Auteur: elgomar

Zaterdag 18 januari ontvingen we met de fotogroep Aalsmeer een bevriende fotogroep, de Zelfontspanners. In de morgen bespraken we de foto’s van fototrips die we gezamenlijk hebben gemaakt. Daarna bekeken zij onze jubileumexpositie en na de lunch gingen zij nog architectuur fotograferen op de Zuidas. Met nog twee andere leden van onze fotogroep ging ik gezellig mee op fototocht, op jacht en avontuur naar heel wat architectuur. De Zuidas staat er om bekend.

En hoewel het de hele morgen prachtig weer was geweest, bij aankomst op de Zuidas regende het pijpenstelen. We hebben eerst maar wat gewacht in de parkeergarage totdat het een beetje droog werd. Dat duurde gelukkig niet lang. Regen is nooit leuk op fototochtjes. Wij hebben er toch wel regelmatig ‘last’ van. Maar na deze hoosbui (ik heb zelfs hagelstenen gezien) bleef het gelukkig wel droog en konden we op pad. Reisleider Ton heeft nog een paar tips gegeven voor mooie plekjes en daarna gingen we in groepjes op pad tot half vijf. Daarna zouden we nog even wat gaan drinken en weer zo zoetjes aan richting huis. De Zelfontspanners hadden immers nog een eindje te reizen.

Ton, Marinus en ik bleven een beetje bij elkaar en ik haalde mijn camera uit de tas toen het echt droog was. Ook deze keer heb ik gekozen voor de groothoeklens. In de hoop de gebouwen er helemaal op te kunnen krijgen. Dat werd een beetje een illusie, maar goed…

Ik heb zo’n beetje alles met de instellingen ISO100, F11 gefotografeerd. De sluitertijd heb ik zelf steeds ingesteld, ik fotografeer in de M-stand, waarbij je alle zelf in moet stellen.

Een voordeel van regen is de plassen op de grond en de reflecties daarin. Daar kun je dankbaar gebruik van maken, zoals je ziet. Dat het gebouw op rechts van die mooie gekleurde stroken aan de gevel heeft, maakt de reflectie nog net wat mooier voor mij. Vrolijk, ondanks de regen.

Het is de wereld op zijn kop. In de eerste foto zie je trouwens dat de lucht nogal wit uitgebeten is. De zon kwam weer een beetje terug en ik kreeg het met 1 foto niet goed voor elkaar om zowel de lucht als het gebouw en de straat goed te belichten. Vandaar dat ik besloot om wat belichtingstrappetjes te maken, zodat ik later thuis de foto’s kon samenvoegen tot een HDR-foto. Een statief is dan wel een must en gelukkig, die had ik mee.

En dan krijg je dus als eindresultaat bovenstaande foto. Zie je het verschil met de eerste foto? Er is veel meer kleur en tekening in de lucht, de straat zelf is ook wat donkerder. Ik ben ook wat meer in het midden van de straat gaan staan. Nu zie je ook de reflectie van het gebouw op rechts in de ramen van het gebouw op links. Verder lopen er diverse lijnen richting de horizon. En tot slot nog wat leuke details, zoals dat scheve bord en een persoon lopend op het trottoir. Al vond ik de overstekende persoon in de eerste foto toch net even wat meer dynamiek aan de foto geven. Je kunt niet alles hebben…

We liepen verder richting de bekende woonflats met de gekleurde balkonnetjes in de Benjamin Brittenstraat. We gluurden even over de heg van de buurman en zagen een mooi doorkijkje richting de straat waar we vandaan kwamen, met de Viñoly toren op de achtergrond.

Hier zie je ook goed hoe dicht de gebouwen eigenlijk op elkaar staan. Je hebt er volgens mij maar weinig privacy op je balkonnetje:

Het was bijna zinloos om te proberen om e.e.a. er helemaal op te krijgen. En de groothoeklens zorgt ook nog eens voor een enorme vertekening. Dat kun je op zich wel corrigeren, maar hier was het wel erg extreem. En op de een of andere manier vind ik het ook wel grappig zo. Het stoort me niet dat de muren een beetje overhellen naar het midden. Jullie wel?

Overigens heb ik vanaf dit punt bijna allemaal HDR-foto’s gemaakt. Anders kreeg ik de lucht niet goed (veel te licht).

Ik heb nog geprobeerd de foto ‘staand’ te nemen. Maar ook dan die vertekening. Maar ook hier niet storend.

