Op drie april liepen we een rondje Noordeinde, via het Vijfbruggenpad, de Schinkel en over het Noordeinde weer richting huis. Als je doorloopt doe je dit rondje in een half uurtje. Maar als de Sony mee gaat dan duurt het allemaal wel wat langer.
Er staan nog volop narcissen in het gras langs het fietspad. Ik zakte door de knieën en probeer nog wat sunflare in de foto te krijgen. De sfeer van het warme zonlicht op de gele narcissen wilde ik vangen op deze foto. Op zich wel aardig gelukt, maar linksboven is de lucht wel wat overbelicht. Toch stoort dat mij niet. Ik herinner me dit moment weer exact als ik de foto zie.
Op het land is er volop bedrijvigheid deze dagen. Met dit werktuig is de kleigrond bewerkt en we zien nu een mooi vlak stuk land, met keurige richeltjes. Ik ben benieuwd wat er nu op gezaaid wordt.
Zo met het zonlicht er op zie je de richels nog beter.
We lopen wat verder het fietspad op en komen bij de boerderij van Agnes. Deze staat er mooi bij en wat een grappig gezicht, die caravan tegen de schuur aan. Het steekt zo lekker af bij elkaar. En die lucht op de achtergrond, prachtig, wat een mooie kleuren.
De grond voor de schuur lijkt vol te staan met nieuwe gewassen, maar als ik naar de grond voor mij kijk, dan zie je hoe droog het is. De kleigrond is gescheurd. We hebben een uitzonderlijk mooi voorjaar dit jaar, met nog maar heel weinig regen. Als dat maar goed gaat!
Helaas staan er wat wolken aan de horizon, dus geen grote koperen ploert om op de foto te zetten. Maar de lucht kleurt wel mooi oranje boven Nieuwveen. Ik koos er hier voor om de lucht goed te belichten, waardoor de voorgrond wel donker wordt. De bomen worden langzamerhand een silhouet.
Als ik weer naar rechts kijk is de nieuwbouw alweer in zicht. Tussen de bergen grond door verrijst zag ik het betonnen geraamte van het huizenblok. Wel een apart beeld zo.
We liepen nog een stukje verder, voorbij de bergen grond en zo richting de dijk kijkend zag een mooie spiegeling in het water, van het huis op dijk en van de lucht.
Het is leuk om te zien hoe zo’n nieuwbouwproject vordert. Maar niet te dichtbij komen hoor, het is vooral ‘verboden toegang’. Het bordje gaat al een tijdje mee zo te zien. Bijna een wonder dat het nog op het hek zit…
Het blauwe uurtje is nu wel zo’n beetje begonnen. Als we in de Schinkel lopen, zie ik twee kauwtjes in de boom zitten. Hoog in de boom kijken ze wat om zich heen, gezellig zo naast elkaar. Ze kijken ook nog eens in de richting van de takken mee. Misschien een heel gewoon beeld, waar je meestal gewoon aan voorbij loopt. Ik wilde dat toch graag vastleggen.
De coniferenhaag is een dankbaar onderwerp om eens te oefenen met scherptediepte. Omdat het al donker wordt, wordt het automatisch scherpstellen voor de camera steeds moeilijker en schakel ik voor deze foto over naar handmatig scherpstellen. Eigenlijk zit zo’n conifeer best mooi in elkaar. Ik vind hem verder alleen erg nuttig voor de kerststukjes, voor het opvullen van het groen, zeg maar. Ze worden veel te groot, als je niet oppast. In onze tuin is er in ieder geval geen plaats voor.
We lopen inmiddels alweer op de dijk, het Noordeinde, en daar lag ik een leiboomconstructie. Ik zag er iets van symmetrie in, maar rechtsonder zat nog een lelijk stuk dak. Ik heb geprobeerd dat weg te halen. Best aardig gelukt, maar wat een klusje was dat zeg! Misschien had ik beter wat meer door mijn knieën kunnen zakken…
Bij het nieuwbouwproject aangekomen was de lucht inmiddels zo mooi oranje. Dan wordt zelfs een nieuwbouwlocatie nog mooi om op de foto te zetten. Ook die weerspiegeling in het water vind ik mooi, de kleurtint dan.
Het wordt nu echt te donker om nog uit de hand goede foto’s te maken. Maar toch wil ik de fuut nog even vastleggen die in de sloot zwemt. Ik vind het echt zulke leuke watervogels. Ze duiken onder en komen een heel eind verder weer boven. Soms met iets in hun bek. Er zit dit jaar een stelletje in de sloot en ze hebben een nest gebouwd. Dus er zijn kleintjes op komst!
Voor nu sluit ik de blog af met deze foto. Het meest haalbare met mijn 24-70mm lens, en volgens mij dan ook nog enorm gecropt en barstend van de ruis. Later nog maar eens terugkomen dus, voor een betere foto. Er zouden vast nog wel wat wandelingen volgen de komende periode…
En zo zie je maar weer, je kunt in je eigen omgeving zulke diverse soorten foto’s maken. Bij mij is het maar net waar mijn oog op valt. Meestal wordt ik getroffen door een mooie lichtval, of kleuren. En dan ga ik ineens weer voor een mooi detail van iets, met veel structuur, zoals het oude bordje, of de conifeer. Ik zie wel wat ik tegenkom. En als ik mijn hoofd leeg heb, dan zie ik overal wel iets in en kom ik altijd wel met leuke foto’s thuis.
