Fotografie

Dag Sinterklaasje, Hallo Kerst!

december 8, 2019december 8, 2019 elgomar

Zaterdag 7 december ging ik met oud collegaatje Miranda van het Amsterdam UMC op fototocht in Haarlem. We hadden eigenlijk al eerder een fototocht gepland, maar dat kwam steeds toch niet lekker uit, maar nu uiteindelijk wel.

Ik besloot dit keer eens met het OV te gaan, want er was kerstmarkt in Haarlem Centrum, dat leek me erg druk, dus weinig parkeerplek. En als je dan de weg niet kent voor alternatieven… Dus lekker relaxt met de bus. Die had dan wel weer wat file in de stad, dus iets later dan gepland ontmoetten we elkaar in een warm cafeetje voor koffie en wat lekkers. En eventjes fijn bijpraten natuurlijk! Miranda is al een tijdje weg bij het AMC, maar we hebben altijd fijn samengewerkt, veel gelachen ook. En nu hebben we ook een gezamenlijke hobby, fotografie.

Via het station liepen we richting de kerstmarkt. Het was al gezellig druk, dus het was wel een beetje op je spullen letten en tussen de menigte door zoeken naar leuke plaatjes. Al snel kwamen we deze leuke kerstkabouters tegen (ok, het zijn waarschijnlijk kerstmannen, maar ik heb nu eenmaal iets met kabouters).

Kabouterkerstmanstronkjes! – Kerstmarkt Haarlem

Miranda en ik hadden het tijdens de koffie al over creatief met hout etc. Maar dit is dus iets wat ik zelf ook wel eens zou kunnen maken. Leuk voor bij de voordeur. En papa heeft vast nog wel wat leuke boomstammetjes in de houtstapel liggen…
Op de kerstmarkt stonden heel veel leuke eet- en drinkkraampjes. Deze Spaanse churros kraam verwacht je daar dan weer niet. Grappige snacks wel, die patato tornado chips. En een vrolijk fotografieonderwerp.

Spaanse kerstsnacks, geef er een draai aan – Kerstmarkt Haarlem

Hieronder een foto met wat meer details. Het ziet er wel smakelijk uit. Zal wel naar chips smaken, vermoed ik. Er ging in ieder geval een bak aan kruiden overheen. Goed voor de drankomzet…

Alle gekheid op een stokje – Kerstmarkt Haarlem

Maar dan de snoepkraam, met al zijn vrolijke kleurtjes. Kijk dat kindje op rechts eens blij zijn. Als een kind zo blij in een snoepwinkel, heerlijk toch?

Geen kind zo blij als in de snoepkraam – Kerstmarkt Haarlem

Dat kerstdecoratie niet alleen maar groen, rood en wit hoeft te zijn bewijst onderstaande leuke plank maar weer eens. Het zou wat voor mijn zus zijn, die is gek op aquablauw. Maar we kwamen niet om te shoppen, dus ik maakte er maar een leuke foto van. Het blauw steekt mooi af bij het gele zeil. En op rechts nog net een doorkijkje naar de rest van de kraam en de gezellige kerstlichtjes. December is wat betreft wel een gezellige maand.

Aquablauwe kerstplank – Kerstmarkt Haarlem

In de straten hing ook sfeerverlichting, in de vorm van de kerktoren. Ik probeerde de toren er precies in te vangen, is ook leuk gelukt. Jammer dat het nog een beetje te licht was, de lampjes komen er nog niet zo mooi uit nu. Maar wel een grappig effect zo.

De verlichting past bijna precies om de toren heen – Kerstmarkt Haarlem

Op facebook ben ik lid van twee themafotogroepen. Een ervan had het thema etalages. Onbewust loop je dan toch met dat thema in je hoofd. En af en toe zie je dan iets wat je aanspreekt. Zou er echt iemand zo’n rode kerstboom in de huiskamer hebben staan? Of is dit echt puur winkelversiering? Op de computer thuis viel me die man links op de bank pas op. Die is vast aan het wachten op vriendinlief die aan het passen is…

Zoals je ziet is het al lekker druk op de kerstmarkt, hieronder een sfeerbeeld met zicht op de kerk.

Je kunt ‘over de hoofden lopen’ – Kerstmarkt Haarlem

Op het grote plein bij de kerk was het ook gezellig druk. In de verte zag ik al onderstaande verlichting. We moesten op een bankje klimmen om het er goed op te krijgen. De kraam is een beetje een stoorzender, maar eronder zie je dan wel weer leuk de mensen en de lichtjes.

Op de markt zagen we deze leuke verlichting – Kerstmarkt Haarlem

Toen we een stukje doorliepen hadden we toch nog een leuker doorkijkje op de verlichting. En dat dan de zorgverleners net aan komen lopen is dan wel weer een kadootje, als je zelf ook in een ziekenhuis werkzaam bent (zij het dan administratief). Maar verder is gewoon leuk om te kijken naar die mensen op de markt. Iemand met zijn telefoon en oortjes in. Echt iets van het huidige tijdperk.

Gezellige drukte, maar de EHBO is altijd in de buurt – Kerstmarkt Haarlem

Hier is Miranda in actie. Zij maakte er trouwens ook een aantal van mij.

Miss Little in actie – Kerstmarkt Haarlem

Actiefotootje van mij, gemaakt door Miranda Klijn – Kerstmarkt Haarlem

In deze actie maakte ik volgens mij onderstaande foto van de kerk. Ik sta hier nog op dat bankje.

Eigenlijk is het best nog wel lastig om in die menigte leuke fotomomentjes te vinden. Je hebt niet echt de ruimte om uitgebreid te fotograferen, er loopt altijd wel iemand door het beeld heen. Maar we werden wel veelvuldig aangesproken, we waren eigenlijk de enigen met een camera om de nek. Het leverde wel weer leuke kleine gesprekjes op. De sfeer op de kerstmarkt was dan ook zeer gemoedelijk.

Hierna besloten we eventjes ergens wat te gaan eten, een warm soepje met een salade om weer een beetje bij te komen. En ook de drukte een beetje uit de weg te gaan. We vonden een lekker rustig restaurantje waar we een uurtje honderduit hebben zitten kletsen. En toen we weer buiten kwamen, was het al bijna helemaal donker! Ik dacht eigenlijk dat het dan wel gedaan was met foto’s maken, mijn camera begint bij ISO 400 al te barsten van de ruis.

Maar ik besloot het toch maar te proberen, want het zag er allemaal zo leuk uit met die lichtjes. Veel meer sfeer dan eerder op de middag. Allereerst maar de toren op de foto gezet. Die was ook mooi verlicht zo.

De toren bij nacht, goed verlicht – Kerstmarkt Haarlem

En het valt me eigenlijk nog alles mee. Bovenstaande foto is genomen bij ISO 640 (diafragma F3.5 en 1/60 seconde) en in de nabewerking heb ik de ruis geruduceerd in Lightroom. Toch best een mooi resultaat!

