Categorie: Fototochten

Zaterdag 18 januari ontvingen we met de fotogroep Aalsmeer een bevriende fotogroep, de Zelfontspanners. In de morgen bespraken we de foto’s van fototrips die we gezamenlijk hebben gemaakt. Daarna bekeken zij onze jubileumexpositie en na de lunch gingen zij nog architectuur fotograferen op de Zuidas. Met nog twee andere leden van onze fotogroep ging ik gezellig mee op fototocht, op jacht en avontuur naar heel wat architectuur. De Zuidas staat er om bekend.

En hoewel het de hele morgen prachtig weer was geweest, bij aankomst op de Zuidas regende het pijpenstelen. We hebben eerst maar wat gewacht in de parkeergarage totdat het een beetje droog werd. Dat duurde gelukkig niet lang. Regen is nooit leuk op fototochtjes. Wij hebben er toch wel regelmatig ‘last’ van. Maar na deze hoosbui (ik heb zelfs hagelstenen gezien) bleef het gelukkig wel droog en konden we op pad. Reisleider Ton heeft nog een paar tips gegeven voor mooie plekjes en daarna gingen we in groepjes op pad tot half vijf. Daarna zouden we nog even wat gaan drinken en weer zo zoetjes aan richting huis. De Zelfontspanners hadden immers nog een eindje te reizen.

Ton, Marinus en ik bleven een beetje bij elkaar en ik haalde mijn camera uit de tas toen het echt droog was. Ook deze keer heb ik gekozen voor de groothoeklens. In de hoop de gebouwen er helemaal op te kunnen krijgen. Dat werd een beetje een illusie, maar goed…

Ik heb zo’n beetje alles met de instellingen ISO100, F11 gefotografeerd. De sluitertijd heb ik zelf steeds ingesteld, ik fotografeer in de M-stand, waarbij je alle zelf in moet stellen.

Een voordeel van regen is de plassen op de grond en de reflecties daarin. Daar kun je dankbaar gebruik van maken, zoals je ziet. Dat het gebouw op rechts van die mooie gekleurde stroken aan de gevel heeft, maakt de reflectie nog net wat mooier voor mij. Vrolijk, ondanks de regen.

Het is de wereld op zijn kop. In de eerste foto zie je trouwens dat de lucht nogal wit uitgebeten is. De zon kwam weer een beetje terug en ik kreeg het met 1 foto niet goed voor elkaar om zowel de lucht als het gebouw en de straat goed te belichten. Vandaar dat ik besloot om wat belichtingstrappetjes te maken, zodat ik later thuis de foto’s kon samenvoegen tot een HDR-foto. Een statief is dan wel een must en gelukkig, die had ik mee.

En dan krijg je dus als eindresultaat bovenstaande foto. Zie je het verschil met de eerste foto? Er is veel meer kleur en tekening in de lucht, de straat zelf is ook wat donkerder. Ik ben ook wat meer in het midden van de straat gaan staan. Nu zie je ook de reflectie van het gebouw op rechts in de ramen van het gebouw op links. Verder lopen er diverse lijnen richting de horizon. En tot slot nog wat leuke details, zoals dat scheve bord en een persoon lopend op het trottoir. Al vond ik de overstekende persoon in de eerste foto toch net even wat meer dynamiek aan de foto geven. Je kunt niet alles hebben…

We liepen verder richting de bekende woonflats met de gekleurde balkonnetjes in de Benjamin Brittenstraat. We gluurden even over de heg van de buurman en zagen een mooi doorkijkje richting de straat waar we vandaan kwamen, met de Viñoly toren op de achtergrond.

Hier zie je ook goed hoe dicht de gebouwen eigenlijk op elkaar staan. Je hebt er volgens mij maar weinig privacy op je balkonnetje:

Het was bijna zinloos om te proberen om e.e.a. er helemaal op te krijgen. En de groothoeklens zorgt ook nog eens voor een enorme vertekening. Dat kun je op zich wel corrigeren, maar hier was het wel erg extreem. En op de een of andere manier vind ik het ook wel grappig zo. Het stoort me niet dat de muren een beetje overhellen naar het midden. Jullie wel?

Overigens heb ik vanaf dit punt bijna allemaal HDR-foto’s gemaakt. Anders kreeg ik de lucht niet goed (veel te licht).

Ik heb nog geprobeerd de foto ‘staand’ te nemen. Maar ook dan die vertekening. Maar ook hier niet storend.

Ik probeerde de reflectie van het gebouw op rechts in het windscherm van de scooter te vangen, maar dat is toch nog niet zo goed te zien. Ik vond het wel een leuk doorkijkje.

En nog een laatste blik op de gele balkonnetjes, we moeten door…

We liepen richting het gebouw Mahlerlaan 1000, met een bekende kapsalon van Rob Peetom. Je ziet nog net clubgenoot Ton in actie. Zijn jas kleurde mooi bij de reflectie in de ramen, even verderop.

En al is het pleintje niet heel bijzonder, het is wel bijzonder leuk dat er zo’n oranje fiets staat. Oranje en blauw staan ook wel leuk tegenover elkaar, qua kleurtjes.

Deze foto vind ik toch wel bijzonder geslaagd. Een mooie cumuluswolk op de achtergrond en een mooi zacht licht op de stoeptegels, ik hou d’r van. Een beetje New York mini.

We liepen verder richting het gebouw van UNStudio. Aan de overkant van de weg stonden nog twee bijzonder fraaie gebouwen. Ze zijn wat saai van kleur, wit, maar met de reflectie van de blauwe lucht in de ramen lijkt het middelste lage gedeelte van het gebouw wel een groot raam geworden waar je doorheen kijkt.

