien hebt. Dus de opzet van dit museum is ideaal voor een fototocht. En je komt door middel van dat apparaatje met geluidsfragmenten en de filmpjes in bepaalde gebouwen toch heel veel te weten over het leven van vroeger in Twente.
Al met al dus een aanrader, dit museum. Er zit ook nog een restaurant naast waar je lekker even op het terras kunt zitten en wat kunt eten. Ook staat er nog een bierbrouwerij op het terrein, maar daar zijn we niet geweest. In het museumwinkeltje verkopen ze wel bier van die brouwerij. Voor meer informatie over het museum, zie https://openluchtmuseumootmarsum.nl
