Helaas, aan elke leuke fototrip komt een eind, zo ook aan ons weekendje op Texel. Om tien uur moesten we het huisje uit zijn, en na een relaxt ontbijt pakten we onze spullen in de auto, leverden we de sleutel in en gingen op weg richting de veerboot. Onderweg zijn we toch nog even gestopt om nog een foto te maken van zo’n typische schapenboet. We hadden er al eentje op de foto gezet bij de kerk van den Hoorn, maar we kamen deze nog tegen:
Het was wederom erg mooi weer, maar wel koud, met een gure wind. Dus we hebben niet heel lang de tijd genomen voor de foto. Maar toch genoeg om goed te kijken naar de beste compositie, etc. Ik koos er hier voor de schapenboet te centreren en ook de horizon in het midden te zetten en de ‘regel van derden’ deze keer aan mijn laars te lappen. Het hekje rechts op de voorgrond zorgt voor diepte in de foto, de sloot en het gaashek in het weiland zorgen voor een verdwijnpunt naar links in de horizon. Dat de kleur van de lucht en wat wolken weerspiegelen in het water vind ik zelf heel erg mooi. Al met al een heel hollands beeld en een mooi begin van onze derde dag op Texel.
Voordat we weer met de boot naar het vasteland vertrokken, zijn we nog een paar uurtjes de natuur in getrokken met ‘natuurgids’ Sjaak. Niet ver van waar de boot vertrekt ligt een groot natuurgebied, de Hors. Daar hebben we een mooie wandeling gemaakt van een paar uurtjes. We begonnen op de dijk bij een uitkijkpunt. Daar maakte ik deze foto:
Hierbij heb ik de lucht wel wat extra bewerkt, om het een beetje dramatischer te maken. Het was op dit moment even een donkere lucht, met niet heel veel kleur in het landschap. Door de horizon weer in het midden te plaatsen, geef ik zowel het landschap als de lucht de aandacht die ze verdienen. Texel is echt prachtig…
Vanaf het uitkijkpunt gingen we een wandelpad op wat een beetje naar beneden liep. Hierdoor liepen we uiteindelijk heerlijk in de luwte van de duinen en hadden we geen last van de harde koude wind. Het was heerlijk aangenaam en daardoor kreeg ik ook meteen weer zin om de camera erbij te pakken en om me heen te kijken. We liepen redelijk beschuit, met niet veel weids uitzicht. Hierdoor werd ik een beetje gedwongen eens wat meer naar de details te kijken.
Ik heb (nog) geen macrolens, maar met mijn 24-70mm lens van Sigma kan ik ook van redelijk dichtbij foto’s maken. Zo zag ik deze afstervende, maar toch nog kleurrijke braam op een tak met wat meer afgestorven bramen. Als je goed kijkt zie je de spinrag, waar nog een mooi pluisje aan blijft kleven. Door een klein diafragmagetal te gebruiken, werd de achtergrond mooi vaag, al zie je nog steeds wel wat gebeuren daarin. Dat ook de tak zelf niet overal even scherp is, komt door de beperkte scherptediepte. Verder valt er prachtig daglicht op de bramentak. Ik vind het zelf een erg mooi beeld. Normaal gesproken loop je hier tijdens zo’n wandeling waarschijnlijk gewoon voorbij. Maar vandaag dus niet.
De wandeling was verder heerlijk. We kwamen niet heel veel levende dieren tegen, maar wel veel vogelskeletten. Waarschijnlijk door vossen of grotere roofvogels veroorzaakt. Echt elke honderd meter kwamen we wel zo”n minislagveld tegen. Heel in de verte zagen we ook nog de Schotse Hooglanders op een heuvel. Marja had een mooie telelens te leen gekregen en die heeft ze even uitgeprobeerd. Door de stevige wind was het bijna niet te doen daar een niet-bewogen foto van te maken. Al met al was het leuk ze toch even gespot te hebben.
Ik zag fotomaatje Jolanda verderop al een tijdje bij een struik staan, waar hele mooie kleine bloesembloemetjes in bleken te zitten. Bijna winter was het, maar dan toch van die mooie dappere roze bloemetjes! De natuur is toch wonderbaarlijk… Het was nog best lastig om ze goed op de foto te zetten met de wind, maar het is gelukt (met 1 hand vasthouden en de andere hand de foto maken). Hier heb ik het bloemetje wel op 1/3 van de foto gezet, en de horizontale tak ook. Doordat het vlak rechtsboven vrij rustig is, kijk het prettig van links naar rechts over de foto.
De laatste foto die ik wil laten zien is die van een distel in bloei. Een klein plantje, in onze tuinen als onkruid te bestempelen, wat hier in de duinen stond te bloeien onder de struiken. Deels al uitgebloeid (pluis), deels nog in knop en deels volop in bloei. Je ziet de stekels aan de blaadjes, die ‘raak me niet aan’ uitstralen. Hier moet je inderdaad alleen maar naar kijken. En mooi op de foto zetten natuurlijk! Ook hier gebruikte ik weer een klein diafragmagetal, voor een onscherpe achtergrond. Bijkomende reden was ook dat het redelijk donker was daar onder de struiken, dus ik moest wel, om voldoende licht op de censor te krijgen.
Op het laatste stuk van de terugweg passeerden we nog een heel mooi roodborstje, wat heel lief bleef zitten terwijl ik er voorzichtig voorbij liep. Hierdoor lukte het vogelfotograaf Sjaak daar een paar prachtige foto’s van te maken. Een heel mooi einde van een wederom een fantastische fotodag op Texel. We stapten uiteindelijk weer in de warme auto en gingen op weg naar de veerboot. Texel wat was je mooi en wat was het gezellig met mijn fotomaatjes!
Er is bijna niets leukers dan een paar dagen met je camera op stap met gelijkgezinden, kennis delen en elkaar mooie foto’s gunnen en tips en trucs delen. Wat mij betreft voor herhaling vatbaar!
Een mooi reisverslag van een fantastisch fotoweekend. Het toverde een glimlach op mijn gezicht. Wat hebben we gelachen, mooie foto’s gemaakt en het is zeker voor herhaling vatbaar.