Hieronder zie je de reflectie van diezelfde gebouwen in het glas van UNStudio tower. En die prachtige wolk in de verte. Ik heb een heel mooi fotoboek met de gebouwen die door UNStudio zijn ontworpen. Het gebouw van binnen zag er trouwens ook geweldig uit. Jammer dat het dicht is op zaterdag…

We liepen verder de hoek om en kwamen op de Claude Debussylaan, waar het beroemde gebouw de Rock staat. Wat een hoogte, hè?

Ton liep een beetje vooruit en liet me een grappige foto van een reflectie zien. Het dak leek wel als een puntje weg te lopen en te zweven in de lucht. Erg goed gezien van hem en uiteraard heb ik ook een foto hiervan gemaakt. Het was een kunst om er de perfecte symmetrie van te maken, maar ik koos toch voor onderstaande. Net even anders.

We liepen verder richting de Viñoly Tower. Je staat er werkelijk zo dicht op, eigenlijk kun je dan nog maar alleen omhoog kijken. En dan zie je dit, als je op het hoekje gaat staan:

Ik vind het toch een superfoto! Hier ben ik blij mee. Het lijnenspel is subtiel, maar fantastisch. En verder alles rustig in de kleuren grijs en blauw. Ik hou er van.

Net even een andere kijk omhoog . En dan ook weer zo’n superfoto! Mijn dag kon niet meer stuk! En er kwam nog meer…

Over bovenstaand binnenpleintje kon ik eigenlijk niet zo heel veel vinden op internet. Toch best jammer, het lijkt me ’s zomers een heerlijk koel plekje. Met leuke bankjes. Al komt er wel een smak lucht uit de roosters. Even rustig zitten is er dan misschien niet bij, bij die roosters.

Vanaf het hoger gelegen gedeelte had je een mooi overzicht op de rest van de straat. Volgens mij lopen daar wat fotovriendjes, rechtsonder…

Een fraai gebouw is het wel, de Viñoly Tower. Grappig, die trap via de buitenkant van het gebouw. Je kon er helaas niet op.

Ik liep weer terug naar de trap en zag daar een mooi kleurenspel van geel en aquablauw. En ook hoe de lampen de trap verlichten, mooi.

Het begon al wat te schemeren en er kwamen mooie kleuren in de lucht. En wederom een prachtige reflectie van het gebouw van ABN AMRO in de grote glazen wand.

Het was bijna tijd om wat te gaan drinken, maar ik had nog een paar minuutjes om nog even naar onderstaand gebouw te lopen. Met de zon die onderging, kwamen er mooie kleuren in de lucht, die ook weer reflecteren.

Een daarmee sloot ik deze fototocht zo’n beetje af en ging de camera weer in de tas. Ik heb toch weer een groot aantal mooie foto’s kunnen maken. De oogst lijkt de laatste tijd wat groter te worden per fototocht. Al springen er toch altijd wel een paar echt boven uit. Ik ben lekker bezig, kan ik constateren.

Ik kreeg nog een paar leuke actiefoto’s van de Zelfontspanners. Ook leuk om hier even te laten zien:

Deze dag stond helemaal in het teken van de fotografie, ik heb er zo van genoten. Het was gezellig met de Zelfontspanners. De fotobespreking was ook erg leuk, zo’n 135 slides aan foto’s van de voormalige gevangenis Wolvenplein, het urbexweekend naar Duitsland en de Bijlmerbajes. En wat is het dan leuk om te zien dat er bijna geen een foto hetzelfde is. We hebben allemaal een eigen kijk op de wereld. En dat maakt het samen fotograferen zo leuk. Ik heb er ook weer erg van genoten, zo samen op pad te zijn. En we hebben afgesproken dat we dit af en toe gaan herhalen, zo’n gezamenlijk uitje. En dan gaan wij over een tijdje eens die kant op. En dat allemaal via Facebook, waar ik Sharon heb leren kennen. Van het een kwam het ander en zo heb je er weer leuke fotovrienden bij. Op naar nog meer mooie fotografie avonturen!

Met Fotogroep Nieuw-Perspectief ben ik op 11 januari naar Rotterdam geweest om te gaan oefenen met nachtfotografie, eventueel in combinatie met HDR-fotografie. Ik had dit aangedragen als idee voor het jaarprogramma en dit onderwerp was uitgekozen. En ik moest het dan wel ook zelf organiseren. Lichte paniek toen dat berichtje in de mailbox viel. Dat had ik dus nog nooit gedaan, zoiets organiseren, laat staan begeleiden. Maar goed, Google is mijn grootste vriend, dus tips en trucs en links voor nacht- en HDR-fotografie heb ik verzameld, zodat men dit van tevoren door kon nemen. En samen met medelid Pim Bakker zijn de ideeën voor de verschillende locaties en parkeergelegenheden tot stand gekomen. Een veelbelovend programma dus. En het beloofde ook nog eens aardig weer te worden, koud, maar wel droog!

We verzamelden om half vier bij de Stal van de Heemtuin in Nieuwkoop en reden in groepjes naar de Kop van Zuid. We gingen zo vroeg weg omdat we ook nog iets van het blauwe uurtje en wellicht nog een mooie zonsondergang wilden meepakken. Dat laatste was er niet echt, het was een beetje bewolkt. Dus we zijn eerst maar een kopje koffie gaan dringen bij Happy Italy, aan de voet van de Erasmusbrug, onderin het KPN gebouw.

Ze hadden er grappig servies en ze waren zeker erg snel met de koffie. Het is sowieso een leuke zaak om even een kopje koffie te drinken, maar volgens mij ook om lekker Italiaans te eten. Het rook er best lekker. Maar wij kwamen er niet om te eten, we moesten aan het werk! Het was even wachten op de laatste deelnemer, maar daarna konden we aan de slag. Maar uiteraard niet voordat we nog even op de foto gingen met zijn allen.

Dat ziet er gezellig uit, toch?

