Drup drup drup!

Sinds kort bezoek ik ook de clubactiveiten van Fotogroep Nieuw Perspectief uit Nieuwkoop. Zij organiseren laagdrempelige activiteiten, waar je per keer aan deel kunt nemen voor een bepaald bedrag. Je hoeft dus geen lid te worden. Afgelopen zaterdag hadden zij een workshop druppelfotografie. Een clublid die hier veel ervaring mee had, had zijn apparatuur en stellage meegenomen en met zijn camera mochten we dan zelf foto’s maken, met je eigen kaartje. Die was ik heel suf vergeten, maar gelukkig mocht ik op het kaartje van iemand anders en vanavond kreeg ik de foto’s via de e-mail.

Mijn intentie was om te leren wat er allemaal komt kijken bij het fotograferen van druppels. Ik heb het wel eens tijdens een cursus gedaan, maar daar had men een soort laserapparaat wat de flitsers deed afgaan om het moment dat de druppel door de straal heen kwam. Dus dat kon ik niet thuis na doen zonder flinke investering. En ook deze ochtend werd er gewerkt met een speciaal apparaatje waarop je moest drukken voor elke druppel naar beneden viel. Later werd het apparaat op een continue druppel gezet, want het was wel lastig om én op een knopje te drukken, én op de afstandbediening te drukken op het juiste moment. Nu heb ik zelf natuurlijk niet die apparatuur, maar dat is volgens mij ook niet nodig. Je moet zorgen voor een constant druppelritme, dus dat kan met de kraan, maar ik heb ook wel eens gelezen dat je met een speld een klein gaatje in een boterhamzakje met water kunt prikken en dan komt er ook een bepaald druppelrite op gang. Een infuusdruppelaar is ook nog een optie, maar dan moet je connecties hebben. Maar die tip van het boterhamzakje is iets om eens lekker thuis te gaan proberen.

Wat heb je verder allemaal nodig:
– een witte achtergrond nodig (al kan een gekleurde achtergrond natuurlijk ook);
– iets waar je je druppelreservoir (zoals dat boterhamzakje met water) aan kunt bevestigen op hoogte;
– een glas met water in een lege ovenschaal (die het water opvangt dat over de rand gaat vallen);
– een afstandsbediening voor je camera;
– een flitser die los van je camera op de achtergrond staat gericht (afdekken met handdoek of een boterhamzakje er over heen voor de spetters);
– een trigger op je camera die de flitser op afstand kan laten afgaan.
– je camera op een statief.

Je kijkt waar de druppels precies vallen en daar richt je een voorwerp (bijvoorbeeld een breinaald) op, zodat je daar handmatig op kunt scherpstellen (manual focus functie op je lens). Want dat is wel een must. De instellingen tijdens de workshop waren F14, 1/160s en ISO 640. De brandpuntafstand was 60mm en als ik me niet vergis was het een macrolens.

Het was nog best lastig om op het juiste moment af te drukken. Daar moet je een beetje gevoel voor krijgen. Ik had uiteindelijk twee hele goede foto’s. De rest is ook wel mooi hoor, maar uiteindelijk wil je zo’n foto waar de druppel los in de lucht hangt, nadat ie in het water is gevallen. Helaas was de camera van het clublid ingesteld op jpeg i.p.v. RAW, dus ik was iets beperkt in de nabewerking, maar desondanks toch een heel mooi eindresultaat:

Er werd hier trouwens water met limonadesiroop gebruikt, maar je kunt natuurlijk eindeloos variëren met vloeistoffen en kleurstoffen (ecoline in water, druppelen met melk of gekleurde druppels in melk). We kregen naderhand op de e-mail nog een tip om Ceylonthee te gebruiken voor een goudgeel effect. Binnenkort maar eens lekker aan de slag met alle tips en het geleerde. Voor wie het ook gaat proberen, laat even weten of het gelukt is, en als je nog tips hebt, deel ze hieronder via het commentaar. Leuk om van elkaar te leren!