Ik probeerde de reflectie van het gebouw op rechts in het windscherm van de scooter te vangen, maar dat is toch nog niet zo goed te zien. Ik vond het wel een leuk doorkijkje.

En nog een laatste blik op de gele balkonnetjes, we moeten door…

We liepen richting het gebouw Mahlerlaan 1000, met een bekende kapsalon van Rob Peetom. Je ziet nog net clubgenoot Ton in actie. Zijn jas kleurde mooi bij de reflectie in de ramen, even verderop.

En al is het pleintje niet heel bijzonder, het is wel bijzonder leuk dat er zo’n oranje fiets staat. Oranje en blauw staan ook wel leuk tegenover elkaar, qua kleurtjes.

Deze foto vind ik toch wel bijzonder geslaagd. Een mooie cumuluswolk op de achtergrond en een mooi zacht licht op de stoeptegels, ik hou d’r van. Een beetje New York mini.

We liepen verder richting het gebouw van UNStudio. Aan de overkant van de weg stonden nog twee bijzonder fraaie gebouwen. Ze zijn wat saai van kleur, wit, maar met de reflectie van de blauwe lucht in de ramen lijkt het middelste lage gedeelte van het gebouw wel een groot raam geworden waar je doorheen kijkt.

Hieronder zie je de reflectie van diezelfde gebouwen in het glas van UNStudio tower. En die prachtige wolk in de verte. Ik heb een heel mooi fotoboek met de gebouwen die door UNStudio zijn ontworpen. Het gebouw van binnen zag er trouwens ook geweldig uit. Jammer dat het dicht is op zaterdag…

We liepen verder de hoek om en kwamen op de Claude Debussylaan, waar het beroemde gebouw de Rock staat. Wat een hoogte, hè?

Ton liep een beetje vooruit en liet me een grappige foto van een reflectie zien. Het dak leek wel als een puntje weg te lopen en te zweven in de lucht. Erg goed gezien van hem en uiteraard heb ik ook een foto hiervan gemaakt. Het was een kunst om er de perfecte symmetrie van te maken, maar ik koos toch voor onderstaande. Net even anders.

We liepen verder richting de Viñoly Tower. Je staat er werkelijk zo dicht op, eigenlijk kun je dan nog maar alleen omhoog kijken. En dan zie je dit, als je op het hoekje gaat staan:

Ik vind het toch een superfoto! Hier ben ik blij mee. Het lijnenspel is subtiel, maar fantastisch. En verder alles rustig in de kleuren grijs en blauw. Ik hou er van.

Net even een andere kijk omhoog . En dan ook weer zo’n superfoto! Mijn dag kon niet meer stuk! En er kwam nog meer…

Over bovenstaand binnenpleintje kon ik eigenlijk niet zo heel veel vinden op internet. Toch best jammer, het lijkt me ’s zomers een heerlijk koel plekje. Met leuke bankjes. Al komt er wel een smak lucht uit de roosters. Even rustig zitten is er dan misschien niet bij, bij die roosters.

Vanaf het hoger gelegen gedeelte had je een mooi overzicht op de rest van de straat. Volgens mij lopen daar wat fotovriendjes, rechtsonder…

Een fraai gebouw is het wel, de Viñoly Tower. Grappig, die trap via de buitenkant van het gebouw. Je kon er helaas niet op.

Ik liep weer terug naar de trap en zag daar een mooi kleurenspel van geel en aquablauw. En ook hoe de lampen de trap verlichten, mooi.

Het begon al wat te schemeren en er kwamen mooie kleuren in de lucht. En wederom een prachtige reflectie van het gebouw van ABN AMRO in de grote glazen wand.

Het was bijna tijd om wat te gaan drinken, maar ik had nog een paar minuutjes om nog even naar onderstaand gebouw te lopen. Met de zon die onderging, kwamen er mooie kleuren in de lucht, die ook weer reflecteren.

Een daarmee sloot ik deze fototocht zo’n beetje af en ging de camera weer in de tas. Ik heb toch weer een groot aantal mooie foto’s kunnen maken. De oogst lijkt de laatste tijd wat groter te worden per fototocht. Al springen er toch altijd wel een paar echt boven uit. Ik ben lekker bezig, kan ik constateren.