We begonnen voor het plein bij de Happy Italy. Het was nog niet helemaal donker, maar de zon was al wel onder.

Ik heb een enkeling een beetje op weg geholpen met de instellingen, maar al snel ging iedereen zelf aan de slag; de camera op statief en spelen met lange sluitertijden.

Het waaide wel behoorlijk, dus ik heb zelf geprobeerd zoveel mogelijk uit de wind te staan of zelf de wind op te vangen. Soms is het best handig als je een beetje breed bent 🙂
Ik koos er zelf voor om alles met mijn 14mm groothoeklens te doen. Deze geeft toch de meest scherpe beelden en bij architectuurfotografie komt zo ook het meeste er op. En het vergt ook wat meer van mijn creativiteit, soms moet je gewoon meer lopen om dat beeld te maken wat je wilt hebben, dichterbij of verder weg.
Op het KPN gebouw was er voortdurend een soort lichtshow te zien. Op onderstaande foto krijg je een beetje een idee van hoe groot die toren wel niet is, je ziet hier nog niet eens de helft er van. Dat één zo’n pilaar de hele toren in bedwang houdt, fascineert me enorm.

Hieronder nog een zicht van iets meer opzij, zo krijg je een idee hoe schuin die toren is.

En hieronder dan de hele toren er op.

Bij de Masterclass die ik volgde in 2018, heb ik ook een foto van het Luxortheater gemaakt. Het plein ervoor was toen volledig opengebroken. Nu was het mooi geplaveid. Leuk om een beetje te vergelijken.

We liepen verder, langzaam richting de parkeerplaats bij Hotel New York, over de Wilhelminakade. Maar dat ging inderdaad langzaam, want er was zoveel te zien. Bij Happy Italy zag het er zo gezellig uit, er zat nog een verliefd stelletje buiten…

Ik probeerde een soort silhouetfoto te maken van de spulletjes die tegen het raam stonden. Overigens heb ik voor deze foto’s de de HDR-techniek gebruikt. Ik maakte een reeks foto’s met een trappetje van een aantal verschillende sluitertijden, waarbij de rest van de instellingen hetzelfde blijft en de camera ook op dezelfde plek blijft staan. Deze voeg ik dan in Lightroom weer samen tot een HDR-foto. In de nabewerking heb je dan veel meer speelruimte in de lichte en donkere partijen.

Achter me stond de Erasmusbrug in een bijzonder mooie oranje gloed. Ik heb er zoveel foto’s van gemaakt, maar dit is toch wel de mooiste. Met nog een stukje kade er op en een mooie ‘ijsvloer’ op het water. Dit komt door de lange sluitertijden die zijn gebruikt. Het water beweegt natuurlijk, en dan krijg je uiteindelijk of een soort mist, of een soort ijsvloer, zoals hieronder.

Richting de parkeerplaats zag ik nog een fraai lijnenspel richting de horizon.

Nog iets verder weg, toch nog één foto van de Erasmusbrug. Het wordt steeds donkerder. Die oranje gloed blijft. Iemand zei dat het de kassen van het Westland zijn, waarvan het licht tegen het wolkendek weerkaatst. Heel fraai.

Clublid Johan stond een detail van de reflectie in het raam van de Cruise Terminal Rotterdam te fotograferen en liet me dat zien. Het was mij totaal ontgaan, maar het zag er echt heel gaaf uit. Met de groothoeklens zou me dat nooit lukken. Maar ik deed wel een poging om de hele brug te vatten in de ramen. En wow, wat is deze foto verrassend goed gelukt. Soms word je zo blij van een foto die je hebt gemaakt; nou, dit is er zo eentje.

In de foto hieronder is hetzelfde idee toegepast, maar nu wat meer van de omgeving erbij genomen. De reflectie is wat minder krachtig, maar ook dit vind ik een hele fraaie plaat. Misschien moet ik in de nabewerking proberen de reflectie nog wat krachtiger te krijgen…

Een beetje verkleumd en verwaaid kwamen we bij de auto aan. Het plan was om met de auto weer verder te rijden, richting de Hefbrug. Deze brug had ik al een tijdje op mijn verlanglijstje staan om eens bij nacht te fotograferen. De brug wordt volgens mij niet meer gebruikt om overheen te rijden, dus hij staat er maar te staan, mooi verlicht, als een heel dankbaar fotografie onderwerp. Toch een bijzondere ervaring en een paar mooie plaatjes rijker!

Ik liep steeds een klein stukje dichterbij. Zo raakte ik ook de hinderlijke lantaarnverlichting op rechts kwijt.

Wel mooi dat hij zo uitgebreid verlicht is, deze brug. Ik heb alleen de pilaren zelf ‘rechtgezet’ in Lightroom, want met de groothoeklens krijg je wat vertekening.

Hier nog een detail en in de verte nog het zicht op het Wilhelminaplein en de KPN-toren.

Hierna liep ik het trappetje even verder weer op en liep ik richting de Willemsbrug.

Als je goed kijkt zie je tussen de rijbanen in een vluchtstrook, waar je een mooi zicht had op de brug en wat kon spelen met de voorbijrazende auto’s en de verlichting daarvan. Dan krijg je mooie lange strepen licht op je foto. En omdat ze aan beide kanten aan je voorbij rijden, is de ene kant dus met witte lichtbanen en de andere kant met rode. Als je het tenminste een beetje kon uitkienen dat er beide kanten auto’s langskwamen op dat moment.

Deze foto’s zijn dus ook geen HDR foto’s, maar wel met een lange sluitertijd van tussen de 15 en 20 seconden. In bovenstaande foto vind ik de voorste twee straatlantaarns wel hinderlijk. De ‘sterretjes’ in de verte vind ik wel fraai. Mooi verdwijnpunt richting de horizon.
Dus ik ben toch nog een klein stukje verder gelopen naar het einde van de vluchtstrook.
Waar de volgende twee lantaarnpalen net zo hinderlijk zijn… Ik heb toch een groot diafragma getal gebruikt. Van dichtbij werkt dat misschien toch niet goed genoeg.