Sfeerbeeld op het plein bij de kerk – Kerstmarkt Haarlem

We liepen nog een rondje over de markt. Hier speelden we nog wat met de witbalans. Bij de marktkraam hieronder zette ik hem op “gloeilamp”, dan kreeg ik meer de kleuren op de foto zoals ik ze ook daadwerkelijk zag. Dat kwam natuurlijk door die bolverlichting. Natuurlijk kun je in Lightroom altijd nog de witbalans aanpassen. Maar ik wilde het verschil even aan Miranda laten zien. Zij heeft haar camera nog niet zo lang en dan is het leuk om wat dingetjes aan te kunnen reiken en al doende te kijken waar alle instellingen te vinden zijn en wat het doet. Zo heb ik ook veel van andere fotografen geleerd. Dat is het leuke van samen fotograferen, vind ik.

Met de groe(n)ten van de groentenman – Kerstmarkt Haarlem

Het was trouwens verbazingwekkend hoe vol het terras zat. Er zijn wel wat terrasverwarmers, maar het was echt niet warmer dan een graad of 8, schat ik in. Van alcohol word je vanzelf warm, denk ik 🙂

Wijnen, wijnen, wijnen! – Kerstmarkt Haarlem

En hier nog een plaatje van de leuke Haarlem-verlichting in het donker. Nu komt het wel veel beter uit. Ik kreeg er nu echt een beetje aardigheid in, in fotograferen in het donker. Alles was zo leuk verlicht…

Gezellig aan de kraam, er werden goede zaken gedaan – Kerstmarkt Haarlem

Miranda had nog niet echt iets met nachtfotografie gedaan, dus dit was ook gelijk een leuke oefening voor haar. Haar camera ging trouwens moeiteloos om met de hoge ISO waarden. Hieronder nog even een ‘Groeten uit Haarlem’ plaatje, ter herinnering. Ik versprak me eerder die middag, ik zei Alkmaar-verlichting i.p.v. Haarlem-verlichting. Geen idee hoe ik daarbij kwam. Maar vanaf toen was het dus Alkmaar, hihi.

Even een portretje van Miranda geschoten, leuke herinnering aan een gezellige middag in Alkmaar, eeeeh, Haarlem 🙂

We liepen weer een beetje richting station. Het was nog steeds gezellig druk in de straten rondom het kerkplein. Een foto van de gebakkraam kan dan natuurlijk niet ontbreken.

Druk bij de gebakkraam – Kerstmarkt Haarlem

Ik maakte nog een foto van de kerstboom op het plein. Ik wilde wel de wegwijzer erbij hebben, dan heb je meteen een idee waar de foto is genomen. Die mevrouw linksonder keek ook wel leuk in de lens op dat moment. Maar dat zag ik bij thuiskomst pas. Toch wel een gelukkie.

Kerstboom op het plein bij de kerk – Kerstmarkt Haarlem

De andere decemberverlichting met de kerktoren was nu ook veel beter zichtbaar. Jammer dat ik er niet aan gedacht heb dezelfde foto van eerder die middag nog eens te maken, maar we namen ook een andere route terug, dus het had ook niet gekund.

Decemberverlichting – Kerstmarkt Haarlem

Deze etalage viel me dan wel weer op. Niets nog met kerstsfeer. Lekker sjiek wit. Deed de naam van de winkel (Vanilia) eer aan.

Op een podium stond nog een koperkwartet te spelen. Altijd erg sfeervol. Ze hadden van die heerlijke foute kersttruien aan met dito mutsen. Hoort er bij tegenwoordig.

Foutekersttruikwartet – Kerstmarkt Haarlem

En nog een foto voor het thema etalages. Nu hele andere lichtjes. Wat zal zo’n winkel aan stroomrekening hebben vraag ik me dan wel eens af…

Een etalage van een heel andere orde was die van “Bij Babette”. Hier kun je heerlijk high tea-en (wat een zaligheid in de etalage!) en ze verkopen ook eigen teablends, zag ik later op hun website. Ik heb wat fotootjes op hun Facebookpagina geplaatst, maar die moeten ze nog goedkeuren voor publicatie. Benieuwd of ze het leuk vinden.

Bij Babette zijn ze ook al in de kerstsfeer, en wat een heerlijkheid in de etalage! – Haarlem

Het liep al tegen zessen, maar de sfeer op de kerstmarkt zat er nog steeds goed in. Bij dit kraampje kon je ook buiten zitten en geniet van glühwein, warme choco en een broodje worst. Supergezellig tafereeltje toch?

Her en der hing er ook leuke kerstversiering aan de kramen. Deze lantaarn vond ik wel heel sfeervol.

Miranda attendeerde me op de houten sneeuwvlokken. Ik maakte deze met diafragma F3.5 en ISO 2000. Door het kleine diafragmagetal werden de sneeuwvlokken er achter onscherp en dat was ook mijn bedoeling. En het valt me echt alles mee met de ruis in de foto. Uiteraard heb ik deze wat gereduceerd en wat meer zwartpunten in de foto gedaan. Is hier helemaal niet storend. Mooi kerstsfeertje zo.

Let it snow, let it snow – Kerstmarkt Haarlem

Wie liepen weer terug richting station, de kerstmarkt definitief achter ons latend. Het was inmiddels al bijna kwart voor zeven. Time flies when you’re on fotohunt 😉

Bij Jetties zag het er wel heel gezellig uit binnen. Ik probeerde eigenlijk scherp te stellen op de mevrouw in het raam met de telefoon in haar hand, maar zie dat de scherpte wat verder weg ligt. Jammer. Maar toch een leuke foto.

Bij Jetties binnen is het ook goed toeven – Haarlem

Ik waagde me nog even op het midden van de weg, het was nu even rustig daar. Ik wilde namelijk toch nog even een mooi plaatje van de verlichting maken, zo richting de kerstmarkt en het station in de rug. Zeer geslaagd, al zeg ik het zelf.

Ja, Haarlem heeft het! – Kerstmarkt Haarlem

En met die laatste foto kwam dan toch een einde aan deze gezellige middag. Het was leuk om zo samen door de stad te banjeren en wat bij te kletsen en te fotograferen. We hebben toch wel wat dingen gemeen. We gaan zeker nog een keer samen op fototocht en ook een keertje samen een workshop volgen, ergens in het nieuwe jaar. En naar Haarlem ga ik zeker nog wel een keertje, gezellig winkelen met Paul en weer eens naar het Frans Halsmuseum. Het is een gezellige stad, je kunt je er best een (mid)dagje vermaken.

Al met al weer een leuke fototocht. Ik heb toch ook wel weer wat geleerd, dat ik niet te bang moet zijn om die ISO omhoog te schroeven, zeker bij nachtfotografie. In de nabewerking heb ik gezien dat de ruis best gereduceerd kan worden en zeker bij internetkwaliteit zoals hier op mijn website is er bijna niets van te zien. Misschien wordt dat bij afdrukken anders, maar ik was dat voor deze foto’s niet van plan. Gewoon meer doen dus.