Ik kreeg nog een paar leuke actiefoto’s van de Zelfontspanners. Ook leuk om hier even te laten zien:

Deze dag stond helemaal in het teken van de fotografie, ik heb er zo van genoten. Het was gezellig met de Zelfontspanners. De fotobespreking was ook erg leuk, zo’n 135 slides aan foto’s van de voormalige gevangenis Wolvenplein, het urbexweekend naar Duitsland en de Bijlmerbajes. En wat is het dan leuk om te zien dat er bijna geen een foto hetzelfde is. We hebben allemaal een eigen kijk op de wereld. En dat maakt het samen fotograferen zo leuk. Ik heb er ook weer erg van genoten, zo samen op pad te zijn. En we hebben afgesproken dat we dit af en toe gaan herhalen, zo’n gezamenlijk uitje. En dan gaan wij over een tijdje eens die kant op. En dat allemaal via Facebook, waar ik Sharon heb leren kennen. Van het een kwam het ander en zo heb je er weer leuke fotovrienden bij. Op naar nog meer mooie fotografie avonturen!

Met Fotogroep Nieuw-Perspectief ben ik op 11 januari naar Rotterdam geweest om te gaan oefenen met nachtfotografie, eventueel in combinatie met HDR-fotografie. Ik had dit aangedragen als idee voor het jaarprogramma en dit onderwerp was uitgekozen. En ik moest het dan wel ook zelf organiseren. Lichte paniek toen dat berichtje in de mailbox viel. Dat had ik dus nog nooit gedaan, zoiets organiseren, laat staan begeleiden. Maar goed, Google is mijn grootste vriend, dus tips en trucs en links voor nacht- en HDR-fotografie heb ik verzameld, zodat men dit van tevoren door kon nemen. En samen met medelid Pim Bakker zijn de ideeën voor de verschillende locaties en parkeergelegenheden tot stand gekomen. Een veelbelovend programma dus. En het beloofde ook nog eens aardig weer te worden, koud, maar wel droog!

We verzamelden om half vier bij de Stal van de Heemtuin in Nieuwkoop en reden in groepjes naar de Kop van Zuid. We gingen zo vroeg weg omdat we ook nog iets van het blauwe uurtje en wellicht nog een mooie zonsondergang wilden meepakken. Dat laatste was er niet echt, het was een beetje bewolkt. Dus we zijn eerst maar een kopje koffie gaan dringen bij Happy Italy, aan de voet van de Erasmusbrug, onderin het KPN gebouw.

Ze hadden er grappig servies en ze waren zeker erg snel met de koffie. Het is sowieso een leuke zaak om even een kopje koffie te drinken, maar volgens mij ook om lekker Italiaans te eten. Het rook er best lekker. Maar wij kwamen er niet om te eten, we moesten aan het werk! Het was even wachten op de laatste deelnemer, maar daarna konden we aan de slag. Maar uiteraard niet voordat we nog even op de foto gingen met zijn allen.

Dat ziet er gezellig uit, toch?

We begonnen voor het plein bij de Happy Italy. Het was nog niet helemaal donker, maar de zon was al wel onder.

Ik heb een enkeling een beetje op weg geholpen met de instellingen, maar al snel ging iedereen zelf aan de slag; de camera op statief en spelen met lange sluitertijden.

Het waaide wel behoorlijk, dus ik heb zelf geprobeerd zoveel mogelijk uit de wind te staan of zelf de wind op te vangen. Soms is het best handig als je een beetje breed bent 🙂
Ik koos er zelf voor om alles met mijn 14mm groothoeklens te doen. Deze geeft toch de meest scherpe beelden en bij architectuurfotografie komt zo ook het meeste er op. En het vergt ook wat meer van mijn creativiteit, soms moet je gewoon meer lopen om dat beeld te maken wat je wilt hebben, dichterbij of verder weg.
Op het KPN gebouw was er voortdurend een soort lichtshow te zien. Op onderstaande foto krijg je een beetje een idee van hoe groot die toren wel niet is, je ziet hier nog niet eens de helft er van. Dat één zo’n pilaar de hele toren in bedwang houdt, fascineert me enorm.

Hieronder nog een zicht van iets meer opzij, zo krijg je een idee hoe schuin die toren is.

En hieronder dan de hele toren er op.

Bij de Masterclass die ik volgde in 2018, heb ik ook een foto van het Luxortheater gemaakt. Het plein ervoor was toen volledig opengebroken. Nu was het mooi geplaveid. Leuk om een beetje te vergelijken.