Ik liep weer terug over de vluchtstrook richting de hefbrug en daar gingen de auto’s de bocht om. Ook leuk om daar nog even met de voorbijgaande auto’s te spelen natuurlijk.

Even later stapten we weer in de auto en reden we onder de Willemsbrug door naar de kop van het Noordereiland. Ook hier weer gespeeld met lange sluitertijden. De takken van de bomen geven een mooi bewogen effect, je ziet ze nog net door de verlichte tuien van de Erasmusbrug, anders was het niet opgevallen tegen de zwarte lucht. Ook hier even gewacht tot de lichtshow weer het woordje R’dam liet zien. Alsof je anders niet weet waar deze foto is genomen, haha!

De meeste foto’s maakte ik landscape, maar voor onderstaande foto heb ik de camera toch even gekanteld. Het stoort mij niet dat de Erasmusbrug er daardoor niet helemaal op staat, ik was meer geboeid door de lucht. Op de een of andere manier werkte deze compositie voor mij, in combinatie met die vlekkerige lucht. De tuien verdelen de foto diagonaal in tweeën.

Vanaf hier had je ook mooi zicht op de Maastoren (links) en het Wilhelminaplein aan de overkant van het water. Ook nu weer is het duidelijk waar we waren 🙂

Ik stond hier onder een lantaarnpaal, dus de straat werd mooi mee verlicht bij een lange sluitertijd. Het heeft wel wat, de lijntjes schuin omhoog naar rechts richting de horizon, en de tuien van de Erasmusbrug juist schuin omlaag naar links. Ook hier stoort het mij niet dat de brug er iet helemaal op staat.

Ook nog wat geëxperimenteerd met beweging en selfies 🙂

En een selfie met de Iphone voor het thuisfront kon natuurlijk niet ontbreken. Al is de kwaliteit beduidend minder dan de Sony…

Er was ook nog een soort verhoging met daarin een patroon van rondjes. Het leek me leuk deze op de foto te krijgen met als achtergrond de Erasmusbrug. Hieronder de probeersels.

Hieronder is de voorgrond wat duidelijker aanwezig. Ik vind het een grappig detail.

En als allerlaatste heb ik nog even gespeeld met beweging. Een sluitertijd van 5 seconden en verder in die tijd de camera zoveel mogelijk bewogen. Dit was dus niet meer met de camera op statief. In de nabewerking alle kleurtjes nog een beetje opgepimpt en dan krijg je onderstaande leuke effecten.

En met nog een laatste opname sloot ik deze ‘bewogen’ avond af, qua fotograferen met de DSLR dan.

Het was inmiddels al rond een uur of zeven en we waren de rest van de groep al kwijtgeraakt. We besloten nog ergens wat te gaan eten voordat we weer richting Nieuwkoop gingen. Het werd Hotel New York. Ik was er eerlijk gezegd nog nooit binnen geweest. Alles was nog een beetje in de kerstsfeer daar. We moesten heel even wachten op een tafeltje, maar uiteindelijk kregen we een mooi plekje met een heuse tafelheer. En het eten was er ook vrij snel. Ook niet al te gek duur, en erg smakelijk allemaal. Je schijnt hier trouwens ook heel goed te kunnen high-tea’en, begreep ik, dus dat is iets wat ik nog een keer met vriendinnen wil gaan doen.

Het was enorm gezellig met Theo, Loes, Pim en Johan. Ook heb ik iedereen weer een beetje beter leren kennen en mooie fotoverhalen gehoord. Fotograferen in groepsverband is eigenlijk wel iets wat ik heel erg leuk vind. Op zich kan ik me goed zelf vermaken als ik eenmaal bezig ben, maar het is leuk om af en toe eens te sparren met andere fotografen, of wat tips en trucs uit te wisselen. Daardoor leer je ook weer anders kijken of kun je anderen op weg helpen. Ik plan eigenlijk niet zoveel fototrips voor mezelf. Dus op deze manier kom ik toch nog eens ergens en komt de camera wat meer uit de tas.

Ik ben benieuwd naar de fotobespreking, deze is woensdag 22 januari. Ik heb her en der al wat voorbij zien komen op social media, maar ik vermoed dat er toch een paar verrassingen te zien zullen zijn. Want al loop je met twintig fotografen hetzelfde rondje, je krijgt toch 20 keer een andere blik te zien. En de andere groep heeft volgens mij net wat andere plekjes nog bezocht. We gaan het zien, die foto’s van 010!

Zaterdag 7 december ging ik met oud collegaatje Miranda van het Amsterdam UMC op fototocht in Haarlem. We hadden eigenlijk al eerder een fototocht gepland, maar dat kwam steeds toch niet lekker uit, maar nu uiteindelijk wel.

Ik besloot dit keer eens met het OV te gaan, want er was kerstmarkt in Haarlem Centrum, dat leek me erg druk, dus weinig parkeerplek. En als je dan de weg niet kent voor alternatieven… Dus lekker relaxt met de bus. Die had dan wel weer wat file in de stad, dus iets later dan gepland ontmoetten we elkaar in een warm cafeetje voor koffie en wat lekkers. En eventjes fijn bijpraten natuurlijk! Miranda is al een tijdje weg bij het AMC, maar we hebben altijd fijn samengewerkt, veel gelachen ook. En nu hebben we ook een gezamenlijke hobby, fotografie.

Via het station liepen we richting de kerstmarkt. Het was al gezellig druk, dus het was wel een beetje op je spullen letten en tussen de menigte door zoeken naar leuke plaatjes. Al snel kwamen we deze leuke kerstkabouters tegen (ok, het zijn waarschijnlijk kerstmannen, maar ik heb nu eenmaal iets met kabouters).

