Categorie: Fototochten

Op 4 mei ben ik met Fotogroep Aalsmeer naar Delfshaven geweest. Dit dagje stond eigenlijk al eerder gepland, maar ging destijds niet door vanwege het slechte weer. Dus vandaag in de herkansing. Het was een mooie dag voor een fototocht. Een blauwe lucht met wat witte wolken, af en toe een wat dreigender wolk er tussen. Gelukkig bleef het overwegend bij dreigend en viel er geen regen uit.

We begonnen de dag met een kopje koffie. Reisleiders Henk en Ton deelden ondertussen de routekaartjes uit en we kregen wat info over de te lopen route. En niet veel later gingen we dan op pad. Delfshaven is een wijk van Rotterdam met nog veel mooie oude pandjes, maar ook heel veel nieuwbouw. Ook worden oude industriële panden herbestemd als woonhuizen. Onderstaande foto is hier een mooi voorbeeld van.

Het lijken wel kleine duiventilletjes aan de gevel, maar het zijn een soort schuurtjes. Heel apart. We liepen over de Sint Jakobskade richting Müllerhoofd. Daar hadden we aan de overkant zicht op de SS Rotterdam. Er hingen wat dreigende wolken boven. De rood witte paal stond markant in beeld en geeft wat kleur aan de wat saaie skyline:

Ik maakte even een selfie met de SS Rotterdam op de achtergrond, voor het thuisfront. Je ziet Adrie er ook op staan, die maakte weer een foto van mij, maar indirect dus ook een selfie van zichzelf. Op dat moment was het me niet opgevallen. Later kreeg ik de foto via de e-mail en zag ik het ook op mijn eigen foto. Des te leuker om hier de collage te laten zien. Grappig!

Daarna liepen we verder over de Müllerkade, waar we aan de overkant de Euromast zagen staan. Er waren een paar mensen aan het abseilen. Het waaide flink, maar ze gingen toch de sprong wagen. Mij niet gezien, brrrr.

In de omgeving van de Grote Parksluis zag ik een mooie reflectie van de lucht in een oud gebouw. In de omgeving werd druk gebouwd, zoals je op de foto ook kunt zien.

In diezelfde omgeving was een druk kruispunt. Er lopen enorm veel lijnen door het beeld heen, de ramen, de bovenleidingen, de tramrails. En weer de reflectie van de lucht in de ramen. En zowaar ook nog een paar groene ‘zuilen’ tussen al het steen en beton.

We kwamen nu in de buurt van de Coolhaven, waar we eigenlijk een beetje omheen liepen, over de kade. Ik was blij dat ik mijn winterjas had aangetrokken, want er stond een straffe wind. Wel mooi wonen hier aan het water. Er komen nog aardig wat pandjes bij, zo te zien.

In bovenstaande foto zie je onder het tweede gebouw van links een paar betonnen pilaren in V-vorm. Deze heb ik nog van dichtbij gefotografeerd, een mooi doorkijkje. Ik wilde hem voor 5 mei gebruiken (de V van Victory, Vrijheid). Ik hou van de die bepaalde vorm van symmetrie. En ook het groen in de omgeving van steen en beton.

Vanaf de Coolhaven heb je ook mooi zicht op de Euromast:

In de Rochussenstraat kwamen we nog een bijzonder grote bloempot tegen. Wel leuk gedaan! Ik heb even gewacht tot er wat mensen bij liepen, dan zie je ook meteen hoe groot die bloempot is.

We liepen de brug over, leuk hek trouwens, een mooi sfeerplaatje. De bomen zijn aan het uitlopen, weer lekker fris groen langs de kade. En er kwam net iemand aanlopen, wat de foto iets meer dynamiek geeft. Dat ze een tas van de Action droeg is dan wel een kadootje, toch een een actiefoto 😉

Hierna was het tijd voor de lunch in een bruin cafeetje, De Ooievaar. Het was gelijk vol toen we binnen zaten, maar het was er gezellig en warm. Eerst maar een heerlijk kopje thee om een beetje op te warmen…

En natuurlijk wilden mijn fotovriendinnetjes Marlien, Ria en Petra even poseren na de lunch:

We liepen nu verder via de Voorstraat richting de Voorhaven en de omgeving van de Aelbrechtskolk. Een pittoreske omgeving met oude pandjes.

We zijn ook in de Oude of Pelgrimvaderskerk geweest, waar we een film te zien kregen over de geschiedenis. Ik zag ook nog een glas in lood raamhanger waarop Wilnis en Bodegraven voorkwamen met oude jaartallen.

In de kerk zelf was een prachtige lichtval van de zon op de stoelen te zien:

Wat een mooie kerk is dit toch. Er lagen trouwens ook nog mooie oude bijbels. Het was een beetje donker, maar ik heb toch een foto kunnen maken er van.

