Ons fotoweekend bood een gevarieerd programma, met nachtfotografie, Kinderdijk bij zonsopgang en op de zaterdagmiddag naar de Biesbosch. Aanvankelijk wilden we deze middag naar Dordrecht gaan en zondag naar de Biesbosch, ware het niet dat er slecht weer voor zondag werd voorspeld. En dan is lopen in de Biesbosch met je dure spullen niet zo’n goed idee. Dus we besloten het om te draaien en op zaterdagmiddag naar de Biesbosch te gaan. Fotomattie Sjaak is een echte natuurfotograaf, die veel weet van vogels en er ook bedreven in is om ze te spotten. Onder begeleiding van hem gingen we deze middag op avontuur in de Biesbosch.
Ik had een 70-200mm van mijn vader geleend, in de hoop dat dit genoeg telezoom zou zijn om de vogels goed in beeld te krijgen. Ik had geen idee hoe uitgestrekt de Biesbosch zou zijn en hoe dichtbij je bij de vogels zou kunnen komen. Soms is het ook goed om gewoon aan de slag te gaan met wat je hebt en daar creatief mee te zijn.
We parkeerden de auto op een plek waar een wandelpad richting een meertje begon. Het pad daar naar toe was ontzettend modderig en ik hield mijn hart vast dat ik niet met camera en al languit op mijn snufferd zou belanden. Net toen ik dacht, nou vind ik het niet leuk meer, werd het al minder en werd het pad wat beter begaanbaar.
Uiteindelijk kwamen we bij bij het meertje aan met een prachtig uitzicht. Maar voordat we daar waren moesten we nog wel door een kunstwerk heen. Waar je niet op mocht klimmen. Bummer… Misschien kun je er wel handig je baggerschoenen aan afvegen…
Maar de trip door de bagger was het wel waard, want we kregen een mooi uitzicht kado.
Er waren hier alleen niet zoveel vogels te zien, of ze waren te ver weg om nog enigszins goed in beeld te krijgen. Dus ik maakte alleen wat sfeerplaatjes op deze locatie.
En uiteraard ook wat actiefoto’s van mijn fotomatties.
Sjaak – Biesbosch (1/250 sec, F8.0, ISO 100, 200 mm) 
Jolanda – Biesbosch (1/250 sec, F8.0, ISO 100, 70 mm) 
Peter – Biesbosch (1/250 sec, F8.0, ISO 100, 70 mm)
We liepen langzaamaan weer terug naar de auto, weer over het blubberpad. Marja en ik waren blij dat we heelhuids bij de auto kwamen. Daar hebben we zo goed als mogelijk onze schoenen schoongemaakt en we besloten per auto verder te rijden naar een andere plaats, in de hoop dat daar wel wat vogels te spotten waren.
Het viel me op dat er door het hele gebied goed geasfalteerde wegen zijn aangelegd, waardoor je er heel goed met de auto doorheen kunt rijden en her en der even kunt stoppen. Als er auto’s aan de kant stonden, dan wist je ook meteen dat daar wat te zien was. Maar wij lieten ons leiden door gids Sjaak. We reden naar een uitkijkpunt, waar je ook naar boven kon lopen en zo uitkijken over het gebied. Ik ben beneden gebleven, want er was genoeg te zien. Sjaak, Peter en Jolanda gingen boven een kijkje nemen.
Marja en ik bleven met beide benen op de grond en gingen achter een zwaan aan.
De zwaan stak zo mooi af tegen het groene gras, vooral als de zon even begon te schijnen. Op de achtergrond zie je de invloed van de mens op dit stukje natuur (elektriciteitsmast en een hoog gebouw). Hieronder een foto zonder dat alles. Ik was een stuk dichterbij gelopen nu en meneer of mevrouw zwaan wandelde op het gemakje steeds verder van me weg. Ik wachtte tot hij net wat meer vrij was van de rest van de vogels en het zonnetje weer een beetje door kwam, waardoor je hem nog beter ziet. Prachtige dieren zijn het. Zo sierlijk.
Het landschap kende hier verder geen kenmerkende boom of iets dergelijks, alleen gras met van die groene plukjes, wat waterpartijtjes met wat riet.
Omdat de vogels voor het mooie te ver weg waren, heb ik me gefocust op de vliegende exemplaren. Het is nog best moeilijk om dat goed in beeld te krijgen. Allereerst meetrekken met je camera, de continue focus maar vertrouwen en veel beeldjes achter elkaar maken (continue shot). Hier een paar van de beste resultaten:
Bij die laatste foto zetten ze net de landing in. In de verte reed nog een rood autootje. Gelukkig kon ik dat met de functie “vlekken verwijderen” in Lightroom simpel wegtoveren.
Jolanda was inmiddels weer beneden en ging met Marja wat detailfotografie doen. Dat leek mij ook wel een goed idee. Ik heb een paar mooie foto’s kunnen maken met nog wat zonlicht er op.
Ik zie nu dat ik tot nu toe op dit plekje overal dezelfde instellingen heb gebruikt. Blijkbaar was dat voldoende voor alles. Ik had bij bovenstaande foto misschien een groter diafragma (kleiner F-getal) kunnen gebruiken waardoor de achtergrond nog vager was geworden. Maar het is op zich niet storend hier.