Miranda en ik hadden het tijdens de koffie al over creatief met hout etc. Maar dit is dus iets wat ik zelf ook wel eens zou kunnen maken. Leuk voor bij de voordeur. En papa heeft vast nog wel wat leuke boomstammetjes in de houtstapel liggen…
Op de kerstmarkt stonden heel veel leuke eet- en drinkkraampjes. Deze Spaanse churros kraam verwacht je daar dan weer niet. Grappige snacks wel, die patato tornado chips. En een vrolijk fotografieonderwerp.

Hieronder een foto met wat meer details. Het ziet er wel smakelijk uit. Zal wel naar chips smaken, vermoed ik. Er ging in ieder geval een bak aan kruiden overheen. Goed voor de drankomzet…

Maar dan de snoepkraam, met al zijn vrolijke kleurtjes. Kijk dat kindje op rechts eens blij zijn. Als een kind zo blij in een snoepwinkel, heerlijk toch?

Dat kerstdecoratie niet alleen maar groen, rood en wit hoeft te zijn bewijst onderstaande leuke plank maar weer eens. Het zou wat voor mijn zus zijn, die is gek op aquablauw. Maar we kwamen niet om te shoppen, dus ik maakte er maar een leuke foto van. Het blauw steekt mooi af bij het gele zeil. En op rechts nog net een doorkijkje naar de rest van de kraam en de gezellige kerstlichtjes. December is wat betreft wel een gezellige maand.

In de straten hing ook sfeerverlichting, in de vorm van de kerktoren. Ik probeerde de toren er precies in te vangen, is ook leuk gelukt. Jammer dat het nog een beetje te licht was, de lampjes komen er nog niet zo mooi uit nu. Maar wel een grappig effect zo.

Op facebook ben ik lid van twee themafotogroepen. Een ervan had het thema etalages. Onbewust loop je dan toch met dat thema in je hoofd. En af en toe zie je dan iets wat je aanspreekt. Zou er echt iemand zo’n rode kerstboom in de huiskamer hebben staan? Of is dit echt puur winkelversiering? Op de computer thuis viel me die man links op de bank pas op. Die is vast aan het wachten op vriendinlief die aan het passen is…

Zoals je ziet is het al lekker druk op de kerstmarkt, hieronder een sfeerbeeld met zicht op de kerk.

Op het grote plein bij de kerk was het ook gezellig druk. In de verte zag ik al onderstaande verlichting. We moesten op een bankje klimmen om het er goed op te krijgen. De kraam is een beetje een stoorzender, maar eronder zie je dan wel weer leuk de mensen en de lichtjes.

Toen we een stukje doorliepen hadden we toch nog een leuker doorkijkje op de verlichting. En dat dan de zorgverleners net aan komen lopen is dan wel weer een kadootje, als je zelf ook in een ziekenhuis werkzaam bent (zij het dan administratief). Maar verder is gewoon leuk om te kijken naar die mensen op de markt. Iemand met zijn telefoon en oortjes in. Echt iets van het huidige tijdperk.

Hier is Miranda in actie. Zij maakte er trouwens ook een aantal van mij.

In deze actie maakte ik volgens mij onderstaande foto van de kerk. Ik sta hier nog op dat bankje.

Eigenlijk is het best nog wel lastig om in die menigte leuke fotomomentjes te vinden. Je hebt niet echt de ruimte om uitgebreid te fotograferen, er loopt altijd wel iemand door het beeld heen. Maar we werden wel veelvuldig aangesproken, we waren eigenlijk de enigen met een camera om de nek. Het leverde wel weer leuke kleine gesprekjes op. De sfeer op de kerstmarkt was dan ook zeer gemoedelijk.

Hierna besloten we eventjes ergens wat te gaan eten, een warm soepje met een salade om weer een beetje bij te komen. En ook de drukte een beetje uit de weg te gaan. We vonden een lekker rustig restaurantje waar we een uurtje honderduit hebben zitten kletsen. En toen we weer buiten kwamen, was het al bijna helemaal donker! Ik dacht eigenlijk dat het dan wel gedaan was met foto’s maken, mijn camera begint bij ISO 400 al te barsten van de ruis.

Maar ik besloot het toch maar te proberen, want het zag er allemaal zo leuk uit met die lichtjes. Veel meer sfeer dan eerder op de middag. Allereerst maar de toren op de foto gezet. Die was ook mooi verlicht zo.

En het valt me eigenlijk nog alles mee. Bovenstaande foto is genomen bij ISO 640 (diafragma F3.5 en 1/60 seconde) en in de nabewerking heb ik de ruis geruduceerd in Lightroom. Toch best een mooi resultaat!

We liepen nog een rondje over de markt. Hier speelden we nog wat met de witbalans. Bij de marktkraam hieronder zette ik hem op “gloeilamp”, dan kreeg ik meer de kleuren op de foto zoals ik ze ook daadwerkelijk zag. Dat kwam natuurlijk door die bolverlichting. Natuurlijk kun je in Lightroom altijd nog de witbalans aanpassen. Maar ik wilde het verschil even aan Miranda laten zien. Zij heeft haar camera nog niet zo lang en dan is het leuk om wat dingetjes aan te kunnen reiken en al doende te kijken waar alle instellingen te vinden zijn en wat het doet. Zo heb ik ook veel van andere fotografen geleerd. Dat is het leuke van samen fotograferen, vind ik.

