In mei 2019 heb ik een workshop portretfotografie van Merlijn Doomernik gevolgd bij Hollandse Hoogte. Merlijn fotografeert veel voor het NRC en maakt prachtige foto’s. De eerste cursusdag hebben we vooral veel van zijn foto’s bekeken, met de verhalen daarachter, en daarbij ook tips en trucs meegekregen over het gebruik van flitsers. Ook gingen we terplekke aan de slag met lichtopstellingen. Aan het eind van die dag kregen we de opdracht mee om een portret te maken waarin je liet zien wat je die dag geleerd hebt. Deze moest je opsturen en deze werd dan in de volgende bijeenkomst besproken.
Ik wilde iets doen met het zogenaamde ‘haarlicht’. Dit zorgt er voor dat je diepte in je portret krijgt. Verder wilde ik in mijn eigen studiootje een portret met weinig licht maken en de zwarte achtergrond eens een keer gebruiken. Omdat ik vooral veel wilde proberen en uitzoeken hoe ik alles goed werkend zou krijgen, besloot ik mezelf als model te nemen. Dan wist ik in ieder geval zeker dat ik net zolang kon “aanklooien” totdat ik tevreden was, zonder dat het model kriegelig zou worden omdat dingen niet lukken of langer duren.
Ik ben er uiteindelijk een hele dag mee zoet geweest. Eerst met het vinden van de juiste posities van de flitslampen en softboxen. Ook kreeg ik mijn off camera flitsset weer werkend. Deze deed het bij een vorige shoot ineens niet meer. Er bleken wat knopjes omgezet te moeten worden. Iets simpels, maar wel een tijd nodig gehad om het uit te vogelen.
Een tijdje geleden heb ik via Marktplaats een soort spotlamp gekocht voor een habbekrats. Deze ging als haarlicht dienen. Je denkt dat zo’n gewone lamp genoeg licht geeft, maar uiteindelijk stond hij vlak bij me, voordat ik het gewenste effect zag dat ik er mee wilde bereiken.
Daarna volgde dan het finetunen van de rest van de belichting. Dat hield in dat ik na elke foto weer van mijn plek af moest om te kijken wat de effecten van de wijzigingen waren, net zolang tot het naar mijn zin was. En daarbij moest ik dan ook nog een beetje leuk kijken, lachen, op mijn houding letten, met de afstandbediening scherpstellen en afdrukken op het juiste moment…
Er kwam dus nog heel wat kijken bij mijn zelfportret. Met je mobieltje is een selfie zo gemaakt, maar met een spiegelreflexcamera is het andere koek. Maarrrrr… uiteindelijk heb je dan wel een ‘selfie’ waar je haarscherp (leuke term in dit geval) op staat. Het blijft toch altijd gek naar jezelf te kijken. Tenslotte is er altijd wel iets waar je niet blij mee bent. Maar hey, it’s me. En zie hier het eindresultaat van mijn ‘staatsieportret’:
Ik vind hem geweldig ! Een hele leuke srekende foto .
Bedankt voor het compliment, Ineke.