Het werd tijd om verder te lopen. In het straatje waar Piet Heyn is geboren vond ik dit doorkijkje naar de toren met het carillion van de Pelgrimsvaderkerk.

Ook zag ik er een fiets staan met een apart spatbord. Fraai lijnenspel weer…

Even verderop kon je onder de brug lopen. Hier had je vanaf een vlonder nog een leuk doorkijkje, je ziet hier de Aelbrechtskolk met allerlei historische schepen links.

Boven op de brug zag het er weer iets anders uit:

Als je je omdraaide op de brug dan zag je nog een molen staan. Ik ben er verder niet naar toe gelopen, vanwege tijdgebrek.

Nog wat mooie oude pandjes en oude gevelstenen:

Nog een laatste blik op de Pelgrimvaderskerk, het werd tijd om naar het verzamelpunt te lopen en weer richting de auto’s te wandelen. De lucht was nu ook niet meer zo blauw en we kregen al snel een hagelbui op ons hoofd. Gelukkig konden we even schuilen onder de grote kastanjebomen in de Voorstraat.

Het was nog een wachten totdat iedereen er was en we zo zoetjes aan weer naar de auto’s gingen. Maar eerst hebben we nog even de traditionele groepsfoto gemaakt. Leuk voor op de website van de Fotogroep, maar ook een leuke herinnering aan een leuke uitgaansdag!

Op 30 maart ben ik met een aantal leden van Fotogroep Aalsmeer een dagje naar Antwerpen geweest. We vertrokken in alle vroegte en waren er dan ook al lekker vroeg. En we troffen het, het werd deze dag prachtig mooi weer!

We parkeerden aan de overkant van de Schelde, bij de ingang van de Sint Anna tunnel was een grote parkeerplaats, waar je voor een schappelijk bedrag een dag kon parkeren. We moesten dan alleen een kwartiertje in een tunnel lopen. Het was even wachten op de andere twee auto’s, dus we gingen op zoek naar een koffietentje. Helaas was alles nog dicht of wegens omstandigheden gesloten. Dan maar een beetje in het zonnetje het plein verkennen. en prompt al de eerste foto gemaakt, een rijtje huurfietsen stond daar mooi in het ochtendzonnetje. Een typische foto met herhaling/ritme er in.

Er zit een mooi lijnenspel in, naar rechtsboven.
Niet veel later arriveerde de rest ook en gingen we met de lift naar beneden, de Sint Anna tunnel in. Het was nog best een eindje lopen en de fietsers raasden om ons heen. Maar al kletsend en fotograferend ben je er eigenlijk doorheen voor je het weet.

Doordat we met de lift naar beneden waren gegaan, hebben we de nog authentieke houten roltrap in het begin gemist, maar aan de andere kant van de tunnel was er nog zo een. Je rook weliswaar de smerige diesellucht, maar wat leuk dat ze zoiets in stand houden. Het leverde toch ook weer mooie plaatjes op:

Eenmaal uit de tunnel liepen we heerlijk in het lentezonnetje richting de Grote Markt, waar we koffie zouden gaan drinken. Het was eigenlijk nog best rustig in de straatjes. Aan het eind van de middag kon je hier over de hoofden lopen en zaten de terrassen vol:

Zo her en der kwamen we bananen op de gevels tegen:

Persoonlijk vond ik het raar dat ze dit op die mooie oude steentjes spuiten. Het bleek iets met Andy Warhol te maken te hebben. Rare jongens, die Belgen 😉
In een winkeltje kwam ik twee futuristische etalagepoppen tegen. Dan mis je toch een beetje een vriendelijk paspoppengezicht…

Bij een slagerij hingen allerlei lichtbollen boven de ingang. Daar kon ik in veelvoud nog ene miniselfie van maken. Als je heeeeel goed kijkt zie je me staan.

Op de Grote Markt aangekomen was het dan eindelijk tijd voor die welverdiende koffie en pitstop op het terras. We hebben linksonder heerlijk in het zonnetje genoten van ons warme drankje. Ondertussen waren er ook plattegrondjes bij het toeristeninfopunt gehaald en even later konden we op fototocht.