En het viel me trouwens op dat ik ondanks de drukte toch nog heel veel leuke sfeerplaatjes heb weten te maken. En pas later op de middag toch ook nog wat meer detailfoto’s. Ik heb me niet zo op de mensen dichtbij geconcentreerd. Al had ik er wel een paar op de foto willen hebben, waarbij ik net te laat was, of er te veel mensen voor of langs liepen waardoor het moment voorbij was. Kortom, ga lekker de straat op dezer dagen met je camera, ook al is het vroeg donker, je kunt echt wel mooie foto’s maken!

Fototochten

Aan het lijntje houden

november 10, 2019november 11, 2019 elgomar

Zaterdag 9 november ging ik met Fotoclub Nieuw Perspectief naar het Scheepvaartmuseum in Amsterdam. Ik was er nog nooit geweest, dus het was een mooie gelegenheid om er eens te komen. Het thema van deze maand bij deze fotoclub is “lijnenspel”, dus ik ging deze dag specifiek op zoek hiernaar. En werkelijk, waar ik ook keek, overal waren wel lijnen aanwezig! In deze blog dan ook geen technische verhalen, ik neem ik jullie deze keer mee in mijn speurtocht naar lijnen en composities met lijnen.

Na onze jassen en rugzakken in de garderobe achtergelaten te hebben, kwamen we in de centrale hal al meteen een walhalla aan lijnenspel tegen in het dak. Een enorme stalen constructie met glas en ook lichtpuntjes er in. Echt heel bijzonder. En ergens fijn dat het bewolkt/regenachtig was, want nu was er een egale lucht, zonder al te veel licht.

Keek ik in bovenstaande foto nog recht ophoog, op het midden van het plein, in onderstaande foto keek ik schuin naar een hoek. Bijna alle rechte lijnen in deze compositie trekken naar het midden, op ongeveer 1/3 van de foto. Ik dacht er eerst nog een bepaalde symmetrie in te ontdekken, maar dat is niet helemaal zo. De dakkapelletjes wijken net iets af.

Glazen plafond, bijna symmetrie – Scheepvaartmuseum

Ik merk dat ik het mooier vind dergelijke foto’s in zwart wit om te zetten. Dat geeft ergens rust aan de compositie. En daarnaast was de lucht toch al grauw en de stenen ook grijs. Dus heel veel kleur zat er ook niet in de oorspronkelijke foto’s.

Lijnenspel in de ramen – Scheepvaartmuseum

In de ramen zag ik de weerspiegeling van de staalconstructie van het dak, waarmee je dus een lijnenspel in het lijnenspel van de ruitjes weerspiegeld ziet. En de stenen doen ook mee met een horizontaal lijnenspel. Volgens mij dus een geslaagde themafoto. En hij deed het ook weer het beste in zwart wit.

Ze wilde wel model staan voor mij – Scheepvaartmuseum

We hebben nog eventjes met een suppoost staan praten en toen we zeiden dat we van een fotoclub waren, gaf ze voor de grap aan dat ze wel model wilde staan. Dit liet ik me geen twee keer zeggen en ik vroeg haar even model te staan in de centrale hal. Haar blauwe jas steekt mooi af tegen de nogal kleurloze ruimte. Maar hierdoor is het wel meteen duidelijk waar we ons bevinden. Een erg leuke foto, al zeg ik het zelf. Ik denk dat ik hem ga sturen naar het museum. Dat zal ze best leuk vinden. Al heb ik geen idee hoe ze heette…

Lijnenspel in een hoekje – Scheepvaartmuseum

Na een laatste (net iets andere) foto van de centrale hal gingen we richting de noordkant van het gebouw. Om daar meteen tegen een indrukwekkende trap met, jawel, allerlei lijnen aan te lopen.

Stairway to … the roof – Scheepvaartmuseum

Door de ramen zie je nog een historisch schip liggen. Maar zonder jas was dat geen optie, ik klom naar boven. Daar had je mooi uitzicht op het schip. Ik nam een beetje afstand van het raam en maakte onderstaand doorkijkje.

En nog maar weer een foto van een trap. Er waren een hoop fotogenieke trappen in het museum. Ik heb er veel foto’s van gemaakt. Ook een beetje met dat thema in mijn hoofd natuurlijk. Normaal gesproken had ik misschien niet eens foto’s hiervan gemaakt. Zo zie je maar weer, door anders, of juist gericht, te kijken, kom je ineens met heel andere foto’s thuis dan normaal gesproken.

Het licht maakte dat de trappen een gelige uitstraling kregen. Ik had de witbalans nog op bewolkt staan (zag ik achteraf). In de nabewerking heb ik bij elke trap wat aan de lichtbalans gesleuteld (als je in RAW fotografeert, dan kun je de witbalans achteraf bij het nabewerken nog aanpassen) en in onderstaande foto ook aan de kleurenschuifjes in Lightroom. Zo vond ik het aquablauw wat mooier dan de oorspronkelijke gelige lichtgloed. Ook deed ik nog wat aan het perspectief, dat kun je in Lightroom ook nog aanpassen, ik gebruikte de optie met hulplijnen.

Weer terug in de centrale hal zag ik onze driekleur fier wapperen in de wind en regen.

Typisch Hollands, de vlag en… regen! – Scheepvaartmuseum

Er zat een mevrouw rustig een boekje te lezen in een van de galerijen. Hier zie je ook goed het verschil tussen het daglicht wat van links door de bogen valt en de gelige verlichting in het museum.

Even rustig een boekje lezen… – Scheepvaartmuseum

Hieronder nog een doorkijkje naar de centrale hal. Het lijkt wel een winkelcentrum in Parijs ofzo. Een sfeervol pleintje, er gebeurt van alles. Rechtsonder zie je nog een fotograaf bezig.

Doorkijkje richting de centrale hal – Scheepvaartmuseum

Ik liep een andere vleugel in met, jawel, weer een trappenhuis. Hieronder eentje met een mooi doorkijkje naar buiten.

Trappenhuis met uitzicht – Scheepvaartmuseum

Op één van de verdiepingen kwam ik in een zaal met allerlei instrumenten die zijn gebruikt in de scheepvaart. De zaal was wel heel donker, met zwarte muren die als een sterrenhemel met lichtjes was bekleed. De vitrines waren blauw verlicht, het leek wel een soort sprookjeswereld en de instrumenten in de vitrines leken bijna te zweven. Echt heel mooi gedaan.

Maar ook moeilijk om te fotograferen, zo uit de hand, zonder statief. Ik heb de ISO flink op moeten schroeven, tot 800, en de ruis die ontstaat op de koop toe moeten nemen. De sluitertijd bij deze foto’s lag op 1/60 seconde, het diafragma was F4.