Het was trouwens verbazingwekkend hoe vol het terras zat. Er zijn wel wat terrasverwarmers, maar het was echt niet warmer dan een graad of 8, schat ik in. Van alcohol word je vanzelf warm, denk ik 🙂

En hier nog een plaatje van de leuke Haarlem-verlichting in het donker. Nu komt het wel veel beter uit. Ik kreeg er nu echt een beetje aardigheid in, in fotograferen in het donker. Alles was zo leuk verlicht…

Miranda had nog niet echt iets met nachtfotografie gedaan, dus dit was ook gelijk een leuke oefening voor haar. Haar camera ging trouwens moeiteloos om met de hoge ISO waarden. Hieronder nog even een ‘Groeten uit Haarlem’ plaatje, ter herinnering. Ik versprak me eerder die middag, ik zei Alkmaar-verlichting i.p.v. Haarlem-verlichting. Geen idee hoe ik daarbij kwam. Maar vanaf toen was het dus Alkmaar, hihi.

We liepen weer een beetje richting station. Het was nog steeds gezellig druk in de straten rondom het kerkplein. Een foto van de gebakkraam kan dan natuurlijk niet ontbreken.

Ik maakte nog een foto van de kerstboom op het plein. Ik wilde wel de wegwijzer erbij hebben, dan heb je meteen een idee waar de foto is genomen. Die mevrouw linksonder keek ook wel leuk in de lens op dat moment. Maar dat zag ik bij thuiskomst pas. Toch wel een gelukkie.

De andere decemberverlichting met de kerktoren was nu ook veel beter zichtbaar. Jammer dat ik er niet aan gedacht heb dezelfde foto van eerder die middag nog eens te maken, maar we namen ook een andere route terug, dus het had ook niet gekund.

Deze etalage viel me dan wel weer op. Niets nog met kerstsfeer. Lekker sjiek wit. Deed de naam van de winkel (Vanilia) eer aan.

Op een podium stond nog een koperkwartet te spelen. Altijd erg sfeervol. Ze hadden van die heerlijke foute kersttruien aan met dito mutsen. Hoort er bij tegenwoordig.

En nog een foto voor het thema etalages. Nu hele andere lichtjes. Wat zal zo’n winkel aan stroomrekening hebben vraag ik me dan wel eens af…

Een etalage van een heel andere orde was die van “Bij Babette”. Hier kun je heerlijk high tea-en (wat een zaligheid in de etalage!) en ze verkopen ook eigen teablends, zag ik later op hun website. Ik heb wat fotootjes op hun Facebookpagina geplaatst, maar die moeten ze nog goedkeuren voor publicatie. Benieuwd of ze het leuk vinden.

Het liep al tegen zessen, maar de sfeer op de kerstmarkt zat er nog steeds goed in. Bij dit kraampje kon je ook buiten zitten en geniet van glühwein, warme choco en een broodje worst. Supergezellig tafereeltje toch?

Her en der hing er ook leuke kerstversiering aan de kramen. Deze lantaarn vond ik wel heel sfeervol.

Miranda attendeerde me op de houten sneeuwvlokken. Ik maakte deze met diafragma F3.5 en ISO 2000. Door het kleine diafragmagetal werden de sneeuwvlokken er achter onscherp en dat was ook mijn bedoeling. En het valt me echt alles mee met de ruis in de foto. Uiteraard heb ik deze wat gereduceerd en wat meer zwartpunten in de foto gedaan. Is hier helemaal niet storend. Mooi kerstsfeertje zo.

Wie liepen weer terug richting station, de kerstmarkt definitief achter ons latend. Het was inmiddels al bijna kwart voor zeven. Time flies when you’re on fotohunt 😉

Bij Jetties zag het er wel heel gezellig uit binnen. Ik probeerde eigenlijk scherp te stellen op de mevrouw in het raam met de telefoon in haar hand, maar zie dat de scherpte wat verder weg ligt. Jammer. Maar toch een leuke foto.

Ik waagde me nog even op het midden van de weg, het was nu even rustig daar. Ik wilde namelijk toch nog even een mooi plaatje van de verlichting maken, zo richting de kerstmarkt en het station in de rug. Zeer geslaagd, al zeg ik het zelf.

En met die laatste foto kwam dan toch een einde aan deze gezellige middag. Het was leuk om zo samen door de stad te banjeren en wat bij te kletsen en te fotograferen. We hebben toch wel wat dingen gemeen. We gaan zeker nog een keer samen op fototocht en ook een keertje samen een workshop volgen, ergens in het nieuwe jaar. En naar Haarlem ga ik zeker nog wel een keertje, gezellig winkelen met Paul en weer eens naar het Frans Halsmuseum. Het is een gezellige stad, je kunt je er best een (mid)dagje vermaken.

Al met al weer een leuke fototocht. Ik heb toch ook wel weer wat geleerd, dat ik niet te bang moet zijn om die ISO omhoog te schroeven, zeker bij nachtfotografie. In de nabewerking heb ik gezien dat de ruis best gereduceerd kan worden en zeker bij internetkwaliteit zoals hier op mijn website is er bijna niets van te zien. Misschien wordt dat bij afdrukken anders, maar ik was dat voor deze foto’s niet van plan. Gewoon meer doen dus.

En het viel me trouwens op dat ik ondanks de drukte toch nog heel veel leuke sfeerplaatjes heb weten te maken. En pas later op de middag toch ook nog wat meer detailfoto’s. Ik heb me niet zo op de mensen dichtbij geconcentreerd. Al had ik er wel een paar op de foto willen hebben, waarbij ik net te laat was, of er te veel mensen voor of langs liepen waardoor het moment voorbij was. Kortom, ga lekker de straat op dezer dagen met je camera, ook al is het vroeg donker, je kunt echt wel mooie foto’s maken!