Op de Grote Markt was genoeg te zien, ondanks dat het nog niet zo heel druk was. Zo kon ik even rustig de gevels bekijken en daar bleek heel wat (oud) goud te blinken:

Er waren een paar mannen aan het midgetgolfen en je kon er goed oefenen met straatfotografie. Er liepen best aparte types op het plein rond. Zoals deze reisleidster, in afwachting van haar groep:

Of deze ‘alto’s voor Balto’s’, de achterste figuur met gat in zijn oorlel trekt door het witte jasje en de zon er op nog eens extra de aandacht:

Het grote gebouw stond helemaal in de steigers, weliswaar met een soort fotodoek van hoe het normaal gesproken uitzag. Op de foto hieronder gaat het niet zozeer daar om, maar meer om de twee dames die zo heerlijk van het zonnetje zitten te genieten:

De terrasjes zaten nog helemaal niet vol, maar dat levert dan wel weer wat leuke sfeer(loze) plaatjes op:

En nog maar wat gevelkiekjes:

En natuurlijk mag een foto van de Onze-Lieve-Vrouwekerktoren niet ontbreken! Ik mikte het precies zo uit dat de zon door de toren heen scheen. Met een groot diafragmagetal zorgde ik er voor dat de zon van die mooie zonnestraaltjes kreeg. Ik had wel enorm veel tegenlicht, maar met Lightroom kon ik de schaduwen toch nog aardig ophalen.

Ik kocht samen met Petra nog wat kaartjes als verrassing voor het thuisfront. Toch wel leuk om te doen.

Daarna verzamelden we weer op het plein en liepen we gezamenlijk richting de Groenplaats. Daar kwam ik dit kekke winkeltje nog tegen. Grappig die naam (Moet just niks) en die poppekoppies met petjes, zonnebril en sjaal is een vrolijk gezicht.

Zo langzamerhand werd het ook al wat drukker. Her en der zag je groepen met zo’n welbekende reisleidster met paraplu of stok met zakdoek in onderstaande geval. Ik vond dat, samen met de teksten op de gevel, echt zo’n typisch toeristisch tafereeltje.

We liepen langs de kerk richting de Groenplaats, bij de kerk troffen we nog deze bronzen beeldengroep aan bij de Handschoenmarkt. Deze beeldengroep is ter ere van Jan en Pieter Appelmans. Jan Appelmans was één van de architecten van de OLV kerk (verantwoordelijk voor het koor) en zijn zoon Pieter heeft zijn werk voortgezet.

Even verderop werden de stoeltjes en tafels van de terrasjes buiten gezet en de tafels gezellig gedekt. Bij een Italiaans restaurant stonden de stoeltjes in volgorde van de Italiaanse vlag.

Uiteindelijk kwamen op de Groenplaats terecht, waar we mooi uitzicht hadden op de OLV Kerk, maar nu fijn met de zon in de rug. Het leverde weer mooie plaatjes op, mede dankzij de strakke blauwe lucht.

Op een gevel zag ik nog een aparte reflectie van zonlicht, waarschijnlijk van de etalageruiten aan de overkant:

En nog een wat abstracte foto van een buitenreclame aan de gevel van een apotheek o.i.d.:

Daarna liepen we de winkelstraat in richting het station. Zo rustig als het in de omgeving van de Grote Markt was, zo druk was het in de winkelstraat. Ook hier heb ik heel wat foto’s gemaakt….

Dat je in een drukke winkelstraat toch alles om je heen kunt vergeten is best knap:

Ik ben ook nog even the Chocolate Line in gelopen, een chocoladewinkel, waar je ook even een kijkje in de keuken kan nemen. Er stond een enorme chocokikkerprins. Maar niet om op te eten 😉

Voor Pasen hadden ze ook nog een leuk tafereel gemaakt, helemaal van chocolade. Echt heel leuk gedaan.

Etalages zijn altijd een dankbaar fotografie onderwerp. Winkelstraat de Meir heeft er genoeg!

Soms krijgt een saaie muur ineens een moderne bestemming. Apart, zo tussen de oude gebouwen in.

Het was echt lekker weer in Antwerpen, zo’n 17 graden. Dus overal korte rokjes te zien 😉

Vlakbij het station is ook een heel gedeelte op de schop gegaan. Er wordt flink aan stadsvernieuwing gedaan. En blijkbaar ook een tramverbinding dwars door de winkelstraat. Het oogt allemaal nog wat saai…

Die saaiheid wordt dan af en toe doorbroken door een kunstzinnige moderne lantaarnpaal.

Nog een mooi voorbeeld van de combinatie van oud en nieuw:

Uiteindelijk kwamen we bij het station aan. Inmiddels was het flink druk in de stad en op het station. Waar gaan al die mensen toch naar toe?

Binnen in het station kijk je echt je ogen uit! Wat en pracht en praal… Overal waar je kijkt, er is van alles te zien. Zelfs boven je hoofd:

Op het perron stond een kunstwerk van een duif. Ik spotte er een mini-versie naast en drukte snel af. Even later kwam er een jongetje dat de kleine duif wegjoeg, dus het was echt een geluk dat ik het beeld kon vangen.