De mooiste zet ik hier (nog) even niet neer, die ga ik op de clubavond laten zien. Er lezen een paar mensen van de betreffende fotoclub mee op mijn blog 😉

Houten beelden van historische schepen – Scheepvaartmuseum

In een andere zaal zag ik allerlei mooie ornamenten van oude schepen. Bijzonder dat ze de tand des tijds hebben doorstaan. En wat een vakwerk. Er zullen niet veel mensen meer zijn die dit soort dingen nog kunnen en doen, denk ik wel eens. Mijn oog viel nog op onderstaand bord. Boksol, wat een rare naam, dacht ik. Op een bordje las ik dat het verbastering van Botshol was. Tegenwoordig een natuurgebied bij Vinkeveen.

Bokshol is een verbastering van Botshol, bij Vinkeveen – Scheepvaartmuseum

Op mijn weg naar beneden kwam ik nog een heel mooi idyllisch doorkijkje naar buiten tegen. Ik vond het bijna een soort schilderij, die herfstbomen door het raam en de boog als omlijsting. Voor de grap dan toch maar het moderne bordje met de richting van de nooduitgang er op laten staan. Ik had het ook weg kunnen laten, maar vond het wel grappig. Hard naar beneden rennen, zegt het bordje. Dwars door het raam en dan ren je dus zo de gracht in…

Idyllisch doorkijkje, bijna een schilderij – Scheepvaartmuseum

In bovenstaande foto zie je nog net de witte luiken van het raam. Die zijn niet meer in gebruik, er staat immers een trap tegenaan. Maar ik zag er wel weer een leuk lijnenspel in van rijtjes met nagels. En de reflectie van het raam en de trap in de glimmende lak vind ik ook een mooi detail.

Lijnenspel op de luiken – Scheepvaartmuseum

En zo kwam ik weer beneden. Ik keek nog even vlug door het raam van de enorme bibliotheek. Ook daar kun je weer een lijnenspel in ontdekken.

In de hal stonden een paar mensen van de fotoclub te wachten. Er gingen er al een paar naar huis, waaronder degene waarmee ik mee reed. Ik denk dat we zo’n twee en een half uur in het museum zijn geweest, hooguit. Maar ondanks dat ik nog lang niet alles gezien had, heb ik in die korte tijd wel heel veel leuke foto’s kunnen maken. Je kunt er als fotograaf dus echt je hart ophalen. En zonder dit uitje van de fotoclub was ik er waarschijnlijk niet met de spiegelreflexcamera naar toe gegaan en had ik alles met de Iphone vastgelegd. Nu heb ik toch mooier, kwalitatief beter herinneringsmateriaal.

Overigens was het museum echt de moeite waard om gewoon te bezoeken. Ik ben er maar een paar uurtjes geweest, maar heb bijvoorbeeld erg genoten van een prachtige fototentoonstelling van Kadir van Lohuizen over o.a. de consequenties van de stijgende zeespiegel. Zeer de moeite waard!

En het regende zo hard dat we er niet eens aan toe zijn gekomen om de historische schepen buiten te bezichtigen. En ik ben nu in sneltreinvaart door het gebouw heen gelopen en heb nog maar de helft gezien. Ik ga er dus zeker nog eens naar toe, maar dan wel op een mooie dag. In de buurt van het Scheepvaartmuseum ziet het er ook verrassend gezellig uit, nieuwe woningen, leuke eettentjes. Op het to do lijstje voor de zomermaanden 2020 dus!

Lijnenspel in nieuwbouw – Oostelijk Havengebied Amsterdam

En na een laatste Iphonefoto van, alweer, een lijnenspel in een nieuwbouwflat, stapten we weer op de tram en gingen we huiswaarts. Een leuke ochtend, ondanks de regen. Echt museumweer. En ook nog eens leuke foto’s gemaakt!

Workshops en cursussen

Met Arie op natuursafari!

november 7, 2019november 7, 2019 elgomar

Zaterdag 2 november heb ik via de AMC fotoclub een workshop natuurfotografie gevolgd bij natuurfotograaf Arie van den Hout. De locatie was de Westerheide, bij Hilversum, voor mij niet zo heel ver rijden. Ik was hier eerlijk gezegd nog nooit geweest, maar ik ben blij verrast over dit mooie stukje natuur zo vlak bij.

We begonnen de workshop met een voorstelrondje, zodat duidelijk werd wat ieders ervaring was en wat je van de workshop verwachtte of hoopte te leren. Ik heb aangegeven dat ik graag wilde leren hoe je nou een interessante landschapsfoto kunt maken. Dat is nog steeds iets waar ik niet zo goed in ben. Volgens Arie kwam dat deze ochtend ruim aan bod, mooi.

Arie heeft ons vervolgens gevraagd bepaalde camera-instellingen te gebruiken die dag. Zo gingen we in de M-stand fotograferen, op de burst-modus (dus paar foto’s snel achter elkaar), beeldstabilisatie aan (behalve zodra je je statief ging gebruiken), de continue focus voor het scherpstellen en de kleurruimte Adobe RGB als je in RAW fotografeert en aan nabewerking doet (want mooiere kleuren). De ISO uiteraard zo laag mogelijk en de witbalans op bewolkt.

Daarna kregen we uitleg over de belichting meten/vastzetten in de M-stand. In principe kun je eenmaal de belichting goed zetten door op een bepaald punt op de grond (bv het gras) te meten en dusdanig in te stellen dat e.e.a. goed is belicht. Als de weersomstandigheden niet wijzigen, dan hoef je niet steeds van alles opnieuw in te stellen, alles in het landschap zal dan goed belicht zijn. Behalve dan misschien de lucht, deze zal wellicht overbelicht zijn. Aan de hand van het histogram leerden we hoe we kunnen zien of je foto voldoende informatie bevat en niet onderbelicht of juist overbelicht is. Ik moest meteen weer aan mijn vorige workshop denken… (het leven heeft geen zin zonder histogram). We leerden ook dat het bijna onmogelijk is om zonder filters een foto te maken waarop zowel het landschap als de lucht goed belicht zou zijn en dat we in dat geval dus keuzes moeten maken. Of een mooie wolkenlucht met voldoende tekening en een wat donker landschap of een goed belicht landschap met een overbelicht vlak voor wat de lucht betreft.

Tot slot kregen we nog een briefje mee met een aantal opdrachten die we tijdens deze ochtend uit moesten voeren. Ik vind dat altijd wel leuk, je bent dan net wat gerichter om je heen aan het kijken.

Vanaf de plek waar we de instructie kregen maakte ik bovenstaande landschapsfoto. Arie had net uitgelegd dat je in een landschap kunt zoeken naar lijnen of bepaalde elementen, zoals bomen. Je kunt ook diepte/spanning creëren door iets om de voorgrond te plaatsen. Ik koos er voor de horizon op 1/3 te plaatsen en de bomen in het midden. Het pad zorgt voor een bepaald lijnenspel, al is dat niet zo heel sterk aanwezig. Het plukje hei op links komt weer terug in het stuk onder de bomen. In de oorspronkelijke RAW foto was de lucht overbelicht. In de nabewerking heb ik door de knop “nevel verwijderen” toch nog iets van de tekening in de wolken terug kunnen halen. Ik vind de foto nog wel steeds aan de donkere kant, maar zo zag het er in mijn beleving ook uit op dat moment.

