Er kwam een moment dat er de zogenaamde “Corona rondjes” kwamen. We gingen er dan even samen op uit met altijd wel iets van een camera mee, hetzij de Iphone, hetzij de Sony spiegelreflexcamera. Op 1 april gingen we ’s avonds met de auto eventjes er op uit. Na twee weken binnen zitten en alleen een kort loopje naar de buurtsuper en weer terug hadden we even behoefte aan een andere omgeving. Een eind lopen was voor bij nog even een brug te ver, vandaar dat we de auto pakten.
We reden eerst naar Noordeinde. Ik wilde al een tijdje een foto maken van het nieuwbouwproject. Vanaf de dijk had je daar zicht op een zevental woningen in aanbouw, waar met fluorescerende gele letters kleuren waren geschreven. Waarschijnlijk de kleuren van de toekomstige bakstenen. Er stond deze avond een mooie wolkenlucht boven die huizen. Al met al een fraai beeld van een lelijk betonnen geraamte. Laten we hopen dat het eindresultaat er beter uit zal zien…
Paul stond ondertussen aan de andere kant van de dijk wat foto’s te maken en attendeerde me op de mooie weerspiegeling van de lucht in het water. Die was inderdaad heel fraai. en doordat en het redelijk windstil was, fungeerde het water in de sloot als een gladde spiegel.
We stapten weer in de auto en reden door richting het Liemeer, net voorbij de bebouwde kom, de kern Noordeinde uit. Daar staat een grote treurwilg onder aan de dijk. Die wilde ik al een tijdje eens op de foto zetten. Vanavond eindelijk eens de kans daarvoor. Hij is nog wat kaal, zo in het voorjaar. Als de blaadjes weer aan de boom komen is hij nog mooier. Maar wat tof dat de boom er nog steeds staat, zo midden in het weiland.
En alsof het zo moest zijn werd ik even later ook nog getrakteerd op een mooie zonneharp boven Nieuwveen. De kerk werd even in het zonnetje gezet.
Door licht te meten op de zonneharp en daar de belichting op af te stellen, ga je uiteindelijk die zonneharpen ook terugzien op de foto. Nadeel is wel dat de rest vrij donker wordt, terwijl het eigenlijk helemaal niet zo donker was. Door de boom op de voorgrond nog mee te nemen creëer ik diepte in de foto.
Paul was ondertussen al in de auto gaan zitten, het was best fris. We besloten richting Noorden en de Groene Jonker te rijden, in de hoop dat daar een mooie zonsondergang te zien zou zijn. Maar het wolkendek gaf niet echt veel hoop daarop. Maar wie weet…
Bij de Groene Jonker aangekomen (bij het uitkijkpunt bovenaan de dijk) zagen we aan de horizon wel een prachtige oranje gloed van de zon die achter de wolken zat. Daardoor steken die dreigende wolken des te meer af. Door een klein gaatje in het wolkendek valt er nog wel wat licht op het water, links.
Hier heb ik iets meer ingezoomd op de horizon. Het lijkt wel in brand te staan daar.
En tussen al dat natuurschoon was er ook nog ruimte op mijn kaartje om een mooie portretfoto van Paul te maken. Met Coronabaard. Het staat hem wel erg leuk, die baard. Die mocht blijven. Ik plaatste hem iets uit het midden. Ook hier weer een mooie vage achtergrond, maar je ziet nog duidelijk de dorpslint. De mooie kleuren in de wolken zijn dan weer een kadootje, zo later op de avond.
Vanaf het uitkijkpunt iets meer rechts gedraaid maakte ik deze foto. Je kijkt hier richting Zevenhoven. Ik vind de lichtvlekken in het water erg mooi. En ondanks dat die wolken het geheel zo donker maken, is er wel heel veel sfeer in de lucht en op het water.
Nog een laatste foto, we beginnen het eigenlijk wel heel koud te krijgen. Hier wat meer van de lucht en minder voorgrond. Wat een drama in de wolken. Ik kan me niet meer herinneren of het ook nog ging regenen die avond, maar het zag er wel dreigend uit.
Met weer wat mooie foto’s rijker gingen we weer naar huis. Op naar de warme koffie/thee!