Ik heb eerst een beetje rond gekeken, om te kijken wat ik wilde fotograferen in het station. Van Adrie Kraan kreeg ik een mooie foto van mezelf opgestuurd, waarop ik even op een bankje de omgeving zit op te nemen. Ik vind hem erg mooi, wat een prachtige leegte…

Deze vind ik wel fraai, met een verdwijnpunt aan de horizon:

Wat een mooi station is het toch, de gevel is prachtig, die combi van glas, staal en steen en wat goud dat er blinkt…

Tja, en dan komt er zo’n ‘once in a lifetime’ fotomoment voorbij. Een karig geklede madame zit op een bankje met een roze hoedje wat te eten. Ze heeft wat ze in onze contreien ook wel een snoeptafel noemen, het wordt nog maar net bij elkaar gehouden allemaal. Met de groothoeklens kreeg ik haar er nog net op, terwijl ik deed alsof ik de gevel aan het fotograferen was. Ze had niets in de gaten, vermoed ik. Maar ze geeft wel extra kleur aan mijn foto van de dag!

Nog een laatste blik achterom op de perrons en dan zie je ineens dat die duif wel op een hand lijkt vanaf dit standpunt gezien. Een poging gewaagd het zo te fotograferen dat die hand het dak lijkt vast te houden. Ik vind het wel grappig, een optische illusie…

In de stationshal scheen het zonlicht prachtig door de ramen van de koepel op de binnengevel:

En de laatste foto van het station, nog een keer de koepel. Maar nu in kleur. Wat is de groothoeklens trouwens een fijne lens. Al die details worden zo mooi vastgelegd…

Na een bezoek aan het station liepen we weer terug de winkelstraat in, op zoek naar een leuk restaurantje voor de lunch. Onderweg kwam ik deze stapel stoelen nog tegen. Alsof Paul even wilde laten weten dat hij er ook nog was 🙂

Uiteindelijk hebben we ergens geluncht en daarna hadden we nog even wat vrije tijd om ieder voor zich nog wat te gaan zien. Petra en ik besloten rustig terug te lopen door de straatjes naast de drukke winkelstraat en hebben wat winkeltjes bezocht. We zagen nog een mooie reflectie het zonlicht via de ramen op de straat.

Uiteindelijk moesten we nog flink haasten om de afgesproken tijd weer bij de auto te zijn. We kwamen een kwartiertje te laat aan, het was toch langer lopen in de Sint Anna tunnel dan we dachten. Maar ik liep ook niet helemaal soepel meer, met een dikke 15.000 stappen op de teller had ik het wel zo’n beetje gehad.

Als afsluiter maakten we nog even een groepsfoto en daarna gingen we weer op weg richting Aalsmeer. Het was een enorm leuke dag. Antwerpen is een mooie stad, maar als je de drukte een beetje wilt vermijden, moet je wel vroeg uit de veren. In de middag kun je echt over de hoofden lopen, zeker als het mooi weer is.

Zaterdag 9 maart ging ik op fototocht naar Amersfoort, met Fotogroep Nieuw Perspectief. Ik was al eens eerder naar Amersfoort geweest, met Fotogroep Aalsmeer, maar die dag heb ik zo weinig foto’s gemaakt omdat het toen bijna de hele dag regende. Vandaag dus de herkansing, en hoe! Het was niet supermooi weer, maar wel droog, pas later op de middag werd er regen voorspeld. We begonnen met koffie/thee bij Downeys, een restaurant wat wordt gerund door werknemers met een verstandelijke beperking. Een leuke zaak met een enthousiaste bediening, absolute aanrader, mocht je een keer naar Amersfoort gaan.

Na de thee gingen we op pad. Ik had een aantal locaties op mijn stadsplan aangekruist die ik wilde gaan fotograferen. Ik begon bij de Kamperbinnenpoort. Hij ging er maar net op (met de groothoeklens genomen trouwens), maar het was onmogelijk om geen mensen op de foto te krijgen. Om de haverklap fietsers, scooters en auto’s vanaf mijn standpunt. En dan ook nog een heel lelijk uitklapbord links voor de poort. Ik bedacht dat ik er een fietser o.i.d. voor moest zien te krijgen, maar die wilde ik dan niet scherp in beeld. Dus met een zo lang als mogelijke sluitertijd kreeg ik uiteindelijk voor elkaar, de dame in kwestie fietste mooi richting de poort, net voor het lelijke bord. En zo krijgt het beeld meteen wat dynamiek, je wordt als het ware de poort binnengezogen. En door de poort zie je in de verte trouwens ook nog de Onze Lieve Vrouwetoren.