We gingen op pad en al snel begon het een beetje te spetteren. We gingen even onder de bomen staan, waar Arie nog de tip gaf om juist laaghangende takken te gebruiken om die overbelichte lucht een beetje ‘weg te werken’. Dat ziet er dan een beetje als volgt uit:

Zo kun je toch een mooie landschapsfoto maken. Nu is de foto hierboven niet zo heel fraai, je ziet de regenspetters op de lens lichte vlekken maken in het bladerdak, maar dit is even ter illustratie. Op dit moment kwam de regen met bakken uit de lucht en begon het te waaien, dus ik heb de camera snel in de tas gedaan om waterschade te voorkomen. Die regenbui hield echt heel lang aan, we hebben zeker een kwartier staan schuilen. Buienradar voorspelde dat dit nog wel even zou aanhouden, dus een paar cursisten haakten toch maar af en gingen richting de auto. Ik besloot het toch nog even aan te kijken en Buienradar bleek hartstikke ongelijk te hebben. Niet veel later hield het op met regenen en konden we weer op pad.

Arie wees me op takken met de bessen langs een hek, dat je dit soort dingen op de voorgrond van je landschapsfoto kunt zetten als eyecatcher. Je moet dan wel een klein diafragma (groot getal) gebruiken, wil je zowel de voorgrond als het landschap erachter scherp krijgen. Het was even zoeken naar de juiste instellingen, want met een klein diafragma fotograferen vraagt ook een langere sluitertijd. Uiteindelijk heb ik de volgende foto gemaakt (F11, 1/60, ISO 200):

Het landschap op de achtergrond is niet zo spannend en de lucht is nog grauw van de bui die overdrijft, dus die besjes geven echt meerwaarde aan de foto. Ik ben in ieder geval blij met het eindresultaat.

Niet veel verder maakte ik onderstaande foto, weer geïnspireerd door de eerdere foto onder de boom. De takken op de grond symboliseren het verval en de komst van de herfst, de blaadjes beginnen bij deze berk ook al te verkleuren. Misschien had ik iets meer door de knieën moeten gaan, zodat de bomenrij op de achtergrond niet dwars door de takken van de berk valt, maar dat er een klein strookje lucht tussen zit. Iets om een volgende keer aan te denken.

Het begon uiteindelijk een beetje open te trekken en de zon liet zich voorzichtig zien. Dat leverde weer mooie licht- en schaduwplekken op in het veld. Dit kun je terugzien in onderstaande foto. De blauwe lucht steekt hier mooi af tegen het geel in het veld. De kleuren van de bomen heb ik wel een beetje aangezet, zodat de herfsttinten goed zichtbaar worden.

Op hetzelfde plekje draaide ik iets meer links en ging een beetje door mijn knieën, waardoor ik weer een heel andere foto kreeg (zie onder). Het loont dus de moeite om verschillende standpunten uit te proberen en zo de beste compositie te bepalen. Ik vind onderstaande foto toch net wat dynamischer, door meer details op de voorgrond en een mooiere lucht.

Toen ik me omdraaide zag ik deze bomenrij staan. Prachtig, die drie zo bij elkaar die bijna optisch 1 hele grote boom vormen.

Arie gaf hier als tip ook weer een laag standpunt in te nemen, zodat je de hei en de horizon op de achtergrond nog kunt zien onder de takken door. Dit soort tips zijn echt een eyeopener voor mij. En een uitdaging voor mijn stijve lijf, haha.

Arie beschikte trouwens over een verrekijker, eigenlijk wel een must voor een natuurfotograaf. Hij zag hierdoor (en ik denk ook wel door zijn geoefende ogen) de reeën op de hei achter de bomen. We liepen dus snel verder, maar wel heel stil tussen de bomen, zodat we niet zouden opvallen. De wind kwam vanaf de andere kant, dus ze konden ons niet ruiken. Ik had helaas geen supertelelens mee, daar ben ik voor aan het sparen, maar het was al zo bijzonder om de reeën in het open veld te zien. Alleen dat was al genieten. De zon was inmiddels gaan schijnen en dat gaf weer prachtige kleuren op de hei. Als je goed kijkt zie je twee reeën in onderstaande foto. Ze kijken heel alert naar de wandelaars die in de verte aan komen lopen. We hoopten dat ze hierdoor dichter naar ons toe zouden komen. Arie vertelde dat er op deze manier wel eens een ree recht op hem af kwam lopen, die zag hem pas op het laatst. Lijkt me een mooie ervaring!

Oh deer, someone’s coming… – Westerheide

Ze bleven best lang op die plek staan, dus ik experimenteerde nog maar wat met de compositie. In onderstaande foto heb ik een bosje op de voorgrond geplaatst. In de verte zie je de reeën, als je heel goed kijkt. Het bosje trekt misschien nu te veel aandacht, dus ik weet niet of je als kijker doorgeleid wordt naar de dieren in de verte. Toch vind ik hem wel wat hebben…

Er stond ook nog een opdracht op het lijstje om een unieke abstracte en/of artistieke foto vanuit je gevoel te maken. Een cursist was bezig met dubbele belichting, dus voor mij een mooi moment om ook eens artistiek aan de slag te gaan. Om het bos goed te belichten was een iets langere sluitertijd nodig, waardoor ik wat met beweging kon spelen. In onderstaande foto bewoog ik de camera van boven naar beneden, een beetje schuin. De sluitertijd is hier 0,8 seconde, diafragma F11:

Ik herinnerde me nog de foto van de vuurtoren van Noordwijk, waarbij ik tijdens het maken van de foto inzoomde met mijn lens. Ik besloot dat ook eens op het bos los te laten. Voor een mooi effect had ik een sluitertijd van 1/3 seconde en diafragma F14 nodig. Je wordt nu als ware het bos ingezogen. Erg leuk om hier mee te spelen.

Inzoomen met een lange sluitertijd – Westerheide

Ik probeerde ook nog een versie met de camera gericht op het bladerdak, dus omhoog naar de lucht. Door de blauwe lucht en het (toch nog) frisse groen gaf dit ook een heel verrassend resultaat:

Het lijkt bijna wel vuurwerk! Ik heb in de nabewerking de kleuren wel een beetje aangezet. Nu knalt het er echt uit.

Voor bovenstaande foto’s had ik de camera op single shot gezet. Arie gaf aan dat je dit ook in de burst-modus kunt doen. Dan kun je dus gewoon blijven afdrukken en in-en uitzoomen. Dan zit er uiteindelijk altijd wel een mooie plaat tussen. Op die manier maakte ik onderstaande foto:

Doordat het flink geregend had, lagen er ook flinke plassen. Dat levert dan ineens weer een mooi plaatje op:

En om nog even een indruk te geven van het mooie bos zonder al die vage strepen:

Uiteindelijk toch ook weer even naar de reeën gekeken, ze namen op een gegeven moment een mooie spurt richting de bomen met zijn vieren. Er kwamen wat wandelaars te dichtbij.