We liepen verder, langzaam richting de parkeerplaats bij Hotel New York, over de Wilhelminakade. Maar dat ging inderdaad langzaam, want er was zoveel te zien. Bij Happy Italy zag het er zo gezellig uit, er zat nog een verliefd stelletje buiten…

Ik probeerde een soort silhouetfoto te maken van de spulletjes die tegen het raam stonden. Overigens heb ik voor deze foto’s de de HDR-techniek gebruikt. Ik maakte een reeks foto’s met een trappetje van een aantal verschillende sluitertijden, waarbij de rest van de instellingen hetzelfde blijft en de camera ook op dezelfde plek blijft staan. Deze voeg ik dan in Lightroom weer samen tot een HDR-foto. In de nabewerking heb je dan veel meer speelruimte in de lichte en donkere partijen.

Achter me stond de Erasmusbrug in een bijzonder mooie oranje gloed. Ik heb er zoveel foto’s van gemaakt, maar dit is toch wel de mooiste. Met nog een stukje kade er op en een mooie ‘ijsvloer’ op het water. Dit komt door de lange sluitertijden die zijn gebruikt. Het water beweegt natuurlijk, en dan krijg je uiteindelijk of een soort mist, of een soort ijsvloer, zoals hieronder.

Richting de parkeerplaats zag ik nog een fraai lijnenspel richting de horizon.

Nog iets verder weg, toch nog één foto van de Erasmusbrug. Het wordt steeds donkerder. Die oranje gloed blijft. Iemand zei dat het de kassen van het Westland zijn, waarvan het licht tegen het wolkendek weerkaatst. Heel fraai.

Clublid Johan stond een detail van de reflectie in het raam van de Cruise Terminal Rotterdam te fotograferen en liet me dat zien. Het was mij totaal ontgaan, maar het zag er echt heel gaaf uit. Met de groothoeklens zou me dat nooit lukken. Maar ik deed wel een poging om de hele brug te vatten in de ramen. En wow, wat is deze foto verrassend goed gelukt. Soms word je zo blij van een foto die je hebt gemaakt; nou, dit is er zo eentje.

In de foto hieronder is hetzelfde idee toegepast, maar nu wat meer van de omgeving erbij genomen. De reflectie is wat minder krachtig, maar ook dit vind ik een hele fraaie plaat. Misschien moet ik in de nabewerking proberen de reflectie nog wat krachtiger te krijgen…

Een beetje verkleumd en verwaaid kwamen we bij de auto aan. Het plan was om met de auto weer verder te rijden, richting de Hefbrug. Deze brug had ik al een tijdje op mijn verlanglijstje staan om eens bij nacht te fotograferen. De brug wordt volgens mij niet meer gebruikt om overheen te rijden, dus hij staat er maar te staan, mooi verlicht, als een heel dankbaar fotografie onderwerp. Toch een bijzondere ervaring en een paar mooie plaatjes rijker!

Ik liep steeds een klein stukje dichterbij. Zo raakte ik ook de hinderlijke lantaarnverlichting op rechts kwijt.

Wel mooi dat hij zo uitgebreid verlicht is, deze brug. Ik heb alleen de pilaren zelf ‘rechtgezet’ in Lightroom, want met de groothoeklens krijg je wat vertekening.

Hier nog een detail en in de verte nog het zicht op het Wilhelminaplein en de KPN-toren.

Hierna liep ik het trappetje even verder weer op en liep ik richting de Willemsbrug.

Als je goed kijkt zie je tussen de rijbanen in een vluchtstrook, waar je een mooi zicht had op de brug en wat kon spelen met de voorbijrazende auto’s en de verlichting daarvan. Dan krijg je mooie lange strepen licht op je foto. En omdat ze aan beide kanten aan je voorbij rijden, is de ene kant dus met witte lichtbanen en de andere kant met rode. Als je het tenminste een beetje kon uitkienen dat er beide kanten auto’s langskwamen op dat moment.

Deze foto’s zijn dus ook geen HDR foto’s, maar wel met een lange sluitertijd van tussen de 15 en 20 seconden. In bovenstaande foto vind ik de voorste twee straatlantaarns wel hinderlijk. De ‘sterretjes’ in de verte vind ik wel fraai. Mooi verdwijnpunt richting de horizon.
Dus ik ben toch nog een klein stukje verder gelopen naar het einde van de vluchtstrook.
Waar de volgende twee lantaarnpalen net zo hinderlijk zijn… Ik heb toch een groot diafragma getal gebruikt. Van dichtbij werkt dat misschien toch niet goed genoeg.