De rest van de groep ging de poort door, maar ik wilde graag naar het Hofje de Armen de Poth. Ik had er wat over gelezen op Wikipedia en het leek me wel leuk er even te gaan kijken. Het was er lekker rustig, maar het oogde allemaal wel een beetje saai, zonder blaadjes aan de bomen en de dorre beukenhaagjes. Maar ik heb er een paar mooie HDR foto’s kunnen maken, ondanks de harde wind.

De lucht was trouwens al flink dicht aan het trekken met wolken, zoals je ziet. Toch geeft dat best een mooi effect, een beetje een dreigende lucht. Hieronder nog een foto van de kapel. Een schril contrast met de modernere huizen op de achtergrond. De knoestige boom en de lantaarn vond ik er wel weer mooi bij passen.

Na de rust van het hofje wandelde ik verder richting theater de Flint. Op zich was er niets te beleven, maar ik wandelde er even om heen. Bij de achteringang vond ik een bijna symmetrisch plaatje. Toch wel bijzonder in zijn lelijkheid.

Daarna kwam ik bij de ingang tegenover de parkeergarage nog een soort kroonluchter van kerstlampjes tegen, die in een soort glazen koepel hingen. Het was even puzzelen om alleen maar lucht te zien te krijgen, en geen delen van gebouwen. Maar dan krijg je ook wat:

Het beeld leende zich goed voor zwart-wit. Ben benieuwd hoe dit er ’s avonds uit ziet met de lampjes aan… Ik wandelde nog verder om het theater heen en vond aan de achterkant bij het water nog een mooie vlakverdeling in goudgeel/bruin. En heel veel elementen met lijnen naar boven, bomen, lantaarnpalen. Ergens is het lelijk, maar ergens boeide het mee ook wel.

Even verder keek ik weer terug richting de parkeergarage en daar zag ik een mooi lentesfeerbeeld; de krokussen staan al in het groene gras, er komen wat blaadjes aan de bomen en een stelletje loopt hand in hand van mij weg. Idyllisch.

Zodra ik me omdraaide zag ik aan de overkant een electriciteitshuisje o.i.d. staan in het gras. Ik weet niet waarom ik er toch een foto van maakte, zo bijzonder is het niet, maar thuis op de computer zag ik er toch een aardige compositie in, met huizenrij, de kronkelpaadjes en de oude muur die achter het huisje lijken te verdwijnen.

Hierna liep ik verder richting de Koppelpoort, maar onderweg daar naar toe kwam ik natuurlijk nog van alles tegen. Ook kwam ik er achter dat ik de lunchafspraak met de rest van de groep al gemist had, oeps. Helemaal de tijd vergeten! Dan zelf maar even een pitstop, bij Kafe van Zanten. Ik herkende het nog van het vorige bezoek, toen hebben we hier ook geluncht en dankbaar geschuild voor de regen. Nu stond het terras er heel uitnodigend bij met vrolijke bloembakken met voorjaarsbloembollen. Daar word je toch blij van?

Ik heb er een heerlijk broodje oude kaas gegeten met een cappuccino. Voor ik weer op weg ging heb ik de groothoeklens gewisseld voor de zoomlens (18-70mm), omdat ik het toch wel een beperking vond om geen leuke details te kunnen fotograferen. Dus vanaf dit punt was ik weer wat flexibeler. En vol goede moed op weg naar wat toch wel het mooiste is wat Amersfoort te bieden heeft, al zeg ik het zelf, de Koppelpoort. Maar eerst kwam ik langs Museum Flehite, een vrolijk gebouw met witte steentjes in de gevel en rode luiken. Ik vond een grappige manier om het in beeld te brengen:

Ik ben er verder niet binnen geweest, want ik had nog zoveel op mijn foto-te-maken-lijstje staan. Heb ik nog eens een reden om terug te komen… Even verderop maakte ik op een bruggetje tussen Grote Spui en Kleine Spui nog deze foto, waarop je meer van het Flehite ziet:

Achter mij ligt dan al de Koppelpoort, maar de achterkant was niet zo indrukwekkend, dus ik liep er doorheen. Vanaf een brug over de Eemhaven liep ik een rondje, zodat ik de Koppelpoort van een afstand er helemaal op zou kunnen krijgen. Er kwam echter net een trein achter me langs en ik probeerde hier snel een foto van te maken, met een beetje meetrekken. Hoe ik het gedaan heb weet ik niet, maar het midden, waar twee treinstellen aan elkaar zijn gekoppeld, zit er scherpte in de foto en de rest niet. Heel bijzonder…

Aan de overkant van de spoorbrug daalde ik nog even af naar beneden, onder de brug. Geen idee of er wat te zien zou zijn, maar ik was even nieuwsgierig. Ik maakte een foto van de pilaren. Niet heel spectaculair, maar ze hadden leuke vormen en de boogjes van de spoorbrug zijn speels en in harmonie met de golfjes in het water. Ook de lichtval in het water vond ik mooi. Eenzelfde soort foto maakte ik later aan de andere kant van het water, maar dan in zwart-wit (zie verderop).