Zaterdag 9 november ging ik met Fotoclub Nieuw Perspectief naar het Scheepvaartmuseum in Amsterdam. Ik was er nog nooit geweest, dus het was een mooie gelegenheid om er eens te komen. Het thema van deze maand bij deze fotoclub is “lijnenspel”, dus ik ging deze dag specifiek op zoek hiernaar. En werkelijk, waar ik ook keek, overal waren wel lijnen aanwezig! In deze blog dan ook geen technische verhalen, ik neem ik jullie deze keer mee in mijn speurtocht naar lijnen en composities met lijnen.

Na onze jassen en rugzakken in de garderobe achtergelaten te hebben, kwamen we in de centrale hal al meteen een walhalla aan lijnenspel tegen in het dak. Een enorme stalen constructie met glas en ook lichtpuntjes er in. Echt heel bijzonder. En ergens fijn dat het bewolkt/regenachtig was, want nu was er een egale lucht, zonder al te veel licht.

Keek ik in bovenstaande foto nog recht ophoog, op het midden van het plein, in onderstaande foto keek ik schuin naar een hoek. Bijna alle rechte lijnen in deze compositie trekken naar het midden, op ongeveer 1/3 van de foto. Ik dacht er eerst nog een bepaalde symmetrie in te ontdekken, maar dat is niet helemaal zo. De dakkapelletjes wijken net iets af.

Ik merk dat ik het mooier vind dergelijke foto’s in zwart wit om te zetten. Dat geeft ergens rust aan de compositie. En daarnaast was de lucht toch al grauw en de stenen ook grijs. Dus heel veel kleur zat er ook niet in de oorspronkelijke foto’s.

In de ramen zag ik de weerspiegeling van de staalconstructie van het dak, waarmee je dus een lijnenspel in het lijnenspel van de ruitjes weerspiegeld ziet. En de stenen doen ook mee met een horizontaal lijnenspel. Volgens mij dus een geslaagde themafoto. En hij deed het ook weer het beste in zwart wit.

We hebben nog eventjes met een suppoost staan praten en toen we zeiden dat we van een fotoclub waren, gaf ze voor de grap aan dat ze wel model wilde staan. Dit liet ik me geen twee keer zeggen en ik vroeg haar even model te staan in de centrale hal. Haar blauwe jas steekt mooi af tegen de nogal kleurloze ruimte. Maar hierdoor is het wel meteen duidelijk waar we ons bevinden. Een erg leuke foto, al zeg ik het zelf. Ik denk dat ik hem ga sturen naar het museum. Dat zal ze best leuk vinden. Al heb ik geen idee hoe ze heette…

Na een laatste (net iets andere) foto van de centrale hal gingen we richting de noordkant van het gebouw. Om daar meteen tegen een indrukwekkende trap met, jawel, allerlei lijnen aan te lopen.

Door de ramen zie je nog een historisch schip liggen. Maar zonder jas was dat geen optie, ik klom naar boven. Daar had je mooi uitzicht op het schip. Ik nam een beetje afstand van het raam en maakte onderstaand doorkijkje.

En nog maar weer een foto van een trap. Er waren een hoop fotogenieke trappen in het museum. Ik heb er veel foto’s van gemaakt. Ook een beetje met dat thema in mijn hoofd natuurlijk. Normaal gesproken had ik misschien niet eens foto’s hiervan gemaakt. Zo zie je maar weer, door anders, of juist gericht, te kijken, kom je ineens met heel andere foto’s thuis dan normaal gesproken.

Het licht maakte dat de trappen een gelige uitstraling kregen. Ik had de witbalans nog op bewolkt staan (zag ik achteraf). In de nabewerking heb ik bij elke trap wat aan de lichtbalans gesleuteld (als je in RAW fotografeert, dan kun je de witbalans achteraf bij het nabewerken nog aanpassen) en in onderstaande foto ook aan de kleurenschuifjes in Lightroom. Zo vond ik het aquablauw wat mooier dan de oorspronkelijke gelige lichtgloed. Ook deed ik nog wat aan het perspectief, dat kun je in Lightroom ook nog aanpassen, ik gebruikte de optie met hulplijnen.

Weer terug in de centrale hal zag ik onze driekleur fier wapperen in de wind en regen.

Er zat een mevrouw rustig een boekje te lezen in een van de galerijen. Hier zie je ook goed het verschil tussen het daglicht wat van links door de bogen valt en de gelige verlichting in het museum.

Hieronder nog een doorkijkje naar de centrale hal. Het lijkt wel een winkelcentrum in Parijs ofzo. Een sfeervol pleintje, er gebeurt van alles. Rechtsonder zie je nog een fotograaf bezig.

Ik liep een andere vleugel in met, jawel, weer een trappenhuis. Hieronder eentje met een mooi doorkijkje naar buiten.

Op één van de verdiepingen kwam ik in een zaal met allerlei instrumenten die zijn gebruikt in de scheepvaart. De zaal was wel heel donker, met zwarte muren die als een sterrenhemel met lichtjes was bekleed. De vitrines waren blauw verlicht, het leek wel een soort sprookjeswereld en de instrumenten in de vitrines leken bijna te zweven. Echt heel mooi gedaan.

Maar ook moeilijk om te fotograferen, zo uit de hand, zonder statief. Ik heb de ISO flink op moeten schroeven, tot 800, en de ruis die ontstaat op de koop toe moeten nemen. De sluitertijd bij deze foto’s lag op 1/60 seconde, het diafragma was F4.

De mooiste zet ik hier (nog) even niet neer, die ga ik op de clubavond laten zien. Er lezen een paar mensen van de betreffende fotoclub mee op mijn blog 😉

In een andere zaal zag ik allerlei mooie ornamenten van oude schepen. Bijzonder dat ze de tand des tijds hebben doorstaan. En wat een vakwerk. Er zullen niet veel mensen meer zijn die dit soort dingen nog kunnen en doen, denk ik wel eens. Mijn oog viel nog op onderstaand bord. Boksol, wat een rare naam, dacht ik. Op een bordje las ik dat het verbastering van Botshol was. Tegenwoordig een natuurgebied bij Vinkeveen.