Twee reeën kwamen uiteindelijk toch onze kant op. Hierdoor kon ik ze met mijn beperkte zoomlens uiteindelijk toch nog wat groter in beeld krijgen.

Ze hielden ons wel een beetje in de gaten, enkele cursisten stonden toch nog in het zicht. Uiteindelijk zijn we toch maar doorgelopen, het was niet te verwachten dat ze nog dichterbij zouden komen. We staken een bospad over en kwamen daar aan de andere kant nog vier Schotse Hooglanders tegen die in het zonnetje lagen te herkauwen. Wat een mazzel hadden wij deze ochtend. Het is geen garantie dat je dieren ziet tijdens je workshop, maar wij hadden veel geluk deze keer!

Deze lag zo mooi in de zon, het zonlicht geeft echt een mooie gloed op de vacht, die lijkt nu nog bruiner. Arie gaf me de tip om de dieren niet alleen van bovenaf te fotograferen, maar ook eens te kijken wat het doet als je heel laag bij de grond zat. Hij liet me wat voorbeelden zien van de mogelijkheden, dat je kunt spelen met de achtergrond. Ik maakte daarop onderstaande foto en kon ook weer een opdracht van mijn lijstje afvinken (Fotografeer een dier in zijn omgeving).

Tegen een donkere achtergrond – Westerheide

Je laat zo meer van de omgeving zien, maar door die donkere bomenpartij op de achtergrond is deze ook veel minder druk dan de foto daarboven. Het dier komt nog beter uit, als het ware. Misschien had ik nog een paar stappen naar rechts moeten nemen zodat de berk op de achterrond er niet meer op stond. Al met al vind ik het niet heel storend.

Ze blijven eigenlijk best relaxed liggen, we konden er gewoon omheen lopen, af en toe keken ze wel wat nieuwsgierig. Bijna aaibaar. Maar ik denk dat je er toch wel met eerbied omheen moet lopen, die hoorns zien er gevaarlijk genoeg uit.

En nog een laatste foto van deze imposante dieren, met een aantal van medecursisten in actie:

Mijn medecursisten in actie – Westerheide

Dan zie je ook meteen hoe groot ze zijn, deze lobbessen. De workshop was nu zo’n beetje ten einde, we liepen weer richting de auto’s. Maar toch nog even door het bos op zoek naar paddenstoelen voor de opdracht “isoleer een close-up object d.m.v. diafragmakeuze”. Ik vond er nog eentje. Geen idee welke, als iemand het weet, laat even een berichtje achter, het is altijd leuk om te weten. Ik koos trouwens diafragma F4,5, waardoor je een onscherpe achtergrond krijgt in dit geval.

En met een laatste foto (nog net even de opdracht “beweging weergeven”kunnen doen) sloot ik deze ontzettend leuke en leerzame workshop af.

Nog even oefenen met een lange sluitertijd en inzoomen – Westerheide

Het was leuk om met mijn AMC collega’s deze workshop te kunnen volgen. Ik was al een tijdje niet meer met de AMC fotoclub op pad geweest, maar het kwam nu zo mooi uit. Ik heb er echt van genoten. Op die hoosbui na dan 😉

Wil je ook zo’n workshop volgen, kijk dan even op de website van Arie van den Hout (www.arievandenhout.com). Hij maakt echt zulke mooie foto’s, maar geeft dus ook workshops en lezingen. Ik vond hem ontzettend sympathiek en hij gaf ons veel goede tips mee en bleef heel relaxed ondanks dat er een paar mensen te laat waren en ondanks die enorme hoosbui. En ik ben echt heel blij met de mooie landschap- en dierenfoto’s die ik heb gemaakt en de indrukken die ik heb opgedaan. Het is zo leuk om nieuwe dingen te leren!

Ik hoop dat ik iemand met mijn blog heb kunnen inspireren tot het maken van mooiere en creatievere natuurfoto’s. Ik hoor het graag!

Fototochten

Rondje Rijsbergen

oktober 21, 2019oktober 23, 2019 elgomar

Afgelopen weekend waren we bij vrienden in Rijsbergen. Eerst gezellig gegeten met elkaar en daarna zeer competitief getriviant tot in de late uurtjes. En de volgende morgen na het ontbijt nog even lekker het bos in geweest met een gedeelte van het cluppie. Ik had de camera meegenomen, just in case, en het was me toch een mooie herfstwandeling. Wel bewolkt en wat nevelig, maar het was droog en zeker niet koud. En nog wat mooie plaatjes kunnen schieten ook!

Paddenstoelen op een boomstronk – Rijsbergen

Ik denk dat het elfenbankjes zijn, maar ik ben geen paddenstoelenkenner. Ik vind het wel een mooi gezicht, zo op die oude boomstronk. Kabouterstoeltjes…

De blaadjes beginnen al te vallen, maar heel veel bomen zijn eigenlijk nog hartstikke groen. Dat levert wel een mooi kleurenpalet op.

Een karretje dat op een zandweg reed… – Rijsbergen

Er kwam een paardenkar aan in de verte, in een mooi laantje. Nog best lastig dit zonder mensen op de foto te krijgen, het was best druk in het bos zondagmorgen.

Maar het is toch gelukt, een vredig leeg bospaadje. Met mooi strijklicht was het nog perfecter geweest, maar dat zat er deze morgen niet in, helaas.

Een staande versie, dat heeft toch ook wel wat. Duidelijk een verdwijnpunt richting de horizon.

Iemand een idee wat dit voor paddenstoelen zijn? Ik heb het nog niet kunnen ontdekken op internet…

In Rijsbergen is op 4 oktober 1944 een aantal verzetsstrijders en het gezin van de boswachter omgekomen / gevangen genomen op deze plek. Zeer indrukwekkend en triest verhaal stond hier vlakbij op een bord. Bijna niet voor te stellen hoe dat geweest moest zijn. 75 jaar later is deze gebeurtenis herdacht. Het is en wat trieste aanblik, de overblijfselen van die herdenking…

De fundering van het huis van de boswachter is nog bewaard gebleven.

Zo’n opengebarsten kastanje is toch ook wel een mooi fotografie-onderwerp. De kastanje zelf glimt van de regen.

Nog nooit gezien, deze paarse paddenstoelen. Maar hij is niet zeldzaam ofzo, volgens Wikipedia. Maar wel mooi.

En dit is dan een gedeelte van de Triviantclub, zoals ik deze vriendenclub ook wel noem. Meestal bezoeken we op de zondag na zo’n Triviantnacht een dierenpark, maar de boswandeling was ook wel fijn. Dribbel was ook gezellig mee, nog lastig op de foto te krijgen, hij wou niet echt poseren. En dankzij Dribbel ook nog twee eekhoorntjes gezien. Roetsj, de boom in, dat wel.