Ik liep weer terug over de vluchtstrook richting de hefbrug en daar gingen de auto’s de bocht om. Ook leuk om daar nog even met de voorbijgaande auto’s te spelen natuurlijk.

Even later stapten we weer in de auto en reden we onder de Willemsbrug door naar de kop van het Noordereiland. Ook hier weer gespeeld met lange sluitertijden. De takken van de bomen geven een mooi bewogen effect, je ziet ze nog net door de verlichte tuien van de Erasmusbrug, anders was het niet opgevallen tegen de zwarte lucht. Ook hier even gewacht tot de lichtshow weer het woordje R’dam liet zien. Alsof je anders niet weet waar deze foto is genomen, haha!

De meeste foto’s maakte ik landscape, maar voor onderstaande foto heb ik de camera toch even gekanteld. Het stoort mij niet dat de Erasmusbrug er daardoor niet helemaal op staat, ik was meer geboeid door de lucht. Op de een of andere manier werkte deze compositie voor mij, in combinatie met die vlekkerige lucht. De tuien verdelen de foto diagonaal in tweeën.

Vanaf hier had je ook mooi zicht op de Maastoren (links) en het Wilhelminaplein aan de overkant van het water. Ook nu weer is het duidelijk waar we waren 🙂

Ik stond hier onder een lantaarnpaal, dus de straat werd mooi mee verlicht bij een lange sluitertijd. Het heeft wel wat, de lijntjes schuin omhoog naar rechts richting de horizon, en de tuien van de Erasmusbrug juist schuin omlaag naar links. Ook hier stoort het mij niet dat de brug er iet helemaal op staat.

Ook nog wat geëxperimenteerd met beweging en selfies 🙂

En een selfie met de Iphone voor het thuisfront kon natuurlijk niet ontbreken. Al is de kwaliteit beduidend minder dan de Sony…

Er was ook nog een soort verhoging met daarin een patroon van rondjes. Het leek me leuk deze op de foto te krijgen met als achtergrond de Erasmusbrug. Hieronder de probeersels.

Hieronder is de voorgrond wat duidelijker aanwezig. Ik vind het een grappig detail.

En als allerlaatste heb ik nog even gespeeld met beweging. Een sluitertijd van 5 seconden en verder in die tijd de camera zoveel mogelijk bewogen. Dit was dus niet meer met de camera op statief. In de nabewerking alle kleurtjes nog een beetje opgepimpt en dan krijg je onderstaande leuke effecten.

En met nog een laatste opname sloot ik deze ‘bewogen’ avond af, qua fotograferen met de DSLR dan.

Het was inmiddels al rond een uur of zeven en we waren de rest van de groep al kwijtgeraakt. We besloten nog ergens wat te gaan eten voordat we weer richting Nieuwkoop gingen. Het werd Hotel New York. Ik was er eerlijk gezegd nog nooit binnen geweest. Alles was nog een beetje in de kerstsfeer daar. We moesten heel even wachten op een tafeltje, maar uiteindelijk kregen we een mooi plekje met een heuse tafelheer. En het eten was er ook vrij snel. Ook niet al te gek duur, en erg smakelijk allemaal. Je schijnt hier trouwens ook heel goed te kunnen high-tea’en, begreep ik, dus dat is iets wat ik nog een keer met vriendinnen wil gaan doen.

Het was enorm gezellig met Theo, Loes, Pim en Johan. Ook heb ik iedereen weer een beetje beter leren kennen en mooie fotoverhalen gehoord. Fotograferen in groepsverband is eigenlijk wel iets wat ik heel erg leuk vind. Op zich kan ik me goed zelf vermaken als ik eenmaal bezig ben, maar het is leuk om af en toe eens te sparren met andere fotografen, of wat tips en trucs uit te wisselen. Daardoor leer je ook weer anders kijken of kun je anderen op weg helpen. Ik plan eigenlijk niet zoveel fototrips voor mezelf. Dus op deze manier kom ik toch nog eens ergens en komt de camera wat meer uit de tas.

Ik ben benieuwd naar de fotobespreking, deze is woensdag 22 januari. Ik heb her en der al wat voorbij zien komen op social media, maar ik vermoed dat er toch een paar verrassingen te zien zullen zijn. Want al loop je met twintig fotografen hetzelfde rondje, je krijgt toch 20 keer een andere blik te zien. En de andere groep heeft volgens mij net wat andere plekjes nog bezocht. We gaan het zien, die foto’s van 010!