Rotterdam by night, painting with light

In het weekend van 6 t/m 8 maart ben met ik met 4 fotomatties, waaronder 3 Masterclassmaatjes, op stap geweest. Lekker een weekend lang samen foto’s maken, foto’s bewerken en vooral van elkaar leren en praten over fotografie en andere dingen die ons bezig houden. Ons allereerste fotoweekend was een weekendje Texel en dat was zo leuk, dat smaakte naar meer. Vorige keer had Marja het weekend georganiseerd, deze keer hebben Jolanda en ik een programma in elkaar gedraaid. We hadden een B&B in Goudriaan gehuurd en een aantal interessante fotografie-onderwerpen gezocht, niet al te ver rijden daarvandaan in de omgeving. Rotterdam stond hoog op ons lijstje, vandaar dat we eigenlijk begonnen zijn om in die regio iets te zoeken. En voor de rest moest het programma voor ieder wat wils en vooral voor iedereen een leuke uitdaging bevatten. Deze blog gaat over de eerste avond van ons fotoweekend.

Na aankomst in de B&B en het aansluitende diner, goed verzorgd door Peter, stond op vrijdagavond de nachtfotografie in Rotterdam op het programma. Met Masterclass I zijn we al eens naar Rotterdam geweest, ook nachtfotografie, aan de kant van de Wilhelminakade. Toen kwamen we niet aan de Hef toe en het was een wens van de rest om die ook nog eens op de foto te zetten. Nu was ik laatst al eens geweest met Fotogroep Nieuw Perspectief uit Nieuwkoop. Dus ik had al wat voorkennis en we besloten de omgeving van het Noordereiland als uitgangspunt te kiezen. Waar ik de vorige keer alles met de groothoeklens heb geschoten, besloot ik nu de Sigma 18-70mm lens te nemen. Dan kon ik toch wat meer spelen met de zoom en deze lens is ook best lichtsterk.

We begonnen op de punt van het Noordereiland, met zicht op de Erasmusbrug. Er kwam een politiewagen met zwaailichten voorbij op de brug. Dat gaf een leuk effect met een lichtstreep van blauwe streepjes.

Omdat ik laatst al heel veel mooie foto’s had gemaakt vanaf de punt van het Noordereiland, besloot ik deze keer wat te oefenen met lightpainting. Dat is iets wat we met dit fotoclubje ook nog eens een keer willen gaan doen. Ik had van Sinterklaas een ledlampje gekregen wat je op je Iphone kunt klikken, zodat je bij selfies in het donker jezelf kunt belichten. Ik heb er nu mee ‘geschreven’. Aangezien ons fotoclubje een whatsappgroep heeft met “5 sterren” (het hoogste aantal wat je in Lightroom aan je foto’s kunt geven als beoordeling), leek het mee leuk daar iets mee te doen. Maar “5 sterren” schrijven met licht is nog niet zo eenvoudig… Hieronder de beste poging, met wat hulp van Marja:

Als je weet dat de foto’s ongeveer 30 seconden seconden belichtingstijd nodig hadden, dan snap je wel hoe lang we bezig zijn geweest. Dus ik heb het mezelf wat makkelijker gemaakt op het laatst. Slechts twee figuren, al is zo’n ster nog best lastig. De lichtbron moet je tussentijds even omdraaien, anders wordt het 1 brei van licht. Maar ik ben heel blij met het eindresultaat. Het is een leuk aandenken aan een heerlijke fotografieavond.

Hierna reden we richting de Willemsbrug. De vorige keer was ik aan de voet van die brug geweest, nu begonnen we onder de brug. En dat is meteen een heel ander perspectief. Dus daar heb ik toch een aantal mooie plaatjes kunnen schieten. Deze vind ik bijzonder fraai:

Door de lange sluitertijd lijkt het water wel een ijsbaan te zijn geworden. De weerkaatsing van de lichtjes op de kade vind ik mooi zo. In de foto hieronder heb ik iets meer ingezoomd. Ook deze foto vind ik erg mooi, misschien wel mooier dan die hierboven. Ik vind de Sigmalens zeker niet tegenvallen, qua details, ten opzichte van de groothoeklens.