Vreemd bordje op de route. Geen idee wat het betekent, maar het apart is het zeker. Het was weer een fijne boswandeling en een mooie afsluiter van een leuk weekend in het Brabantse land. En ook nog eens 8,9 kilometer gewandeld. Best gelopen!

Workshops en cursussen

Tiengemeten

oktober 13, 2019oktober 15, 2019 elgomar

Op 5 oktober 2019 deed ik samen met fotoclubmaatje Annemiek een workshop natuur- en landschapsfotografie op het eiland Tiengemeten. De workshop werd georganiseerd door Outdoorschool SNP Natuurreizen en de cursusleider was Willem Laros. Tiengemeten kun je alleen via het water bereiken, dus we gingen eerst met de pont.

Op weg naar Tiengemeten, vanaf de pont (Iphonefoto)

Het beloofde gelukkig wel een mooie dag te worden, het zou in ieder geval droog blijven en wat bewolkt. Wij hadden er in ieder geval veel zin in. Het tochtje met de pont was ook wel leuk. Er was nog een leuk vogelhuisje gemonteerd op de pont. Denk niet dat er ooit een bezoeker is ingekropen, maar leuk detail. Iedereen mag mee…

Aangekomen op Tiengemeten kregen we eerst toelichting van Willem. We kregen een viertal opdrachten mee voor onderweg. Het was dus niet zomaar een stukje wandelen en wat foto’s maken. Ik vind dit soort opdrachten altijd wel leuk. Je bent dan toch wat gerichter bezig met fotografie en je wordt er net even wat creatiever van.

Na een korte stop bij het gebouw van Natuurmonumenten (het Rien Poortvlietmuseum was helaas gesloten) gingen we op weg. Het eerste stuk was een verharde weg met rechts het uitzicht op de natuur van Tiengemeten en links de dijk. Ik zag een beetje symmetrie op de dijk, in de paaltjes. Maar uiteindelijk toch gekozen voor net niet symmetrie. Op de een of andere manier is onderstaande foto zo beter. Het blauwe van de lucht heb ik nog even wat meer aangezet in Lightroom, waardoor de foto net even wat frisser oogt.

Aan de andere kant van de dijk was ook nog een stukje grasland, waar wat paarden liepen. Eentje had zich wel heel mooi versierd.

Maar op rechts van het pad was de mooie natuur van Tiengemeten, een vlak landschap, niet meer zo zomers. Maar zeker nog mooi, ook met bewolkt weer. Ik heb deze foto vanaf de dijk gemaakt. Op het pad beneden aan de dijk kon je eigenlijk niet heel veel van de horizon zien, maar op deze manier wel.

Het eerste stuk was er niet veel verandering in het landschap. Ik stelde dan ook de vraag hoe je nu een interessante landschapsfoto maakt van dit gebied. Wilem gaf aan dat dat inderdaad wel lastig is, omdat er weinig hoogteverschil op Tiengemeten is. Later op de wandelroute zouden we nog een hoogte tegenkomen, daar hadden w nog wat meer overzicht. Dan toch maar zelf een paar pogingen wagen iets te maken van het in mijn ogen wat platte landschap.

Bovenstaande foto vond ik wel mooi, met de kruisende waterweg. Er vliegen wat vogels over en in de verte zijn wat zwanen te zien in het water. De lucht aan die kant was op dat moment ook niet echt spectaculair. Maar als ik iets meer naar links draaide, kon ik toch het zonnetje al een beetje achter de wolken zien. Het was een beetje een wattendekenwolkendek. Daarvan maakte ik onderstaande foto.

Op een bepaalde manier trekken er allerlei lijnen in de wolken en het landschap naar de horizon. Dat maakt de foto voor mij geslaagd. Hij is wel wat donker, maar als ik het lichter maak, dan wordt de lucht zo uitgebeten.

Uitzicht vanaf de dijk, vlakbij de zorginstelling

We liepen een aardig eindje over de dijk, totdat we bij een gebouw kwamen waar een zorginstelling was gevestigd. Mooi rustig stekje. Daar in de buurt zijn we aan de slag gegaan met de eerste opdracht. We moesten twee (mooie) dezelfde foto’s maken, eentje met weinig scherptediepte en eentje met veel scherptediepte. Dat bereik je door te spelen met je diafragma. Hieronder mijn foto met weinig scherptediepte:

Distels met op de achtergrond het landschap van Tiengemeten (groot diafragma)

En hieronder de foto met veel scherptediepte:

Distels met op de achtergrond het landschap van Tiengemeten (kleiner diafragma)

Je ziet dat de achtergrond nu iets minder vaag wordt. Hoe kleiner je diafragma, hoe meer je foto van voor naar achteren scherp wordt. Leuk om hier weer even mee te spelen. En dan wordt zelfs dooie natuur ineens mooi, al zeg ik het zelf.

Het landschap kan ondanks weinig scherptediepte toch storend zijn. Vandaar dat ik nog even door de knietjes ben gegaan om de distels (die overigens de mooiere naam ‘Kaardebol’ hebben) de lucht aan de fotograferen. Een veel rustiger beeld wordt het dan. Ze steken veel meer af tegen de rustige achtergrond en komen meer tot hun recht, vind ik.

We liepen weer verder. Her en der nog wat mooie plaatjes geschoten. Er waren ook al paddestoelen te zien, er was een cursist die er helemaal op los ging. Ik had geen zin om in het gras te kruipen. Ik heb meer genoten van het zwanenmeer 😉

Het terrein van de zorginstelling was uiteraard niet toegankelijk. Ze hadden er wel mooi oude en verweerde bordjes voor…

Mooi lijnenspel van de paaltjes richting de horizon

We kwamen ook nog een oud zeilschip tegen. Ik heb even gewacht tot het modernere kleine zeilbootje ook in beeld kwam. En met die boom er tussen is er mooie denkbeeldige scheidslijn van vroeger naar nu gemaakt.

Oud zeilschip en modern zeilbootje bij Tiengemeten.

We kwamen nog langs een oud vervallen gebouw zonder ramen een deuren. Het vervallen gebouw op de achtergrond vond ik zelf niet zo spannend, maar de boom vond ik wel mooi. De blaadjes zijn al niet meer zo fris groen, de herfst is in aantocht. Mooie overeenkomst met het gebouw, beiden in verval.

Vervallen gebouw tussen bomen die hun blad al gaan verliezen (Tiengemeten)

Hierna was het tijd voor de lunch. Dat was goed verzorgd trouwens. En tijdens het eten kregen we nog uitleg van Willem over fotograferen met het histogram. Aan dit fenomeen op je camera kun je zien of je een goed belichte foto hebt gemaakt, waar alle details in zitten. Volgens Willem heeft het leven geen zin zonder histogram. Een uitspraak die we niet zo snel meer zullen vergeten, haha.

