Daar bij de molen…

Ik kan me niet heugen dat ik ooit zo vroeg ben opgestaan om foto’s te gaan maken, om kwart over vijf moesten we in de auto zitten om de zonsopkomst in Kinderdijk te gaan fotograferen. Drie wekkers gezet, ze ook best wel gehoord en uitgezet, en dan nog om vijf over vijf wakker schrikken van een bons op de deur. Ik heb me nog nooit zo snel aangekleed!

Het was ongeveer een half uurtje rijden naar Kinderdijk, het was nog pikkedonker toen we daar aan kwamen. Jolanda en Peter waren de vorige dag al even wezen kijken waar de zon waarschijnlijk het mooiste op zou komen. Dat was nog een behoorlijk eindje lopen met alle spullen, dus we gingen snel op pad. Daar aangekomen bleken we niet eens de eerste te zijn, er stond al iemand. Gauw alles uit de tas en de camera op statief gezet. Niet vergeten om de beeldstabilisatie van je camera uit te zetten trouwens, zodra je op statief gaan fotograferen. Anders heb je alsnog bewogen foto’s.

De zon kon opkomen!

De eerste foto’s die ik maakte, hadden een hele lange sluitertijd nodig, zo’n 30 seconden. Hierdoor zie je de wolken in een vage streep in de lucht (links zie je het goed). Dat komt omdat deze bewegen. Je ziet de zon hier nog niet, maar al wel de mooie warme oranje gloed aan de horizon. We hadden echt mazzel dat het zo’n heldere ochtend was met nog niet zoveel bewolking.

Hier ben ik iets naar rechts opgeschoven, voorbij het bruggetje in de eerste foto. Nu worden de molens mooi door het riet aan beide kanten ingesloten. Zoals je ziet is de sluitertijd inmiddels veel korter, het wordt langzamerhand een stuk lichter. Het diafragma heb ik op F18 staan omdat ik voor een landschapsfoto wil dat alles van voor naar achter scherp is, dus ook het riet op de voorgrond. Nadeel was wel dat de stofjes op de sensor zichtbaar werden, dus ik heb voor deze serie veel nabewerking nodig gehad om deze stofjes weg te werken. Dat kan overigens eenvoudig met de tool “vlekken verwijderen” in Lightroom. Maar het is beter om de sensor zo snel mogelijk te laten reinigen. Ik ga daarvoor naar het liefst Chipclean, al doen ze het bij de Kamera Express in Capelle a/d IJssel ook.

Deze foto verschilt niet heel veel van de vorige, maar hier is wat meer bewolking. De molens zijn mooie silhoutten, de lucht is hier echt prachtig met die oranje gloed.

Deze foto is anders van uitsnede en je ziet in het water een spoor van de wegzwemmende watervogels. Het was echt genieten daar op dat plekje.

Nu wat meer ingezoomd, een mooie rimpeling in het water maakt het iets spannender op de voorgrond. Zoals je ziet worden sluitertijden langzaamaan wat sneller om geen overbelichting te krijgen.

Ik besloot toch nog wat verder te lopen, om te kijken of er nog een ander mooi standpunt was. Maar er staat veel riet langs de kant. Dus ik kwam niet heel ver. Maar door het riet heen kon ik toch ook een leuk plaatje schieten.

En dan komt het zonnetje echt boven de horizon uit piepen! De sluitertijd is al een heel stuk sneller en ook heb ik het diafragma nog even wat meer open gezet om onderstaande foto te krijgen. Zie je het zonlicht op de onderkant van de wolkenpartij?

Ik ging gauw weer terug naar mijn eerdere plekje en daar was het uitzicht echt fenomenaal. Echt genieten, Holland op zijn mooist hier.

En zo ziet het er dan uit door een klein schermpje:

Hier piept het zonnetje net achter de molen vandaan. Met zo’n foto ben ik echt helemaal blij!

Laat staan met zo’n foto met twee zonnen. Hier kom je dus zo vroeg voor uit je bed, het is het echt allemaal waard. Ik heb het diafragma nog wat meer dichtgeknepen (groter getal), waardoor je de stralen van de zon krijgt.

Tja, en dan gaat het heel hard, de zon schijnt wel heel fel meteen. Dus de sluitertijd omhoog en ook het diafragma weer even terug naar wat acceptabele vormen. Ondergaande foto wordt wel wat donkerder, maar dat is bewust zo gekozen omdat ik de zon goed wilde belichten. Daardoor wordt de omgeving wel donkerder (in vergelijking met de foto hierboven), maar de molens en het riet zijn nog goed zichtbaar.

Mooi toch, die stralen, van onder de wolken door? Het wordt tijd om in te pakken, de zonsopgang is nu wel zo’n beetje ten einde. Althans, het mooiste stuk. En zo te zien op links van ons, waren we niet alleen deze morgen…

Tijd voor wat actiefoto’s 🙂

Jolanda’s camera was gevallen aan het begin van de ochtend, dus zij kon helaas geen foto’s maken. Gelukkig bleek het achteraf mee te vallen en kon de camera weer snel gemaakt worden en de lens had geen schade. Maar toch verschrikkelijk op dat moment. Gelukkig had ze nog wel een reservecamera meegenomen, maar die lag helaas nog wel in de accomodatie. Dus we gaan nog een keer terug, speciaal voor Jolanda, beloofd!

Nog een laatste foto, we gingen weer terug richting de auto.

Zo uit de hand, met een supersnelle sluitertijd. Mooi mooi mooi!

En dan zie je dat mooie gouden zonlicht op de rietvelden schijnen. Met nog wat molens die erbovenuit steken. Je keek echt je ogen uit deze morgen. En alleen nog maar fotografen gezien, geen touristen. Heerlijk toch?

En ik zag onszelf, althans, de schaduwen, in het riet. Leuke foto ter herinnering aan een mooi fotoweekend!

Ook hier dat zonlicht op de rietpluimen, zo mooi. Ik hou hier erg van.

En met deze laatste twee foto’s kwam ons tripje naar Kinderdijk toch echt ten einde.

Kinderdijk, wat was je mooi, ik heb zelden zoveel mooie en bijna allemaal goed gelukte foto’s gemaakt. En het was een herinnering om nooit te vergeten, ondanks de crash van Jolanda’s camera. We gingen hierna gauw terug naar onze accommodatie, voor het ontbijt. En dan op naar de volgende ‘excursie’, naar de Biesbosch! Maar dat volgt in een volgende blog 😉