Caro

Zo heel af en toe word ik gevraagd om foto’s te maken voor een speciale gelegenheid of doel. En dat vind ik dan zo’n eer. Dat mensen überhaupt aan me denken voor zoiets… Ik ben tenslotte geen professional. Ik doe altijd maar wat, zeg ik altijd. Maar heel vaak pakt het goed uit. Door het gewoon maar te doen en me voor elke sessie goed voor te bereiden en te zoeken op internet naar tips en trucs kom ik een heel eind.

Deze keer was het Tessa, die ik ken vanuit het politieke circuit, die vroeg of ik foto’s wilde maken van haar pasgeboren kindje Caro en haar zusjes, voor het geboortekaartje. Degene die het aanvankelijk zou doen was verhinderd en ze was op zoek naar iemand anders. Nou, daar hoefde ik niet heel lang over na te denken. Hartstikke leuk!

Ik verzamelde wat ideetjes op pinterest (superhandige app, voor als je inspiratie zoekt op fotografieonderwerpen) en op 29 februari 2020 ben ik bij het gezinnetje langsgegaan voor de fotosessie. Nou, wat een feestje was dat zeg! Twee enthousiaste zusjes en een zoete baby, die zich van alles liet welgevallen. Maar eerst even beschuit met muisjes eten en Caro bewonderen natuurlijk.

Daarna gingen we aan de slag. Aan de hand van de voorbeelden bekeken we wat er in huis mogelijk was. Er lag een mooi vloerkleed op de grond en er was heel veel licht, dus de huiskamer was een ideale thuisstudio, er hoefde geen flitslamp aan te pas te komen.

De meiden lagen lekker op de grond, en ik ging er boven hangen. Caro gedroeg zich al voorbeeldig en de oudste, Evi, kon je ook gerust om iets vragen. Isa ging gewoon lekker haar eigen gang en ik ben altijd zo van, laat het maar even gebeuren, dan komen de leukste foto’s vanzelf. Tussendoor klets ik wat met de meiden. Heeft Caro wel twee oortjes en tien vingertjes? Even tellen…, ja hoor!

Uiteindelijk hebben we wel wat geregisseerd, de meisjes moesten zo dicht mogelijk tegen elkaar aan liggen met de hoofdjes. En nog even lief kijken. En dan maar gewoon flink veel achter elkaar klikken voor dat de spanningsboog van de middelste telg op raakte. Op een gegeven moment waren ze mij wel gewend en ging het als vanzelf. En dan komt er een hele lieve foto uit, die ook op het geboortekaartje is gekomen:

En natuurlijk zie je dan achteraf dingen die wat beter hadden gekund, Caro ligt net met haar gezichtje in de schaduw en Evi ook. Dat kon ik in Lightroom gelukkig wel wat ophalen. Evi had wat plooitjes in haar hemdje. Een volgende keer zal ik hier weer beter op letten. En zo leer je van elke sessie weer iets, wat je weer mee neemt voor een volgende keer.

Evi wilde ook graag samen met jaar zusje op de foto, terwijl die op haar buik lag. Isa drentelde er gezellig omheen en kwam er ook wel even kort bij zitten. Geef je zusje maar een kusje, zei ik, en warempel, ze deed het. En ook nog haar handje zo lief op die van haar grote zus. En Evi kijkt heel serieus de wereld in. Echt een grote zus! Snel klikken (de camera stond de hele sessie op de burstmodus, dus snel achter elkaar een paar foto’s maken) en ik had een heel mooi moment gevangen. Soms moet je een beetje geluk hebben…

Ook deze foto, maar dan wel de kleurenversie, op het geboortekaartje terecht gekomen. Een zwart wit versie vond ik zelf mooi.

Daarna maakte ik nog wat foto’s met Evi en Caro alleen. Waarvan ik deze qua sfeer wel heel mooi vond. Ik heb hem in sepiatinten omgezet, dat vond ik wel bij deze foto passen.

We maakten ook nog een sessie met het hele gezin en dat is dan meteen weer een hele uitdaging. Isa was een beetje moe aan het worden, ze keek meer niet in de camera dan wel. Maar het kwam uiteindelijk allemaal goed hoor, er zaten een paar leuke foto’s bij.

Tenslotte konden we nog even een beetje gek doen met zijn allen. Ik vind dat altijd wel leuk om zo af te sluiten als er kinderen bij zijn. Even de handjes de lucht in of lekker springen. Dat laatste was met de kleine Caro niet echt een optie, maar ook zij deed even spontaan mee met de handjes de lucht in, haha!

En zo werd ook deze fotosessie een klein feestje. Wel heeeel veel foto’s gemaakt, dus ik had weer aardig wat uitzoekwerk en nabewerking. Ik had gelukkig wel overal bepaalde instellingen hetzelfde gehouden (witbalans), waardoor dezelfde bewerking voor meerdere foto’s kon gelden. Toen ging het best snel en kon het eindresultaat richting de trotse ouders.

Tessa kwam een paar weken later zelf het geboortekaartje langs brengen met daarbij nog een grote verrassing, een heerlijk verwenpakket met lekkere dingetjes. Dat was echt smullen, superlief!

Lieve Bart en Tessa, bedankt voor het verwenpakket en het in mij gestelde vertrouwen. Ik wens jullie heel veel geluk de kleine Caro en haar grote zussen. Geniet lekker van elkaar en van de foto’s natuurlijk!

Ik vond het superleuk om te doen. Ik heb er ook weer veel van geleerd en zo was het een gezellige samenwerking met een leuk eindresultaat.