En de afdaling was meer dan de moeite waard, want toen ik de trap weer op liep zag ik dit:

Dat was dus niet voor niets geweest. Nu dan toch maar de Koppelpoort op de foto gezet, wat een prachtige oude poort is dit! Als je goed kijkt zie je links de Onze Lieve Vrouwetoren ook nog.

Hier nog een detail van de kleinere zijpoort, met de sluis/waterval die zorgt voor het witte schuim in bovenstaande foto:

Ik liep verder onder de zijpoort door en gelijk rechts achter de poort weer terug naar de andere kant van de poort. Ik wilde namelijk nog even naar het Eemplein, waar modernere gebouwen staan. Dus vanaf de andere kant maakte ik nog wat foto’s van de Koppelpoort, voordat ik daar onder de spoorbrug naar het nieuwe gedeelte zou lopen.

Onder de brug maakte ik ongeveer dezelfde foto van de pilaren als aan de overkant, maar deze heb ik nu naar zwart-wit omgezet:

Dat heeft toch ook wel wat. Ik liep nog wat verder en daar kwam ik toch wel zo iets bijzonders tegen! Er hing een soort kroonluchter aan het rooster wat tussen de twee spoorbruggen ligt. In de muren van de tunnel zaten lichtbalkjes met verschillende lampjes, die steeds van kleur wisselden, van groen naar rood. Vanaf het voetpad van onder de brug zag dat er zo uit:

Ik was zo verrast hierdoor, ik liep nog even naar het water toe (je ziet hierboven net niet de kademuur die ik heb weg gecropt omdat deze onscherp was vanwege de focus op de achterwand). En daar maakte ik de voor mij toch wel foto van de dag:

Wat ben ik blij met deze foto! De bijna perfecte symmetrie, de lichtreflectie in het golvende water, ik vind het zo mooi. Dit is (voor intimi) toch wel de 5-sterren foto van de dag!

Totaal onder de indruk liep ik verder het Eemplein, waar weer een nieuwe verrassing wachtte, het Eemhuis, een supermodern gebouw, met uitstekende bouwdelen met halve bollen er op. Knap als je zoiets kunt bedenken. Een feest qua lijnenspel, deze keer geen enkele symmetrie in te ontdekken, heerlijk speels. En mooie kleuren en schaduwwerking. Heel apart.

Bij de foto hierboven speelde ik nog wat met de diverse zwart-wit instellingen in Lightroom, ik vond deze wel apart, zwart-wit met twee kleuren.

Het werd zo zoetjes aan tijd om terug richting auto te gaan, om drie uur voorspelde buienradar een flinke hoosbui en af en toe vielen er al wat kleine spetters. Dus snel richting Onze Lieve Vrouwetoren! Deze foto maakte ik vanaf de Lange gracht, denk ik. Twee torens op 1 foto, het kon niet op vandaag.

En even verderop in de Breestraat maakte ik nog een foto. Er staan onderin nog twee mensen onder een parapluutje te kletsen. Steken leuk af in het blauw.

Om dan uiteindelijk dan toch bij die toren uit te komen. Dat krijg je er dan nooit helemaal op, maar ik deed een poging, snel, want het begon te spetteren. Toch wel indrukwekkend. Hoe hebben ze zoiets gebouwd zonder hijskranen e.d., vraag ik me wel eens af.

Ik wilde tot slot nog naar de Zuidsingel, vanaf daar zou er nog een mooi doorkijkje zijn op de Onze Lieve Vrouwetoren. Maar eerst kwam ik nog op de Varkensmarkt. Daar in de buurt stond voor een café nog een oude motor. Ik ging nog even door de knieën en pakte nog een stukje straatbeeld mee en wachtte op een tegemoetkomende fietser. Toch een net wat interessanter beeld van zo’n statisch ding. Geen idee of ie daar voor de sier stond of dat hij nog echt kon rijden. Het zadel zag er niet echt comfy uit, in ieder geval.

Op de Zuidsingel vond ik dan het zogenaamde doorkijkje, een mooi oud huis ook weer. Geen idee of dit ook zo ’n ‘muurhuis’ is. Dat stukje is het enige dat ik niet heb gezien geloof ik. Daar moet ik nog een keertje voor terug. Misschien van de zomervakantie nog eens samen met Paul. Kunnen we meteen even het Mondriaanhuis mee pakken, dat staat links achter de huizen verscholen.

Ik liep nog een paar passen verder en toen zag ik dus het doorkijkje met het zicht op de Onze Lieve Vrouwetoren, de tip die ik op internet vond met fotolocaties. De lantaarn vond ik wel mooi er bij.