Dat is echter anders bij het veertje, daar vind ik de achtergrond wel erg druk. Ik heb het gras in de nabewerking minder groen gemaakt en ook het dorre gras wat minder geel. Daardoor oogt het wel iets rustiger dan oorspronkelijk, maar nog steeds erg druk. Volgende keer beter op letten… Neemt niet weg dat ik het wel een heel mooi stilleventje vind. Aan de strootjes aan het takje kun je nog zien hoe hard het eigenlijk waait, deze zijn bewogen.
Bij onderstaande foto heb ik wel het diafragma groter gezet. Waarschijnlijk omdat het meer bewolkt werd en er minder licht was. Mooie koppies hebben deze ganzen trouwens.
Dat je ook nog wat abstracte foto’s kunt maken in de Biesbosch bewijzen de volgende twee foto’s. Die heb ik van de trapleuningen van de uitkijktoren gemaakt. Iets totaal anders, maar wel leuk om even te laten zien.
En heel soms zie je ook wel eens een rare vogel voorbij komen…
Ik had het ondertussen best koud gekregen en ik moest ook wel nodig naar het toilet, dus we besloten om een kopje koffie te gaan drinken in het bezoekerscentrum. We hebben daar een half uurtje lekker achter het glas in de zon gezeten en daarna zijn we weer in de auto gestapt om nog wat rond te rijden. In de hoop dat we de zeearend nog te zien zouden krijgen. En dat was wonderbaarlijk het geval. Heel in de verte en hoog in de lucht cirkelde een exemplaar en zo volgde en dolle rit door de Biesbosch met af en toe uitstappen, toch weer instappen (te ver weg) en weer verder. Ik heb er wel foto’s van, maar het is zo’n klein stipje in de verte. Helaas.
Toen ze uit het zicht verdwenen waren reden we nog wat rond totdat we het zat werden. Maar nog wel een paar leuke plaatjes kunnen schieten vanuit de auto:
En uiteindelijk ook nog de grote zilverreiger op de foto kunnen zetten. Ik zie ze regelmatig hier in de omgeving van Zevenhoven in het weiland staan, maar dan heb ik natuurlijk nooit mijn camara mee. En met de Iphone wordt het meestal niks. Ze vliegen ook meestal wel als je je auto stil zet langs de kant. Maar nu dus wel een mooie foto er van kunnen maken.
Zodra er in de auto van Sjaak een camera naar buiten werd gestoken, wisten we dat er wat te zien was. En dan moesten wij nog heel goed kijken wat, want meestal was het met het blote oog in eerste instantie niet te zien. Maar op het laatst zat er dus een torenvalkje in de kant van de sloot. Waarschijnlijk waren wij er zo voorbij gereden, je zag hem echt bijna niet zitten. Het is geen denderende foto (flink gecropt), maar toch een leuke herinnering aan een spannend moment.
En hiermee kwam dan een einde aan het vogels spotten in de Biesbosch. Toen we het gebied in reden, zagen we wel een aantal zwarte runderen. Marja wilde hier erg graag nog even naar toe. Dus dat hebben we nog even gedaan. Ik was eigenlijk al een beetje fotomoe, maar ik ben toch even uit gestapt. Nu de zon onder was, werd het echt koud. Maar dat mocht die beesten niet deren. Er lag een familie heerlijk boven op een berg stro te relaxen. Met een heel aandoenlijk kalfje voor op. Lieve plaatjes om deze blog mee af te sluiten.
Die laatste foto is dan wel weer leuk, dat de drie voorsten even kijken in de camera en er haalt er nog een even een tong door zijn neus. Leuk!
Het was een mooie middag in de Biesbosch, maar ik weet niet of ik zo gauw weer terug zal gaan hier. Je hebt namelijk wel een lens met een goede zoom nodig, wil je wat close ups van de vogels kunnen maken. Minimaal 400 mm, zou ik denken.
Het landschap was niet altijd even interessant (plat, beetje wild weiland), maar misschien is het in een ander jaargetijde meer de moeite waard. En wij bleven natuurlijk voornamelijk op de geasfalteerde wegen, wellicht is er meer te zien op een wandelpad, als was dat bij ons op de eerste locatie niet het geval. Je moet dat dan net treffen, of misschien juist heel vroeg in de morgen of later op de dag daar komen als het rustig is. Maar als het zo drassig is als bij de eerste locatie, dan vind ik dat ook niet erg fijn. Aan de andere kant, je moet wel wat over hebben voor natuurfotografie natuurlijk, een beetje werken voor je foto hoort er wel bij.
Ik vond het in ieder geval wel erg fijn om zo lekker in de natuur bezig te zijn met elkaar. En het is leuk als je iemand mee hebt die er veel van af weet en je vogels aan kunt wijzen die je zelf totaal over het hoofd ziet. Volgens mij heeft Peter in ieder geval veel van Sjaak kunnen leren daar boven op die uitkijktoren. En daar doen we het toch allemaal voor, van elkaar leren. Het was een goed idee om dit vanmiddag te doen, in plaats van naar Dordrecht te gaan. Dat zouden we eventueel de zondag nog kunnen gaan doen, maar dat zouden we dan de volgende dag wel bekijken. Nu lekker in de warme auto en terug naar ons Bed & Breakfast. Die avond gingen we gourmetten en voor die tijd vast nog wel even naar de foto’s van vanmiddag kijken 🙂
Een gedachte over “Los in de Biesbosch”