Op mijn weg naar beneden kwam ik nog een heel mooi idyllisch doorkijkje naar buiten tegen. Ik vond het bijna een soort schilderij, die herfstbomen door het raam en de boog als omlijsting. Voor de grap dan toch maar het moderne bordje met de richting van de nooduitgang er op laten staan. Ik had het ook weg kunnen laten, maar vond het wel grappig. Hard naar beneden rennen, zegt het bordje. Dwars door het raam en dan ren je dus zo de gracht in…

In bovenstaande foto zie je nog net de witte luiken van het raam. Die zijn niet meer in gebruik, er staat immers een trap tegenaan. Maar ik zag er wel weer een leuk lijnenspel in van rijtjes met nagels. En de reflectie van het raam en de trap in de glimmende lak vind ik ook een mooi detail.

En zo kwam ik weer beneden. Ik keek nog even vlug door het raam van de enorme bibliotheek. Ook daar kun je weer een lijnenspel in ontdekken.

In de hal stonden een paar mensen van de fotoclub te wachten. Er gingen er al een paar naar huis, waaronder degene waarmee ik mee reed. Ik denk dat we zo’n twee en een half uur in het museum zijn geweest, hooguit. Maar ondanks dat ik nog lang niet alles gezien had, heb ik in die korte tijd wel heel veel leuke foto’s kunnen maken. Je kunt er als fotograaf dus echt je hart ophalen. En zonder dit uitje van de fotoclub was ik er waarschijnlijk niet met de spiegelreflexcamera naar toe gegaan en had ik alles met de Iphone vastgelegd. Nu heb ik toch mooier, kwalitatief beter herinneringsmateriaal.

Overigens was het museum echt de moeite waard om gewoon te bezoeken. Ik ben er maar een paar uurtjes geweest, maar heb bijvoorbeeld erg genoten van een prachtige fototentoonstelling van Kadir van Lohuizen over o.a. de consequenties van de stijgende zeespiegel. Zeer de moeite waard!

En het regende zo hard dat we er niet eens aan toe zijn gekomen om de historische schepen buiten te bezichtigen. En ik ben nu in sneltreinvaart door het gebouw heen gelopen en heb nog maar de helft gezien. Ik ga er dus zeker nog eens naar toe, maar dan wel op een mooie dag. In de buurt van het Scheepvaartmuseum ziet het er ook verrassend gezellig uit, nieuwe woningen, leuke eettentjes. Op het to do lijstje voor de zomermaanden 2020 dus!

En na een laatste Iphonefoto van, alweer, een lijnenspel in een nieuwbouwflat, stapten we weer op de tram en gingen we huiswaarts. Een leuke ochtend, ondanks de regen. Echt museumweer. En ook nog eens leuke foto’s gemaakt!

Afgelopen weekend waren we bij vrienden in Rijsbergen. Eerst gezellig gegeten met elkaar en daarna zeer competitief getriviant tot in de late uurtjes. En de volgende morgen na het ontbijt nog even lekker het bos in geweest met een gedeelte van het cluppie. Ik had de camera meegenomen, just in case, en het was me toch een mooie herfstwandeling. Wel bewolkt en wat nevelig, maar het was droog en zeker niet koud. En nog wat mooie plaatjes kunnen schieten ook!

Ik denk dat het elfenbankjes zijn, maar ik ben geen paddenstoelenkenner. Ik vind het wel een mooi gezicht, zo op die oude boomstronk. Kabouterstoeltjes…

De blaadjes beginnen al te vallen, maar heel veel bomen zijn eigenlijk nog hartstikke groen. Dat levert wel een mooi kleurenpalet op.

Er kwam een paardenkar aan in de verte, in een mooi laantje. Nog best lastig dit zonder mensen op de foto te krijgen, het was best druk in het bos zondagmorgen.

Maar het is toch gelukt, een vredig leeg bospaadje. Met mooi strijklicht was het nog perfecter geweest, maar dat zat er deze morgen niet in, helaas.

Een staande versie, dat heeft toch ook wel wat. Duidelijk een verdwijnpunt richting de horizon.

Iemand een idee wat dit voor paddenstoelen zijn? Ik heb het nog niet kunnen ontdekken op internet…

In Rijsbergen is op 4 oktober 1944 een aantal verzetsstrijders en het gezin van de boswachter omgekomen / gevangen genomen op deze plek. Zeer indrukwekkend en triest verhaal stond hier vlakbij op een bord. Bijna niet voor te stellen hoe dat geweest moest zijn. 75 jaar later is deze gebeurtenis herdacht. Het is en wat trieste aanblik, de overblijfselen van die herdenking…

De fundering van het huis van de boswachter is nog bewaard gebleven.

Zo’n opengebarsten kastanje is toch ook wel een mooi fotografie-onderwerp. De kastanje zelf glimt van de regen.

Nog nooit gezien, deze paarse paddenstoelen. Maar hij is niet zeldzaam ofzo, volgens Wikipedia. Maar wel mooi.

En dit is dan een gedeelte van de Triviantclub, zoals ik deze vriendenclub ook wel noem. Meestal bezoeken we op de zondag na zo’n Triviantnacht een dierenpark, maar de boswandeling was ook wel fijn. Dribbel was ook gezellig mee, nog lastig op de foto te krijgen, hij wou niet echt poseren. En dankzij Dribbel ook nog twee eekhoorntjes gezien. Roetsj, de boom in, dat wel.

Vreemd bordje op de route. Geen idee wat het betekent, maar het apart is het zeker. Het was weer een fijne boswandeling en een mooie afsluiter van een leuk weekend in het Brabantse land. En ook nog eens 8,9 kilometer gewandeld. Best gelopen!