En dat is ook de laatste foto die ik deze dag gemaakt heb van Amersfoort. Ik zag op buienradar dat er een flinke bui aan zou komen en besloot richting de auto te gaan. En onderweg naar huis barstte het inderdaad in alle hevigheid los. Maar het was wel een mooie fototocht, met heel veel prachtige plaatjes rijker ging ik naar huis. Ik ben benieuwd wat er op de bespreekavond te zien zal zijn, we waren er met zestien mensen, dus ik hoop op veel variatie.

Amersfoort heeft op fotografisch gebied zeker heel veel te bieden. Toch miste ik nog een beetje het groen aan de bomen. Wellicht is Amersfoort in de zomer nog net iets pittoresker voor sommige plekjes. Bij het Grote Spui en Kleine Spui was het desondanks een voordeel dat er nog geen blad aan de bomen zat, want anders zag je niets meer van het straatbeeld, vanaf museum Flehite gezien. En ook de kapel aan het Hofje de Armen de Poth had ik waarschijnlijk niet in zijn geheel op de foto kunnen krijgen als de boom in blad staat. Dus elk jaargetijde heeft zijn charme.

Ik ga er zeker nog eens heen, maar dan iets meer relaxt, gewoon de toerist uit hangen, terrasje pakken, museum bezoeken, beetje winkelen, die muurhuizen bekijken. Ja, Amersfoort heeft echt een hoop te bieden!

Zaterdag 2 februari bezochten we met ruim 20 fotografen van twee fotoclubs de Bijlmerbajes. Deze gevangenis wordt binnenkort grotendeels gesloopt, maar tot het zover is vinden er nog allerlei activiteiten plaats in gedeeltes van de bajes. Zo is er een restaurant dat wordt gerund door vluchtelingen, er is (hoe hilarisch) een escaperoom, een boksschool en er worden dus ook rondleidingen gegeven. En vanuit de twee fotoclubs was er voldoende animo voor een kijkje (en kiekjes) in deze gevangenis dat we zelfs een privé-rondleiding konden boeken. Zo hoopten we ook wat meer tijd voor fotografie te krijgen. Met een gewone rondleiding is dat maar afwachten.

Ik ben er in mijn studententijd zo vaak met de metro langs gereden, maar eigenlijk nooit er bij stilgestaan hoe het leven in deze gevangenis moest zijn geweest. Maar deze dag kregen we dus een uniek kijkje in de Bijlmerbajes. De groep werd in tweeën gesplitst en verdeeld over de gidsen. We zouden niet dezelfde route lopen, dus dat zou in ieder geval betekenen dat we niet allemaal dezelfde foto’s zouden hebben. Wel zo leuk. We bleken geluk te hebben dat de liften nog werkten, want daardoor kregen we een unieke rondleiding naar de bovenste verdieping, iets wat normaal gesproken niet mogelijk was. Deze verdieping was nog vrijwel intact, met oorspronkelijke celdeuren. Op andere verdiepingen was dat niet meer het geval, aangezien er tijdelijk asielzoekers in hebben gezeten en daardoor hebben veel deuren een wat ‘vriendelijker’ uiterlijk gekregen.

Wij gingen dus eerst helemaal naar boven, hutje bij mutje in de lift. En even kreeg je een aardig idee hoe het voelt om in een kleine ruimte opgesloten te zitten. Gelukkig duurde het niet lang en kwamen we op de verdieping met de isolatiecellen aan. Wat een vreselijk trieste aanblik, dikke stalen deuren, een klein hok met enkel een wc en een beetje uitzicht naar buiten. Af en toe mochten de gevangenen luchten in een speciale ruimte, de bewaking bepaalde hoe lang ze mochten douchen en alles in de cel was door de bewaking van buitenaf bedienbaar, tot aan het toilet aan toe. Geloof me, hier wil je nooit terecht komen…

Ik maakte bovenstaande foto en vond hem in kleur al indrukwekkend, maar in zwart wit eigenlijk nog meer. Ik werd op het idee gebracht door Paul, die met zijn Iphone een aantal foto’s in zwart wit had omgezet. Het bleek voor een aantal foto’s inderdaad een verbetering.

In het begin fotografeerde ik trouwens met de groothoeklens, maar ik ben op een gegeven moment toch overgestapt op de 17-70mm lens, om toch wat details te kunnen fotograferen. En het werkte ook niet zo fijn dat ik met de groothoeklens bij elke foto de afstand handmatig moest instellen en die afstand ook nog eens goed inschatten. Met het risico op onscherpe foto’s. En ik wist dat ik hier niet meer terug zou komen, dus toch maar het zekere voor het onzekere genomen. En ik heb verder niets geflitst, alles is of uit de hand of met de camera op een statief gefotografeerd.