Na de lunch was het tijd voor de opdracht waarbij je een portretfoto van iemand moest maken, als ware het voor de verkiezing van de nieuwe burgemeester van Tiengemeten. Dat mocht dus ook een andere cursist zijn. Maar deze meneer zagen we al op de pont en hij kwam als geroepen net aangelopen toen wij aan de opdracht moesten beginnen. Ik noem hem maar de jonge Bennie Jolink. Maar inmiddels heb ik via via zijn naam doorgekregen: Merijn van den Hoogenhoff. Een waardige burgemeestersnaam 😁

Daarna gingen we weer verder op pad, het was nog best een eind lopen naar de pont. Maar het was lekker weer, het werd zelfs wat warmer, en we waren lekker bezig met fotografie. Dan merk je eigenlijk niet eens welke afstand je ongemerkt aflegt.

Dit paard stond zo mooi stil in de wei, hij gaat bijna op in de omgeving. Hij was wel nieuwsgierig, er stonden een paar fotografen voor zijn neus. Wat moet hij wel niet gedacht hebben?

We hadden nog steeds wat opdrachten uit te voeren, een daarvan was de opdracht met beweging. We moesten een lange sluitertijd instellen (minstens 1/15 seconde). Ik zag de graspluimen en Annemiek en ik hebben hier driftig mee geëxperimenteerd. Uiteindelijk waaide het niet hard genoeg, dus we hebben het gras maar een paar slingers gegeven. Met onderstaande foto als resultaat. Ik vind het wel artistiek. Er is bijna niets scherp, maar je ziet wel dat het graspluimen zijn. Missie (wat mij betreft) geslaagd!

Een andere opdracht was om een foto te maken van de natuur op Tiengemeten, waarbij je duidelijk de invloed van de mens ziet. Ik maakte hiervoor o.a. deze foto:

De windmolens, ik vind ze landschapsvervuiling, maar ergens geeft het in bovenstaande en onderstaande foto wel een extra dimensie aan de foto. Zeker omdat het landschap op de voorgrond eigenlijk niet zo heel spannend is verder.

De onderstaande foto vond ik wel wat hebben, met het wagenspoor dat met een bocht uit het zicht verdwijnt. Ik ben door mijn knietjes gegaan, waardoor het spoor wat langer leek te worden. Je vraagt je wel af wat voor zwaar verkeer hier de dijk op is gereden. De mens heeft hier een flink spoor achtergelaten (in het kader van de opdracht).

Niet veel later sloegen we een pad in waar een paar mooie runderen liepen. Ze zagen er wel woest uit, menig rockband zou jaloers op zo’n kapsel zijn, haha. En ze liepen ook nog eens behoorlijk in de weg op het pad.

Best handig, zo’n hoorn, als je jeuk hebt…

Gelukkig waren ze banger van ons. Ze gingen al snel de kant in als je wat dichterbij kwam. Annemiek en ik zagen een mooie lady wegspringen, het haar wapperde in de wind. We hebben haar Pamela genoemd (Pam, je haar danst). De rest van de cursisten hadden het net over een vogeltje, de roodborsttapuit, maar dat verstond ik verkeerd. Ik verstond roodborsttapijt. Nou ja, hilarisch natuurlijk. En dus werd Pamela vanwege haar tapijtje op het voorhoofd verder gedoopt in Pamela, de roodborsttapijt van Tiengemeten. Lachen toch?

Pamela, de roodborstapijt van Tiengemeten 🙂

Nu ook nog jeuk aan het hoofd… Woeste blik in de ogen, maar het ging daarna gelukkig lief opzij voor ons.

Op een gegeven moment kwamen er nog drie zwanen aangevlogen. Dan baal je wel dat je geen 400mm zoomlens op je camera hebt zitten. Maar thuis toch een mooie uitsnede kunnen maken en ze zijn ook nog best scherp. Het waren echt lucky shots, ik had geen idee met welke instellingen op dat moment aan het fotograferen was.

Hier vliegen ze over de dijk van ons weg. Ik vond het wel leuk om dat stukje dijk er nog op te hebben. Er staan nog wel frisse gele bloemen tussen het gras. De lucht was hier alweer een stuk donkerder en meer bewolkt.

Vanaf hier moesten we wat meer doorlopen om de pont van kwart over vijf te gaan halen. Ik was eerlijk gezegd ook wel een beetje fotomoe aan het worden, je krijgt best veel indrukken te verwerken tijdens zo’n fototocht. Maar op een gegeven moment ging de zon wat lager staan en werd het licht wel heel mooi. Toen maakte ik onderstaande foto, voor de laatste opdracht, een foto van Tiengemeten waarbij er geen sprake is van zichtbaar menselijk ingrijpen.

Ik vind het zelf de mooiste foto van de dag, qua sfeer en de weerspiegeling van de wolken in het water. Maar onderstaande foto gooide ook hoge ogen. Maar ik vond de bovenste wat spannender.

Vanaf hier was het niet ver meer naar de pont. We kwamen nog langs het landbouwmuseum en zagen daar David de Kabouterbordjes in de tuin. Vast voor een of andere speurtocht. Maar als bewoonster van “ons kabouterhuisje” (zo heette mijn weblog ooit) moet je dan zo’n vrolijke foto wel maken.

We maakten nog even een usfie bij het bord van Tiengemeten. We zagen op de stappenteller dat we toch zo’n 10 km gelopen hadden. Dat hadden we niet gedacht. Goed bezig.

Weer bij de pont, lekker uitgewaaid op Tiengemeten

NIet veel later kwam de pont en gingen we weer richting het vasteland.

Lichten doven, remmen vast, we gaan vertrekken! (Iphonefoto)

En met de laatste foto kwam er dan toch een eind aan een heerlijke dag op Tiengemeten. Ik zei het al op Instagram en Feestboek, Tiengemeten, wat was je mooi! Ik kom zeker nog een keer terug om het andere rondje te lopen en voor het Rien Poortvlietmuseum.

Tiengemeten is zeker een mooi natuurgebied, maar voor het rondje dat wij hebben gelopen moet je toch wel goed ter been zijn. Je moet over hekjes klimmen en door drassig gebied lopen. En eigenlijk ook een flinke telelens meenemen, voor de vogels in de waterpartijen. Er zitten een heleboel vogels, uit mijn hoofd gezegd ook een aantal broedparen van de bruine kiekendief. We hebben ze even zien vliegen, imposante vogels. Maar met een 17-70mm lens is dat niet echt goed vast te leggen. En telelenzen zijn ook zwaar, dus je moet dat de volle 10 km mee sjouwen. Maar er zijn ook verharde paden en ik meen dat er ook fietsen te huur zijn, dus je kunt misschien ook een gedeelte per fiets afleggen.

Er is ook niet heel veel horecagelegenheid, dus ons werd al aangeraden om zelf wat tussendoortjes mee te nemen en drinken voor tijdens het wandelen. Dat hadden we ook wel nodig.

Er is overigens voldoende parkeergelegenheid bij de pont, al kan ik me voorstellen dat het ’s zomers druk kan zijn. Er is vast een website met meer informatie over wat er te beleven is op Tiengemeten. Dus als je er heen wilt, kun je het beste even zoeken op internet naar informatie.