Zonsondergang

Toen ik naar huis reed vanuit het AMC zag ik onderweg al een mooie lucht met stapelwolken. Ik bedacht me dat ik deze avond wel een foto van de zonsondergang kon gaan maken. Ik hoopte eigenlijk op nog een paar van die mooie witte stapelwolken, zodat de zon daar dan achter zou komen te staan en haar gouden stralen daarlangs zou laten schijnen.

Ik besloot na het eten naar het Vijfbruggenpad te lopen, een fietspad vlakbij bij mijn huis, met uitzicht op de polder en het bedrijventerrein Schoterhoek en Nieuwveen. De zon was nog net niet onder, maar voor het mooie was ik net iets te laat. En er waren helaas ook geen stapelwolken meer. Maar ik was niet voor niets met de camera en statief op stap, dus ik heb toch een paar foto’s gemaakt. Dit was één van de eerste:

Hier heb ik toch een paar gouden stralen weten te creëren, het zonnetje piept nog net boven de bomen uit hier. Die stralen kreeg ik door een hoog diafragmagetal te kiezen, ik dacht F16 of F22. Omdat ik dit op mijn groothoeklens handmatig moet instellen, komt dit gegeven niet mee in de exif-gegevens. Maar bij landschappen gebruik ik meestal mijn groothoeklens en een hoog diafragmagetal, te meer omdat ik alles van voor naar achter scherp wil hebben op de foto. Het leuke van een hoog diafragmagetal is ook dat lichtbronnen veranderen in een soort sterretjes. Hier kun je leuk mee spelen bij nachtfotografie of met je kerstlampjes in de kerstboom straks.

De zon was op zich al snel onder, maar de lucht kleurde nog een tijdje mooi blauw en rood. Ik besloot wat ‘belichtingtrappetjes’ te maken. Daarbij blijven alle instellingen gelijk, behalve de sluitertijd. Zo heb ik vrij vlot achter elkaar vijf foto’s gemaakt (met twee seconden op de zelfonstpanner i.v.m. eventuele bewegingsonscherpte), die ik later heb samengevoegd tot een HDR-foto. Dat kan heel eenvoudig in Lightroom. Met een HDR-foto heb je veel meer speling in de nabewerking, waardoor je de extreme belichtingen in je foto (donkere voorgrond, lichte achtergrond) een beetje kunt nivelleren. En met wat spelen met alle schuifjes (het is soms maar net wat ik mooi vind), creëerde ik onderstaand beeld:

De nadruk ligt misschien iets minder op de zonsondergang, maar ik zie hier wel een mooi verdwijnpunt in de sloot, waar ook nog eens mooi licht in schijnt. Je ziet nog de sporen van de eendjes die door het kroos heen hebben gezwommen. Ook is nog heel veel detail zichtbaar in de voorgrond, al is de gouden gloed op de grashalmen die je in de eerste foto zag wel weg nu. De boom heb ik bij beide foto’s expres er opgezet om diepte in de foto te creëren.

Wat vinden jullie de mooiste foto? Ik vind de zonnestralen in de eerste foto erg mooi, maar de compositie van de tweede foto vind ik zelf eigenlijk beter. Ik ben benieuwd naar jullie mening.