Onze gids was zelf meer dan 20 jaar cipier geweest in de Bijlmerbajes en kon er letterlijk en figuurlijk boeiend over vertellen, met veel Amsterdamse humor.

Hieronder zie je de ruimte waar de bewakers zaten, afgescheiden van de gevangenen. Alles lijkt er nog te zijn, communicatiemiddelen, computerschermen. Alleen het stof op de ramen doet vermoeden dat het hier al lange tijd leeg staat.

We gingen een verdieping lager, waar we een andere afdeling te zien kregen. Hier ging het dagelijks leven er iets soepeler aan toe, maar het was nog steeds niet echt een pretje.

De deuren van deze afdeling zijn niet meer origineel, vanwege het asielzoekerscentrum dat hier was gehuisvest. Desondanks nog steeds een trieste en ongezellige aanblik. Ergens verschrikkelijk dat ze deze mensen, sommigen gevlucht van huis en haard, in zulke hokjes hebben laten bivakkeren…

We gingen weer met de lift naar een lagere verdieping. Er is ook een hotel in de Bijlmerbajes geweest dat werd gerund door vluchtelingen, the Movement Hotel. Daar zagen we ook nog wat van, al was het allemaal leeg en verlaten.

Er zat in ieder geval wel een iets vrolijker tintje op de muren, en ook hier geen originele celdeuren meer aanwezig in de gangen, maar erg gezellig vind ik het er niet uit zien, eerlijk gezegd…

We liepen verder naar beneden en kwamen op een basketbalpleintje uit. Hier mocht men dan af en toe een beetje sporten. Best een indrukwekkende binnenplaats. En voer voor fotografen, symmetrie, lijnenspel, de Bijlmerbajes heeft het allemaal.

We gingen weer naar binnen en kwamen uit in de gang waar die zwarte raampjes op uit kijken. Mooie lichtval hier, gauw even een plaatje schieten natuurlijk.

Hierna gingen we nog naar een andere buitenplaats, waar ook een gedeelte uit het programma ‘het perfecte plaatje’ van het afgelopen seizoen is opgenomen. Ook hier weer mooie verhalen van onze gids over ontsnappingen en het reilen en zeilen buiten, de onderlinge verhoudingen en wat er allemaal over de muur werd gegooid, maar niemand het in zijn hoofd haalde dat op te rapen. De bewaking hield echt alles in de gaten. Bijna niet voor te stellen hoe dat allemaal geweest moet zijn.

We kwamen ook nog even langs de sportzaal, waar op dat moment een activiteit werd voorbereid. Ik kon er nog nog net een verlaten beeld schieten van een oud doeltje en een bal. In deze sportzaal werden ook wel eens optredens gegeven door bekende artiesten zoals André Hazes, Herman Brood, Doe Maar en Vanessa.

Even later kwamen in een grote transportgang, een verbindingstunnel tussen de torens. Deze was voor de verandering een stuk fleuriger dan de originele gangen die we tot dan toe gezien hadden. Van een oud klasgenootje begreep ik later dat zij er wel eens geskeelerd heeft toen ze daar werkte. Grappig. Dat zal best lekker snel zijn gegaan. Van de gids begrepen we dat hier ook een live videoclip van Anouk is opgenomen, Dominique. Zoek maar even op youtube, Dominique, Bijlmer, Anouk. Leuk om te zien.

Hierna gingen we nog naar de wachtcellen, waar gevangenen werden binnengebracht nadat ze waren gevisiteerd, zoals dat dan heet. Al met al geen fijne plek om te zijn. Wel fotografisch machtig interessant…

In één van de cellen stond er nog een markant stukje tekst op de tegeltjes:

En daarmee kwam dan toch een eind aan een indrukwekkende en interessante rondleiding door de Bijlmerbajes. Weer heel veel mooie foto’s en verhalen rijker, het was echt de moeite waard. En wat fijn dat de gids heel relaxed was en ons de tijd gaf om mooie foto’s te maken en ook nog aanwijzingen gaf voor interessante onderwerpen om te fotograferen.

We verzamelden nog even in het restaurant dat is gevestigd in de voormalige wasserette. De wasmachines en drogers stonden er nog. Het restaurant wordt trouwens gerund door vluchtelingen en je kunt er ook eten. Wij dronken er alleen nog wat en wisselden verhalen uit met de andere groep, zij waren in de vrouwenvleugel geweest. Ook daar interessante verhalen, leuk om te horen en ik ben eigenlijk wel benieuwd naar alle foto’s. Het is de bedoeling binnenkort een middag of avond met beide fotoclubs te plannen waarbij we elkaars foto’s gaan bekijken en bespreken. Ik kijk er al naar uit!