Het werd tijd om ook eens omhoog te kijken naar de indrukwekkende stalen constructie van deze brug. Hieronder een paar foto’s met kikkerperspectief, zoals dat heet.

Die ‘sterretjes’ zijn de lantaarnpalen. Met een hoog diafragmagetal (F16) wordt het diafragma klein, waardoor je dit effect krijgt. Extra leuk tijdens dit sterrenweekend 😉

Ik nam de kolos ook nog van opzij gezien en probeerde daar wat symmetrie in te ontdekken. Ik vond het een mooi en abstract beeld, het deed me een beetje aan een vuurtoren denken.

Voor diezelfde muur die je hierboven ziet, probeerde ik weer even wat met lightpainting, just for fun. Dat ging wederom niet in 1x goed. Het is toch lastig om in spiegelbeeld te schrijven. Het grappige is dat je mij helemaal niet ziet, zelfs geen vage schim. Zo apart.

Hierna liepen we een parkje in, richting de Hef. Daar maakte ik onderstaande foto. Je hebt nu een goed idee hoe groot dat ding nu eigenlijk is. En wat is hij mooi verlicht. Echt een eyecatcher voor Rotterdam.

En vanuit datzelfde parkje had je ook weer een heel ander zicht op de Willemsbrug.

We liepen verder door het parkje en ergens konden we een dijkje op, richting de oude doorgang van de Hef (nu afgesloten). Van daaraf maakte ik onderstaande foto, die toch wel de foto van de avond is geworden (de 5 sterrenfoto), samen met nog een andere foto van de Hef (zie verderop).

Je ziet in het gras de krokussen opkomen, dat vond ik zo’n leuk detail! En ja, hoe kan het ook anders, 5 stervormige lichtjes in de lantaarnpalen op de voorgrond, mooie symboliek. Soms komt alles in een foto zo mooi samen…

De foto hieronder is iets verderop genomen, er stond nog een glijbaan op het dijkje waar de kids heerlijk vanaf kunnen roetsjen.

Als je je omdraait, dan sta je voor de ingang van de Hef, een brug met tunnelvisie, best grappig eigenlijk.

Daarna liepen we het dijkje weer af naar beneden en richting de kade, om de Hef er nog even helemaal op proberen te krijgen. Dat is eigenlijk niet te doen, je mist altijd wel een stukje. Maar dat is niet storend. Ik heb niet zo veel foto’s gemaakt hier, maar toch nog wel een hele mooie, met net weer een ander sfeertje dan de vorige keer:

En nog eentje iets verder weg. Op de kade zie je mijn fotomaatjes nog de geest uithangen. Dat krijg je met die lange sluitertijden en ze stonden nog redelijk stil, vandaar dat je ze ziet. De bovenste foto is trouwens de tweede 5 sterrenfoto van deze avond geworden. De lucht is net even wat mooier met de voorbijgaande wolken dan de foto eronder, die door de lange sluitertijd een soort vegen worden. Maar dat geeft de foto net dat beetje spanning, vind ik.

En tot slot heb ik nog een paar foto’s aan de voet van Willemsbrug gemaakt, met de voorbijgaande auto’s die lichtstrepen achterlaten. Zoiets had ik de vorige keer ook al gedaan, dus ik heb er niet heel veel gemaakt. In het geheel trouwens niet, ik had maar 70 foto’s en daarvan nog veel mislukte lightpaintingfoto’s. Ik dacht eerst dat de camera niet alles had weggeschreven op het geheugenkaartje, want voor mijn gevoel had ik al veel meer foto’s gemaakt. Maar met sluitertijden van 20 tot 30 seconden duurt het allemaal veel langer, dan lijkt het veel.

Na een laatste foto van de Willemsbrug gingen we via het parkje weer terug naar de auto. Door het vele stilstaat kregen we het toch wel koud, al was het qua temperatuur nog vrij zacht die avond. Het was inmiddels wel al tegen twaalven, en de volgende morgen moesten we om 5:15 uur in de auto zitten om de zonsopgang bij Kinderdijk te gaan fotograferen. Dat werd dus een heel kort nachtje! Maar hé, alles voor het perfecte plaatje.